عمق میدان کم چیست (و چگونه از آن استفاده کنیم!)

لازم نیست همه تصاویر از جلو تا عقب واضح بیوفتند. گاهی اوقات، اگر بخش هایی از تصویر به آرامی از فوکوس خارج شود، زیباتر خواهد شد. اگر فوکوس “کم عمق” باشد، یک تصویر می تواند زیبا ثبت شود.

در این مقاله، مزیت های استفاده از عمق میدان کم (DoF) را به شما خواهم گفت. من به شما در دستیابی به تصاویر زیبا کمک می کنم و همین طور خواهم گفت که در چه زمانی از عمق میدان کم استفاده کنید.

عمق میدان کم چیست؟

در عکاسی، عمق میدان کم نشان می دهد که چقدر از تصویر در فوکوس قرار دارد.

عمق میدان زیاد (که “گسترده” یا “بزرگ” نیز نامیده می شود) به این معنی است که بیشتر تصویر در فوکوس است. که اغلب برای عکاسی از منظره مناسب است.

عمق میدان کم (که “کوچک” یا “باریک” نیز نامیده می شود) به این معنی است که تنها بخشی از تصویر در فوکوس است. پس زمینه و گاهی پیش زمینه تار می شود. عمق کم میدان در عکاسی پرتره ، طبیعت و عکس برداری در سفر به کار می آید.

قسمت خارج از فوکوس ممکن است فقط کمی تار باشد و یا هیچی از جزئیات در تصویر معلوم نباشد.

چگونه می توان عمق میدان کمتری را بدست آورد؟

ویژگی های فیزیکی نوری زیادی در پشت عمق میدان کم وجود دارد. در این مقاله، من قصد دارم بحث عملی آن را به شما توضیح دهم.

به طور کلی، هنگام استفاده از دیافراگم عریض، عمق میدان شما کم خواهد بود. این بدان معناست که تنظیمات f-stop خود را بر روی تعداد کمی تنظیم کردید. در برخی از لنزها، عریض ترین دیافراگم f1.4 است و در سایر موارد، عریض ترین تنظیم دیافراگم، f5.6 می باشد. استفاده از حالت دیافراگم پیش زمینه، هنگامی که قصد دارید عمق میدان کم را امتحان کنید، ایده خوبی است.

فقط اندازه دیافراگم نیست که بر عمق میدان تأثیر می گذارد، فاصله کانونی نیز تاثیر گذار است. معمولا لنزهایی که فاصله کانونی بیشتری دارند، عمق میدان کمتری خواهند داشت. همچنین اندازه سنسور دوربین شما تغییراتی را ایجاد می کند. دوربین هایی با سنسورهای بزرگتر (فول فریم) عمق میدان کمتری نسبت به سنسورهای کوچک تر ایجاد می کنند.

اما ایجاد عمق میدان کم فقط به تجهیزات مربوط نمی شود، بلکه به موقعیت نسبی نیز مربوط می شود.

بسته به میزان نزدیک بودن شما به سوژه و فاصله سوژه از پس زمینه، عمق میدان تغییر می کند.

اگر عمق میدان کمی ندارید، به سوژه نزدیک تر شوید. اگر این حرکت کار نکرد، سوژه خود را از پس زمینه دورتر کنید. سوژه از پس زمینه باید کمی فاصله داشته باشد.

نحوه استفاده از عمق میدان کم

بهتر است به نحوه استفاده از عمق میدان کم برای عکاسی بپردازم.

در ادامه دلایل اصلی استفاده از عمق میدان کم را به شما توضیح داده ایم.

ساده سازی پس زمینه

یکی از دلایل اصلی استفاده از عمق میدان کم، ساده سازی پس زمینه شلوغ است. عکاسان پرتره و طبیعت از این ویژگی برای ایجاد یک پس زمینه تمیز استفاده می کنند.

ممکن است بخواهید تمام جزئیات را حذف کرده و فقط رنگ پس زمینه باقی بماند و یا بخواهید محیط پشت سوژه را کم رنگ کنید.

در عکاسی در سفر و عکاسی خبری، سوژه ها معمولا دارای پس زمینه ای هستند که ما می خواهیم بدانیم آن سوژه در کجا بوده یا عکس در کجا کرفته شده است.

اما ما می خواهیم که پس زمینه الویت دوم ما باشد. تار شدن محیط به بیننده اجازه می دهد تا تمام توجهش را بر روی سوژه بگذارد.

دیافراگم های مختلف، تایین می کنند که پس زمینه چقدر تار باشد. به طور کلی، عکاسی با دیافراگم f2.8 یا f1.4 بیشترین تاری را ایجاد می کنند. اگر تاری پس زمینه زیاد است و یا می خواهید جزئیات بیشتری در پس زمینه معلوم باشد، دیافراگم کوچکی مانند f5.6 یا f8.0 را انتخاب کنید.

عمق میدان کم باعث جداسازی می شود و به سوژه شما اجازه می دهد که از پس زمینه بیشتر به چشم بیاید.

راهنمایی توجه چشم بیننده بر روی سوژه اصلی

قاعدتا بیننده اول به واضح ترین قسمت تصویر شما نگاه می کند. و شما با دانستن این قضیه، می توانید چشم بیننده خود را دقیقاً به جایی که می خواهید توجه شود، هدایت کنید.

در یک صحنه شلوغ، می توانید یک نقطه فوکوس انتخاب کنید؛ یک شخص یا شیء را به عنوان سوژه اصلی خود انتخاب کنید.

همچنین، می توانید بر قسمتی از صحنه فوکوس کنید. به عنوان مثال، چشمها مهمترین قسمت در عکاسی پرتره هستند. قرار دادن چشم ها به عنوان نقطه کانونی و تار کردن تصویر باعث می شود که چشم ها بیشتر از هر چیزی در تصویر معلوم شوند.

ما همچنین می توانیم سوژه ها را به هم در یک تصویر مرتبط کنیم.

هنگام استفاده از عمق میدان کم (DoF)، هر چیزی که در قاب وجود دراد در فوکوس قرار می گیرد. فرقی نمی کند که سوژه ها به چقدر از هم فاصله داشته باشند؛ می توانید با هوشمندی از این موضوع برای ایجاد رابطه بین سوژه ها استفاده کنید. برای مثال دو سوژه در یک قاب در پس زمینه ای تار، به خوبی به چشم می آیند.

زمانی که سوژه های زیاد در تصویر وجود دارد، عمق میدان کم به شما امکان می دهد تا سوژه ها در اولویت قرار بگیرند.

هدایت چشم بیننده به طرف دیگر

از طرف دیگر، ممکن است، هدایت چشم بیننده به سمت نقطه کانونی، توجه آنان را به سمت دیگری جلب کند. تار کردن باعث می شود که توجه بیننده تنها بر روی سوژه اصلی، جلب شود.

یکی از کاربردهایی که از عمق میدان خیلی کم مورد توجه قرار گرفته شده است، حذف پس زمینه به طور کامل از تصویر شما است.

این همان اصل ساده سازی پس زمینه شلوغ است.

اگر در تصویر، از پیش زمینه شلوغ عکس می گیرید، دیافراگم های عریض را انتخاب کنید. عمق میدان کم تاری آن را ملایم می کند.

حتی می توانید از عمق میدان کم برای پنهان کردن هویت یک شخص استفاده کنید. عناصر دیگر در صحنه می توانند در فوکوس باشند، اما چهره فرد تار می شود.

برای ایجاد افکت

از عمق میدان کم استفاده کنید تا حالت های خاصی را در تصویر ایجاد کنید.

این که کدام حالت را ایجاد کنید کاملا به سوژه شما و چگونگی استفاده از تاری تصویر، بستگی دارد. تاری کم می تواند تصویر شما را رمانتیک یا قدیمی طور کند و یا با تار کردن جزئیات، می توانید افکت خاصی را برای تصویرتان ایجاد کنید.

حذف جزئیات، یک تصویر خاص را ایجاد می کند. حتی با حذف جزئیات بیشتر می توانید یک تصویر رویایی ایجاد کنید. با این کار ما تنها قسمتی که تار نشده است را میبینیم و تمام توجهمان به آن قسمت جلب می شود.

ایجاد افکت می تواند شامل ایجاد کردن بوکه نیز باشد. بوکه نوری در صفحه، خارج از نقطه فوکوس است. بوکه معمولا به دلیل شکل دیافراگم شما، گرد می باشد. اما می توانید شکل آن را با قرار دادن یک فیلتر بوکه در جلوی لنز خود، تغییر دهید.

برای لایه و قاب

تار شدن پیش زمینه و پس زمینه شما یک قاب را در اطراف سوژه شما ایجاد می کند. حتی محیط هایی که خیلی جلوه خاصی ندارند نیز می توانند با کمی تار شدن زیباتر باشند.

عمق کم میدان باعث افزایش ابعاد قاب می شود، اما لایه ها را در تصویر نیز جدا می کند. این امر هنگام ایجاد تصاویر دو بعدی از سه بعدی، بسیار مهم است.

نکاتی برای ایجاد عمق میدان کم

یادگیری کنترل عمق میدان در عکاسی من، به تمرین نیاز داشت. اگر نتایجی که انتظار داشتید را نگرفتید، چند نکته را در نظر بگیرید:

1. لنزهای دیگری را امتحان کنید

لنزها از نظر میزان عمق میدان کم، متفاوت هستند، برخی از لنزها تاری بهتر را ایجاد می کنند. فاصله کانونی و دیافراگم بر عمق میدان نیز تأثیر می گذارند.

2. نزدیکتر بروید

تغییر فاصله خود با سوژه می تواند تفاوت بزرگی در عمق میدان ایجاد کند.

3.سوژه را از پس زمینه دور کنید

اگر در تصویر خود عمق میدان کم ندارید، مطمئن شوید که عمقی برای میدان شما وجود دارد یا خیر. بین سوژه و پس زمینه خود فاصله ایجاد کنید.

4.از محاسبه کننده عمق میدان استفاده کنید

ماشین حساب های عمق میدان، فاصله کانونی را محاسبه می کنند. نمی خواهم به ریاضیات آن بپردازم. این ماشین ها به سادگی تشخیص می دهند که چقدر از یک صحنه در فوکوس خواهد بود. به خصوص مهم ترین نکته این است که چقدر جلو و پشت سوژه شما در فوکوس باشد. معمولاً حدود 3/1 از پیش زمینه سوژه شما در فوکوس قرار می گیرد و 3/2 از پس زمینه آن در فوکوس قرار می گیرد. می توانید از ماشین حساب DoF از طریق برنامه هایی مانند PhotoPils استفاده کنید و یا فاصله کانونی را به صورت آنلاین محاسبه کنید.

5.افزایش سرعت شاتر

دیافراگم بزرگ مورد نیاز برای ایجاد عمق میدان کوچک، نور زیادی را وارد می کند. سعی کنید در این هنگام، سرعت شاتر را افزایش دهید.

کلام آخر

تصویری با عمق میدان کم معمولا خارج از فوکوس به نظر می رسد. سوژه در فوکوس خواهد بود و خیلی واضح دیده خواهد شد، اما پس زمینه و پیش زمینه آن تار می شود. میزان تار شدن پیش زمینه و پس زمینه، بستگی به عکاس دارد.

عکاسی با عمق میدان کم به شما این امکان را می دهد که آنچه در فوکوس است و دید بیننده را کنترل کنید. فوکوس ملایم در بسیاری از تصاویر بسیار زیبا به نظر می رسد و تصویر را خواهد کرد.