پرسپکتیو در عکاسی موضوعی است که می‌تواند گیج‌کننده باشد. این در مورد نحوه نمایش دنیای سه‌بعدی در یک صفحه دو بعدی است. با استفاده از تکنیک‌های مختلف، عکاسان می‌توانند توهم عمق و فضا را در عکس‌های خود ایجاد کنند.
این مقاله به بررسی پرسپکتیو از تمام زوایای ممکن می پردازد. و به شما می گوید که دقیقاً هدف از پرسپکتیو چیست؟
برای اطلاعات بیشتر در مورد پرسپکتیو در عکاسی با ما همراه باشید!
پرسپکتیو در عکاسی
پرسپکتیو در عکاسی به دو حوزه می‌پردازد:
- رابطه فضایی بین اشیاء درون یک تصویر: پرسپکتیو باعث می‌شود یک عکس دو بعدی مانند یک صحنه سه بعدی به نظر برسد. همچنین دلیل کارایی بسیاری از تکنیک‌های ترکیب‌بندی است، از جمله خطوط راهنما، وزن متعادل و عمق میدان کم.
- نقطه دید ما. یا قرارگیری دوربین در رابطه با سوژه.
به طور خلاصه، پرسپکتیو عمق می‌دهد. کارهای زیادی می‌توانیم انجام دهیم تا یک صحنه واقعی‌تر به نظر برسد.
به یاد داشته باشید، این عکاسی سه بعدی نیست! فقط بازنمایی از یک دنیای سه بعدی است.
.درست همانطور که از تاری حرکت برای القای حس حرکت استفاده می کنیم، از پرسپکتیو برای القای حس عمق استفاده می کنیم. به همین دلیل است که عکاسی پرسپکتیو بسیار مهم است.
بیایید از دید فیزیکی به پرسپکتیو نگاه کنیم
برای تغییر پرسپکتیو عکس، می‌توانید دوربین خود را جابجا کنید و از زوایای دیگری ب دنیای اطراف خود نگاه کنید. این کار به شما کمک می‌کند زاویه دید بهتری نسبت به دید معمول خود به دست آورید.
عکاسی از هر صحنه از دید معمول، کار راحتی است. وقتی چیزی توجه شما را جلب می‌کند، می‌خواهید آن را سریع ثبت کنید.
اما اگر می‌خواهید عکاسی شما تأثیرگذار باشد، باید خلاقیت به خرج دهید.
چرا باید به چپ و راست حرکت کنید
وقتی با یک صحنه مواجه می‌شوید، به اولین ایده‌ای که به ذهنتان می‌رسد بسنده نکنید. یک قدم به چپ یا راست بردارید تا زاویه دید بهتری پیدا کنید.
حتی یک متر می‌تواند تأثیر زیادی بر عکس شما داشته باشد. اگر مسافت کمی حرکت کنید، پس‌زمینه زیاد تغییر نمی‌کند. اما پیش‌زمینه تغییر می‌کند. هرچه پیش‌زمینه نزدیک‌تر باشد، تأثیر آن بیشتر است.
ممکن است متوجه شوید که می‌توانید آن کوه را با درختان در یک فریم امتحان کنید. این می‌تواند بهترین عکس شما باشد. حداقل، شما یک پرسپکتیو متفاوت را امتحان کرده‌اید و تأثیر آن را دیده‌اید.
این موضوع هنگام عکاسی از معماری حتی مهم‌تر است. شما نمی‌خواهید یک عکس بگیرید و به خانه بروید.
اگر برای عکاسی از چیزی خاص سفر کرده‌اید، باید از وقت خود به خوبی استفاده کنید. در اطراف سازه قدم بزنید و از زوایای مختلف از آن عکس بگیرید. ممکن است متوجه شوید که ایده با هر حرکت تغییر می‌کند.
چرا باید به بالا و پایین حرکت کنید
موقعیت یا موقعیت دوربین خود را تغییر دهید. به این ترتیب، می توانید دیدگاه های جالب و جدیدی پیدا کنید.
تصور کنید در حال عکاسی از یک خیابان هستید. شما تصمیم می‌گیرید که به سطح چشم یک کودک برسید. این کار به شما کمک می‌کند تا به دنیا از زاویه‌ای کاملاً متفاوت نگاه کنید.
همه ما روز به روز خیابان را با یک چشم نگاه می کنیم. اما اگر موقعیت و دید خود را تغییر دهید، یک برداشت جالب و جذاب از مکان معمولی که هر روز می بینید خواهید داشت.
عکس برداری از یک چشم انداز بالاتر به شما دیدگاه متفاوتی از یک شی می دهد. اگر از ساختمانی از سطح خیابان عکاسی می کنید، فقط قسمت کوچکی از آن را می گیرید.
شما می توانید دوربین خود را به سمت بالا زاویه دهید (در پاراگراف بعدی در مورد این موضوع به طور کامل صحبت خواهیم کرد). رعایت این مورد به شما پرسپکتیو عجیب و جالبی می دهد
سعی کنید از طرف دیگر خیابان به یک نقطه بالاتر بروید تا بتوانید ساختمان را از پهلو و بدون اعوجاج عکاسی کنید.
چرا باید زاویه خود را تغییر دهید
تغییر زاویه دید می تواند دنیا را برای ما جدید و هیجان انگیز کند.
ما معمولاً از سطح زمین به دنیا نگاه می کنیم. این دیدگاه محدود است و باعث می شود چیزهای زیادی را از دست بدهیم.
برای مثال، وقتی در خیابان قدم می زنیم، معمولاً به جلوی خود نگاه می کنیم. این باعث می شود جزئیات جالب ساختمان ها را از دست بدهیم.
همچنین، وقتی از بالا به پایین نگاه می کنیم، دیدگاه متفاوتی نسبت به دنیا داریم. این می تواند به ما کمک کند تا الگوها و ساختارهای پنهان را ببینیم.
عکاسی هوایی یک راه عالی برای تجربه این دیدگاه جدید است. این به ما اجازه می دهد تا دنیا را از بالا ببینیم و چیزهایی را ببینیم که از سطح زمین قابل مشاهده نیستند.
نگاه کردن به دنیا از زاویه‌ای متفاوت، می‌تواند دیدگاه جدیدی به ما ارائه دهد. برای مثال، اگر از پله‌های یک ساختمان بالا برویم و به پایین نگاه کنیم، نمای جدیدی از خیابان خواهیم دید. هرچقدر هم که ارتفاع این نما پایین باشد، باز هم از سطح معمول ما بالاتر است.
اعوجاج پرسپکتیو می تواند یک ابزار قدرتمند برای ایجاد تصاویر خلاقانه باشد. می توان از آن برای ایجاد توهمات، تغییر اندازه و شکل سوژه ها و ایجاد احساسات مختلف در بیننده استفاده کرد.
انواع پرسپکتیو عکاسی
از دید مفهومی به پرسپکتیو نگاه کنید
دنیا را از زاویه‌ای جدید ببین، بدون اینکه حتی از جای خودت تکان بخوری. با ایده‌های خلاقانه، می‌توانی جهان را به شکلی جدید تجربه کنی.
با تصور صحنه و تصاویر پایانی، می‌توانی بهترین زاویه دید را پیدا کنی. ذهن بیننده را با یک ترفند ساده فریب بده تا صحنه را به روشی خاص ببیند.
برای مثال، می‌توانی از زاویه دید یک شخصیت خاص استفاده کنی تا بیننده احساس کند که در صحنه حضور دارد. یا می‌توانی از زاویه دید غیرمنتظره‌ای استفاده کنی تا بیننده را غافلگیر کنی.
مهم است که از زاویه دید انتخابی خودت آگاه باشی و از آن برای تأثیرگذاری بر بیننده استفاده کنی. زاویه دید درست می‌تواند به تو کمک کند تا داستان خودت را به روشی قدرتمند و تأثیرگذار روایت کنی.
از فاصله برای ایجاد پرسپکتیو های مختلف استفاده کنید
در این مورد، فاصله بیشتر یک ایده مفهومی است تا فیزیکی. ما در مورد فاصله بین شما و سوژه صحبت نمی‌کنیم.
به فاصله بین پس‌زمینه و سوژه نیز نگاه کنید. سوژه‌ای که به شما نزدیک‌تر است بزرگتر به نظر می‌رسد.
مغز ما فاصله را به عنوان تفاوت بین پس‌زمینه و سوژه یا پیش‌زمینه نشان می‌دهد. وقتی می‌بینیم که یک شیء مانع دید شیء دیگری می‌شود، شیء اول به بیننده نزدیک‌تر از دومی است.
این در غیر این صورت به عنوان پرسپکتیو همپوشانی در عکاسی شناخته می‌شود. اگر این همپوشانی تکرار شود، بیننده حس واقعیت سه بعدی را درک می‌کند.
سعی کنید از یک صحنه، مثلاً یک منظره شهری، از زاویه‌ای از یک نقطه دید بالا عکاسی کنید. به این ترتیب، می‌توانید دیدگاه بیننده را دستکاری کنید.
با پر کردن کادر، بیننده هیچ نقطه مرجعی برای اندازه ندارد. این یک راه عالی برای گیج کردن و افزودن علاقه به یک صحنه است.
از قوانین ترکیب برای نتایج جالب استفاده کنید
عکاسی دو بعدی است، اما با استفاده از قواعد ترکیب‌بندی می‌توان حس عمق را به آن القا کرد.
خطوط راهنما یکی از بهترین راه‌ها برای ایجاد عمق در عکاسی هستند. این خطوط چشم بیننده را به داخل صحنه هدایت می‌کنند و حسی از حرکت و عمق ایجاد می‌کنند.
یکی از رایج‌ترین انواع خطوط راهنما، خطوط عمودی و افقی هستند. این خطوط می‌توانند به ایجاد حس تعادل و ساختار در صحنه کمک کنند.
خطوط موازی نیز می‌توانند برای ایجاد عمق استفاده شوند. وقتی خطوط موازی در فاصله دور به هم می‌رسند، توهم عمق ایجاد می‌کنند.
پرسپکتیو خطی نیز می‌تواند برای ایجاد عمق در عکاسی استفاده شود. پرسپکتیو خطی از طریق همگرایی خطوط در یک نقطه دوردست ایجاد می‌شود.
برای ایجاد پرسپکتیو خطی، می‌توانید از یک نقطه دید بالا یا پایین استفاده کنید. همچنین می‌توانید از خطوط راهنما برای هدایت چشم بیننده به سمت نقطه محو استفاده کنید.
با استفاده از قواعد ترکیب‌بندی، می‌توانید عکاسی‌های خود را از یک صفحه دو بعدی به یک دنیای سه بعدی تبدیل کنید. خطوط راهنما مانند جاده‌هایی هستند که چشم بیننده را به داخل صحنه هدایت می‌کنند. پرسپکتیو خطی مانند یک تلسکوپ است که به بیننده امکان می‌دهد تا به عمق صحنه نگاه کند. با استفاده از این تکنیک‌ها، می‌توانید عکاسی‌های خود را جذاب‌تر و تأثیرگذارتر کنید.
مثال‌های خلاقانه از استفاده از خطوط راهنما و پرسپکتیو خطی در عکاسی:
- خطوط راهنما:
- یک خیابان طولانی که به سمت افق می‌رود
- یک راهروی باریک که به یک اتاق تاریک باز می‌شود
- یک ریل قطار که در دوردست محو می‌شود
- پرسپکتیو خطی:
- یک عکس از یک فرد از بالا
- یک عکس از یک منظره از پایین
- یک عکس از یک شهر از یک ساختمان بلند
برای افزودن تنوع، لنزهای مختلف را آزمایش کنید
لنزها ابزاری عالی برای تغییر دیدگاه شما نسبت به یک صحنه هستند. لنزهای مختلف می‌توانند به شما کمک کنند تا توهمات پرسپکتیو مختلفی را ثبت کنید.
لنزهای تله‌فوتو سوژه‌ها را بزرگتر و نزدیک‌تر نشان می‌دهند. این باعث می‌شود که پس‌زمینه کوچکتر و دورتر به نظر برسد. در مقابل، لنزهای فوق عریض یا فیش‌آی باعث می‌شوند سوژه‌ها دورتر به نظر برسند.
این لنزهای زاویه باز همچنین باعث می‌شوند اشیاء اطراف کناره‌ها کوچکتر به نظر برسند. آنها همچنین سوژه‌ها را در مرکز بسیار بزرگتر از آنچه در واقعیت هستند نشان می‌دهند.
این لنزها همچنین باعث می‌شوند تمام خطوط مستقیم خارج از محور لنز خمیده به نظر برسند. این می‌تواند درک شما از صحنه و عمق نمایشی آن را تغییر دهد.
بسیاری از مردم فکر می‌کنند که تغییر فاصله کانونی شما پرسپکتیو را تغییر می‌دهد. این درست نیست. فاصله کانونی تنها بر میزان بزرگنمایی صحنه تأثیر می‌گذارد. پرسپکتیو توسط موقعیت دوربین نسبت به سوژه و پس‌زمینه تعیین می‌شود.
با این حال، استفاده از لنزهای مختلف می‌تواند به شما کمک کند تا پرسپکتیو را به روش‌های خلاقانه تغییر دهید. به عنوان مثال، استفاده از لنز تله‌فوتو از یک نقطه دید بالا می‌تواند باعث ایجاد یک حس عظمت و قدرت شود. استفاده از لنز فوق عریض از یک نقطه دید پایین می‌تواند باعث ایجاد یک حس غوطه‌وری و نزدیکی شود.
آزمایش کنید و ببینید چه چیزی برای شما مفید است. بهترین راه برای یادگیری نحوه استفاده از لنزهای مختلف برای تغییر دیدگاه شما این است که با آنها آزمایش کنید. از مکان‌های مختلف عکاسی کنید و با فاصله کانونی‌های مختلف بازی کنید. با گذشت زمان، یاد خواهید گرفت که چگونه از لنزهای خود برای ایجاد تصاویری که دیدگاه شما را منعکس می‌کنند استفاده کنید.
از دیدگاه اجباری برای ایجاد یک توهم استفاده کنید
یکی دیگه از راه‌هایی که دیدگاه ما نسبت به یک صحنه عوض می‌شه، استفاده از پرسپکتیو اجباریه. این به اندازه نسبی اشیاء و سوژه‌هایی که ازشون عکس می‌گیریم اشاره داره.
این به فاصله مربوطه. اما فاصله بین دو سوژه مهم توی پیش‌زمینه و پس‌زمینه.
مغز ما به این صورته که ایده‌هایی رو در مورد اندازه اقلام جمع‌آوری کرده‌ایم. همه ما اندازه یک درخت، یا یک خونه، یا یک ماشین رو می‌دونیم.
اما اگه یه نفر رو به اندازه یک سازه (برج ایفل، برج کج پیزا) ببینیم چی؟ نمی‌تونیم توجیه کنیم که اون شخص واقعاً اونقدر بزرگه.
سعی کن اشیاء رو توی فواصل مختلف قرار بدی. اما این تصور رو ایجاد کن که اونا روی یک صفحه هستن. تو قطعاً یه سری تصاویر گیج‌کننده می‌سازی.
با وضوح، رنگ و کنتراست بازی کنید
ما می‌توانیم با کنار گذاشتن چیزها از صحنه‌هایمان بر عمق تأثیر بگذاریم. کاهش کنتراست، پراکندگی نور یا اشباع کردن رنگ همه ابزارهای مفیدی در این زمینه هستند زیرا درک عمق را از ما می گیرند.
با فوکوس کردن لنز خود روی “بی نهایت”، همه چیز را در صحنه در فوکوس قرار می دهید. اما، اگر کمتر از آن تمرکز کنید، تصور از عمق بیشتر می شود.
چرا؟ خوب، چشمان ما جایی برای استراحت ندارند، بنابراین تصور این است که صحنه آنقدر عمیق است که هرگز تمرکز را پیدا نمی کند.
–
ما می‌تونیم با حذف کردن چیزایی از صحنه‌هامون، روی عمق تأثیر بذاریم. کم کردن کنتراست، پراکنده کردن نور یا بی‌رنگ کردن رنگ، همه ابزارهای مفیدی برای این کار هستن، چون درک عمق رو از ما می‌گیرن.
با تنظیم فوکوس روی «بی‌نهایت»، همه چیز رو توی صحنه روی فوکوس قرار می‌دی. اما اگه کمی قبل از اون فوکوس کنی، تصور عمق بزرگتر می‌شه.
چرا؟ خب، چشم‌های ما جایی برای استراحت ندارن، بنابراین ایده اینه که صحنه اونقدر عمیقه که هیچ‌وقت فوکوس رو پیدا نمی‌کنه.
کلام اخر
دفعه بعد که قصد عکاسی از یک صحنه را دارید، عکاسی پرسپکتیو را در نظر بگیرید. این به شما کمک می کند تا بهترین موقعیت و زاویه را برای گرفتن عکس پیدا کنید. و به عکاسی شما تنوع می بخشد.
هنگامی که با یک سوژه یا صحنه روبرو می شوید، باید از آن به طرق مختلف عکاسی کنید. این به شما کمک می کند طیف وسیعی از تصاویر را بگیرید تا مورد علاقه خود را انتخاب کنید.