نحوه صحیح نگه داشتن دوربین عکاسی

نگه داشتن صحیح دوربین: دشمن لرزش، دوست عکس‌های شارپ

یکی از بزرگ‌ترین دردسرهایی که هنگام عکاسی باهاش روبرو می‌شیم، لرزش دوربینه. این لرزش معمولا به خاطر نحوه‌ی در دست گرفتن دوربین، مخصوصا در سرعت‌های شاتر پایین، اتفاق می‌افته.
نگه داشتن صحیح دوربین با دست می‌تونه به طور چشمگیری لرزش ناشی از حرکت دست رو کم کنه و در نتیجه عکس‌های شارپ و باکیفیت بیشتری به شما بده.

نگه داشتن صحیح دوربین: کلید عکس‌های شارپ

شاید فکر کنید نگه داشتن دوربین یه موضوع ساده و پیش پا افتاده‌ست، اما آیا تا به حال به نحوه‌ی درست در دست گرفتن دوربین فکر کرده‌اید؟ درسته که دوربین‌های DSLR ارگونومی و grip (دستگیره) بهتری دارن، اما وقتی با سرعت شاتر پایین یا لنزهای تله‌فوتو بدون لرزشگیر عکاسی می‌کنید، داشتن تکنیک درست می‌تونه باعث بشه عکس‌هاتون شارپ و بدون لرزش باشن.

برخی از این تکنیک‌ها شاید عجیب به نظر برسن، اما بهش مثل یادگیری گلف نگاه کنید. شاید اولش راحت نباشه، اما نتیجه‌ی نهایی ارزشش رو داره.

تو این مقاله، چند روش مختلف برای نگه داشتن دوربین رو با هم بررسی می‌کنیم که امیدواریم به کاهش و حتی حذف کامل تاری ناخواسته‌ی عکس‌هاتون موقع عکاسی تو محیط‌های باز کمک کنه. و در ادامه  پنج مورد رو مورد بررسی قرار میدهیم.

روش گرفتن دوربین عکاسی در دست: فراتر از لرزشگیر

همونطور که می‌دونید، خیلی از دوربین‌های امروزی برای مبارزه با لرزش ناخواسته، از قابلیت‌های ویژه‌ای برخوردارن. بعضی دوربین‌ها لرزشگیر رو به طور مستقیم روی سنسور دوربین‌شون دارن، بعضی دیگه لرزشگیر روی لنز دارن و بعضی‌ها هم برای اینکه از هر دو دنیا بهترین بهره رو ببرن، از لرزشگیر ترکیبی (هم دوربین، هم لنز) استفاده می‌کنن.

علاوه بر این، خیلی از دوربین‌های مدرن می‌تونن به طور خودکار حساسیت دوربین (ایزو) رو کنترل کنن (که بهش «ایزو خودکار» می‌گن) تا سرعت شاتر رو برای فاصله کانونی که استفاده می‌شه، به اندازه‌ی کافی بالا نگه دارن (برای جزئیات بیشتر، قانون لرزش رو ببینید).

درسته که استفاده از این قابلیت‌ها می‌تونه به کم شدن لرزش دوربین کمک کنه، اما یادگیری نحوه‌ی صحیح در دست گرفتن دوربین هیچوقت ضرری نداره و دقیقاً همون چیزیه که می‌خوایم در ادامه با هم یاد بگیریم!

1. نگه داشتن صحیح دوربین: دشمن اصلی، لرزش ناشی از سرعت شاتر پایین

لرزش دوربین زمانی اتفاق می‌افته که سرعت شاتر (زمان باز بودن دریچه‌ی دوربین) خیلی کم باشه و در نتیجه، با کوچک‌ترین تکون خوردن دوربین، تصویر تار می‌شه. تصویر تار ممکنه کاملا مات باشه، یا اینکه سوژه‌ها حالت کشیده و چند حالته داشته باشن.

معمولا لرزش دوربین به خاطر سرعت شاتر پایین، تو شرایط نور کم رخ می‌ده. چون تو این شرایط، نور محیط به اندازه‌ی کافی برای ثبت یه عکس روشن وجود نداره، یا تنظیمات نوردهی به درستی انجام نشده. مثلا، برای عکاسی در محیط‌های بسته، چون نور محیط کمه، مجبور می‌شیم دیافراگم لنز رو تا حد ممکن باز کنیم و ایزو رو بالا ببریم. اما وقتی نور کافی نباشه، برای اینکه عکس نوردهی درستی داشته باشه، باید سرعت شاتر رو کم کنیم.

2.  رابطه‌ی سرعت شاتر و فاصله کانونی: قانون لرزش معکوس

اگه سرعت شاتر برای فاصله کانونی لنز خیلی کم باشه، حتی تکون‌های کوچیک دوربین هم می‌تونه باعث لرزش بشه. در عکاسی، درک رابطه‌ی بین سرعت شاتر و فاصله کانونی خیلی مهمه. هر چی فاصله کانونی بیشتر باشه، برای اینکه لرزش دوربین باعث تار شدن تصویر نشه، باید سرعت شاتر رو هم بیشتر کنیم.

نگه داشتن صحیح دوربین: تاثیر فاصله کانونی بر لرزش همونطور که در تصویر می‌بینید، هر چی فاصله کانونی بیشتر باشه، احتمال لرزش دوربین هم بیشتر می‌شه. خطوط قرمز نقطه‌چین که نشون‌دهنده‌ی حداکثر میزان لرزش احتمالی دوربین هستن، تو فاصله کانونی ۸۰ میلی‌متر، دامنه‌ی خیلی کوتاه‌تری نسبت به ۴۰۰ میلی‌متر دارن. علت اینه که هر چی فاصله کانونی بیشتر بشه، لرزش دوربین بیشتر، احتمال تار شدن تصویر بیشتر

تو تصویر می‌بینیم که با افزایش فاصله کانونی، احتمال لرزش دوربین هم بیشتر می‌شه. خطوط قرمز نقطه‌چین نشون‌دهنده‌ی حداکثر لرزش احتمالی دوربین هستن. این خطوط تو فاصله کانونی ۸۰ میلی‌متر خیلی کوتاه‌تر از ۴۰۰ میلی‌متر هستن.

دلیلش اینه که هر چی فاصله کانونی بیشتر بشه، لرزش دوربین هم بیشتر توی تصویر بزرگنمایی می‌شه.

به عبارت دیگه:

• فاصله کانونی کم: لرزش دوربین کمتر، احتمال تار شدن تصویر کمتر
• فاصله کانونی زیاد: لرزش دوربین بیشتر، احتمال تار شدن تصویر بیشتر

مثال:

• عکاسی با لنز ۵۰ میلی‌متر: لرزش دوربین خیلی توی تصویر بزرگنمایی نمی‌شه، حتی اگه دستتون کمی بلرزه، تصویر تار نمی‌شه.
• عکاسی با لنز ۲۰۰ میلی‌متر: لرزش دوربین خیلی توی تصویر بزرگنمایی می‌شه، اگه دستتون کمی بلرزه، تصویر تار می‌شه.

نکته:

برای عکاسی با فاصله کانونی زیاد، باید از لرزشگیر دوربین یا سه‌پایه استفاده کنید.

همونطور که می‌بینید، هر چه فاصله کانونی لنز بیشتر باشه، به خاطر بزرگنمایی بیشتر لرزش، احتمال دیدن لرزش دوربین تو عکس هم بیشتر می‌شه. اگه بتونید این رابطه رو خوب تو عمل درک کنید، می‌تونید با رعایت قانون لرزش معکوس از لرزش دوربین جلوگیری کنید. این قانون می‌گه که سرعت شاتر باید معادل فاصله کانونی لنز باشه

به خاطر داشته باشید که قانون لرزش معکوس فقط یه راهنمایه برای جلوگیری از لرزش دوربین هستش. اگه دوربین رو به درستی تو دستتون نگه ندارید، ممکنه به سرعت شاتر خیلی بیشتری برای جلوگیری از تار شدن تصویر نیاز داشته باشید. پس یاد گرفتن نحوه‌ی صحیح در دست گرفتن دوربین خیلی مهمه!

۳. تکنیک‌های نگه داشتن دوربین با دست

حالا می‌خوایم در مورد چند تا تکنیک نگه داشتن دوربین با دست صحبت کنیم که به حذف لرزش دوربین و گرفتن عکس‌های شارپ کمک می‌کنه. با انجام چند قدم ساده می‌تونید مطمئن بشید که دوربین تو دستتون ثابته و عکس‌های شارپی می‌گیرید.

این چند قدم ساده عبارتند از:

• استفاده از دو دست: برای نگه داشتن دوربین از هر دو دست خود استفاده کنید. یک دست رو زیر دوربین و دست دیگه رو دور بدنه‌ی دوربین قرار بدید.
• استفاده از آرنج‌ها: آرنج‌هاتون رو به پهلوهاتون بچسبونید تا لرزش دست‌هاتون رو کم کنید.
• استفاده از منظره‌یاب: برای فوکوس دقیق‌تر، از منظره‌یاب دوربین استفاده کنید.
• استفاده از دکمه شاتر: برای شاتر زدن، از دکمه‌ی شاتر روی دوربین استفاده کنید و نه از دکمه‌ی شاتر روی لنز.
• استفاده از ریموت شاتر: برای شاتر زدن از راه دور، از ریموت شاتر استفاده کنید.
• استفاده از سه‌پایه: اگه می‌خواید از سرعت شاتر پایین استفاده کنید، از سه‌پایه استفاده کنید.
• نفس عمیق بگیرید: قبل از اینکه دکمه‌ی شاتر رو فشار بدین، یه نفس عمیق بکشید و حین فشار دادن، نفستون رو نگه دارید. این کار به ثبات بیشتر دست‌هاتون کمک می‌کنه.

با رعایت این نکات ساده می‌تونید لرزش دوربین رو به حداقل برسونید و عکس‌های شارپ و باکیفیتی بگیرید.

3-1. نگه داشتن صحیح دوربین: نکات کلیدی برای عکاسی ایستاده

وقتی ایستاده‌اید و می‌خواهید از لرزش دوربین جلوگیری کنید، این نکات رو رعایت کنید:

1. پایه محکم: پاهاتون رو به صورت عمود (۹۰ درجه) نسبت به سوژه قرار بدین. برای نگه داشتن دوربین با دست، ایستادن به صورت عمود نسبت به سوژه باعث تعادل بیشتر می‌شه. چون تو این حالت، بر خلاف ایستادن به صورت موازی با سوژه، بدن شما کمتر به جلو و عقب حرکت می‌کنه. شاید برای کسایی که با تفنگ اتوماتیک کار کرده‌ باشن، این حالت آشنا باشه. تو این حالت، به خاطر لگد تفنگ، ایستادن به صورت جانبی باعث جذب بهتر لگد می‌شه. پس این اصل رو می‌تونید تو عکاسی با دوربین هم به کار ببرید.
2. آرنج‌های چسبیده: از اینکه آرنج‌هاتون بیرون باشه و تکون بخوره، خودداری کنید. چون تکون خوردن آرنج باعث تکون خوردن دست‌ها و در نتیجه لرزش دوربین می‌شه. به جای اون، آرنج‌هاتون رو به بدنتون بچسبونید تا تکیه‌گاهی برای دست‌هاتون باشه. این کار نه تنها باعث ثبات بیشتر دست‌ها می‌شه، بلکه موقع حمل تجهیزات سنگین، باعث میشه دست‌هاتون کمتر خسته بشه.
3. نقطه‌ی تعادل دوربین: هر ترکیب دوربین و لنز، یه نقطه‌ی تعادل داره که تو اون نقطه، دوربین نه جلو سنگین میشه و نه عقب سنگین. اگه دستتون رو زیر اون نقطه قرار بدین و دوربین رو روش تکیه بدین، تعادل خوبی به دست میاد. این تعادل باعث می‌شه بتونید برای مدت طولانی‌تری دوربین رو به راحتی نگه دارید، چون دیگه مجبور نیستید وزن دوربین رو تو دستتون کنترل کنید.
4. صورت، تکیه‌گاه نهایی: ممکنه بعضی‌ها برای کادربندی از صفحه‌ی نمایش پشت دوربین استفاده کنن، اما بدون شک، عکاسی با دست‌های کشیده باعث لرزش بیشتر دوربین می‌شه. اگه دوربین شما منظره‌یاب داره، با چسبوندن دوربین به صورتتون، می‌تونید لرزش رو به حداقل برسونید.
5. فشار ملایم به سر: حالا که آرنج‌هاتون رو چسبوندید و دوربین رو نزدیک بدنتون نگه می‌دارید، می‌تونید با فشار ملایم دوربین به سرتون، ثبات رو بیشتر کنید.
6. نکته‌ی طلایی: درست قبل از فشار دادن دکمه‌ی شاتر، نفس خودتون رو بیرون بدین. این ترفند رو کسایی که تو ارتش خدمت کردن یا با تفنگ‌های دورزن کار می‌کنن، به خوبی می‌شناسن. با بیرون دادن آهسته‌ی نفس درست قبل از فشار دادن دکمه‌ی شاتر، احتمال لرزش دوربین کمتر می‌شه. چون تو این حالت، بدن شما به اندازه‌ی زمانی که نفس رو تو سینه‌تون نگه می‌دارید، تکون نمی‌خوره.

3-2. نگه داشتن صحیح دوربین: استفاده از گریپ (دستگیره)

اگه دوربین شما گریپ داره، می‌تونید از یه تکنیک عالی به اسم «گریپ جو مک‌نالی» استفاده کنید. این تکنیک رو سال‌ها پیش، جو مک‌نالی، یکی از عکاس‌های پرتره‌ی موردعلاقه‌ی من، معرفی کرد. تو این روش، دوربین رو با گریپ روی شونه‌ی خودتون تکیه می‌دید. چون شونه‌ها از دست‌ها باثبات‌تر هستن، با استفاده از این تکنیک می‌تونید حتی تو سرعت‌های شاتر پایین هم عکس‌های شارپی بگیرید، بدون اینکه نگران لرزش دوربین باشید. ببینید چطور این کار رو انجام بدین:

1. دوربین با گریپ: لازمه‌ی این تکنیک، داشتن یه دوربین با گریپه. چون یه دوربین معمولی خیلی کوتاهه و نمی‌تونید اون رو روی شونه‌ی خودتون تکیه بدین و همزمان از منظره‌یاب نگاه کنید. گریپ این مشکل رو حل می‌کنه.
2. گریپ روی شونه: گوشه‌ی سمت چپ گریپ رو روی یه جای راحت روی شونه‌ی چپتون قرار بدین. من خودم ترجیح می‌دم گوشه‌ی گریپ رو روی قسمت نرم جلوی شونه‌ی چپم بذارم، اما شما می‌تونید امتحان کنید و ببینید دوربین روی کدوم قسمت شونه‌تون راحت‌تر قرار می‌گیره.
3. نگاه از چشمی چپ: اگه عادت دارید از چشمی راست نگاه کنید، شاید به این مورد کمی زمان عادت کردن نیاز داشته باشید. با چشمی چپ از منظره‌یاب نگاه کنید.
4. دست چپ روی دست راست: دست چپ رو روی دست راستتون حلقه کنید. نمی‌خوایم دست چپتون ول و رها باشه، بلکه باید اون رو دور دست راستتون حلقه کنید تا دوربین رو برای ثبات بیشتر، محکم‌تر به شونه‌ی خودتون فشار بدین.
5. فشار به سر و نفس عمیق: همون نکات کلیدی که تو روش قبلی گفتیم رو اینجا هم رعایت کنید. یعنی دوربین رو کمی به سرتون فشار بدین و قبل از فشار دادن دکمه‌ی شاتر، نفس خودتون رو بیرون بدین.

اینم یه تصویر از نمای جانبی که نحوه‌ی اجرای این تکنیک رو نشون می‌ده:

من خودم این تکنیک رو خیلی کاربردی پیدا کردم، مخصوصا تو موقعیت‌هایی که مجبورم از سرعت شاتر خیلی پایین استفاده کنم، بدون اینکه بخوام ایزو رو بالا ببرم یا دیافراگم رو بازتر کنم. اگه همه چی رو درست انجام بدین، می‌تونید به سرعت شاترهای باور نکردنی پایین برسید. من یه بار تونستم با استفاده از گریپ، یه عکس با نوردهی کامل (سرعت شاتر یک ثانیه) بگیرم، بدون اینکه هیچ لرزشی تو عکس وجود داشته باشه!

3-3. نگه داشتن صحیح دوربین: لنزهای تله‌

نگه داشتن لنزهای تله‌فوتو با دوربین کمی با لنزهای معمولی فرق داره، چون وزن بیشتری روی جلوی دوربین قرار می‌گیره. اما به طور کلی، کارهایی که برای نگه داشتن دوربین با لنز معمولی انجام می‌دادیم، برای لنز تله‌فوتو هم صدق می‌کنه:

1. پایه‌ی لنز: لنزهای تله‌فوتوی سنگین معمولا پایه‌ی سه‌پایه مخصوص به خودشون رو دارن، چون خیلی سنگین هستن و نمی‌شه اون‌ها رو با محل اتصال به دوربین نگه داشت. من خودم هیچ‌وقت نگه داشتن لنز با پایه‌ی سه‌پایه رو راحت پیدا نکردم، مخصوصا برای عکاسی طولانی‌مدت (مثل یه عروسی یه روزه رو تصور کنید!). این کار باعث می‌شه دوربین به چپ و راست تکون بخوره و دست‌هاتون هم زخم بشه. به جای این کار، می‌تونید پایه‌ی سه‌پایه رو کامل جدا کنید (اگه ازش استفاده نمی‌کنید) یا اینکه اون رو برعکس کنید تا به سمت بالا باشه.
2. نقطه‌ی تعادل: با برعکس کردن پایه‌ی لنز، می‌تونید به راحتی نقطه‌ای رو پیدا کنید که لنز و دوربین به خوبی روی دستتون تعادل داشته باشن.
3. پایه عمود بر سوژه: همونطور که قبلا گفتیم، قرار دادن پاها به صورت عمود (۹۰ درجه) نسبت به سوژه، با لنزهای تله‌فوتوی بلندتر هم مهمه، چون وزن کل تجهیزات بیشتر می‌شه.
4. آرنج‌های چسبیده: دوباره تاکید می‌کنیم که آرنج‌هاتون رو به بدنتون بچسبونید تا از لرزش دوربین جلوگیری کنید.
5. فشار به سر و نفس عمیق: همون نکات کلیدی که تو روش‌های قبلی گفتیم رو اینجا هم رعایت کنید. یعنی دوربین رو کمی به سرتون فشار بدین و قبل از فشار دادن دکمه‌ی شاتر، نفس خودتون رو بیرون بدین.

این تکنیکی هست که من سال‌هاست برای لنزهای تله‌فوتوی ۷۰-۲۰۰ میلی‌متر و بلندتر استفاده می‌کنم و واقعا برام مفید بوده.

3-4. نگه داشتن صحیح دوربین عکاسی: تکیه‌گاهی برای ثبات بیشتر

یکی دیگه از راه‌های عالی برای کم کردن قابل توجه‌ی لرزش دوربین، استفاده از تکیه‌گاهه. می‌تونید به یه شیء ثابت مثل درخت، دیوار یا ماشین تکیه بدین. با این کار، حرکت ناخواسته‌ی بدن به جلو و عقب موقع عکاسی به طور کامل از بین می‌ره و در نتیجه، می‌تونید با سرعت شاتر خیلی پایین هم عکس بگیرید.

تو این روش به نکات زیر توجه کنید:

آرنج‌های چسبیده: مثل همه‌ی روش‌های دیگه، باز هم تاکید می‌کنیم که آرنج‌هاتون رو به بدنتون بچسبونید.

فشار به سر: برای ثبات بیشتر، دوربین رو کمی به سرتون فشار بدین.

تنفس آرام: کنترل کردن نفس هم به گرفتن عکس‌های شارپ‌تر کمک می‌کنه. پس نفس عمیق بکشید و آهسته بیرون بدین.

با ترکیب این نکات با استفاده از تکیه‌گاه، می‌تونید عکس‌های فوق‌العاده‌ای بگیرید!

3-5. نگه داشتن صحیح دوربین: عکاسی در حالت نشسته

میشه دوربین رو تو حالت نشسته روی زمین نگه داشت. هرچند خیلی‌هامون از این تکنیک به ندرت استفاده می‌کنیم، اما می‌تونه برای عکاسی از سوژه‌ها از زوایای پایین‌تر، مثل عکاسی از بچه‌ها، خیلی کاربردی باشه.

اگه با اسلحه کار کرده باشید، می‌دونید که بهترین حالت برای نگه داشتن دوربین تو این وضعیت، استفاده از همون حالت‌هاست:

آرنج روی زانو: بشینید، دوربین رو محکم تو مرکز دستتون نگه دارید و آرنج‌هاتون رو برای ثبات بیشتر روی زانوهاتون تکیه بدین.

حالت زانو زده: زانو بزنید، آرنج چپ رو روی زانوی چپ و زانوی راست رو روی زمین قرار بدین. هر دو حالت برای گرفتن عکس‌های شارپ مناسبن، اما شاید خیلی‌ها به خاطر تمیز موندن لباس، حالت زانو زدن رو به نشستن ترجیح بدن.

4. نکاتی دررابطه با لرزشگیر دوربین

اگه دوربین و لنزی که استفاده می‌کنید لرزشگیر داخلی داره، باید بدونید که قانون لرزش معکوس و تکنیک‌هایی که تا الان در موردشون صحبت کردیم، ممکنه کمی متفاوت عمل کنن. اول از همه، لرزشگیر می‌تونه با جبران کردن لرزش‌های ناخواسته‌ی دوربین، تا حد زیادی از تار شدن عکس‌ها جلوگیری کنه. این سیستم گاهی می‌تونه تا ۳ تا ۴ استاپ لرزش رو خنثی کنه، که عدد قابل توجهیه! پس اگه با سرعت شاتر پایین عکاسی می‌کنید و عکس‌هاتون تار می‌شه، مطمئن بشید که لرزشگیر دوربین رو روشن کرده‌باشید.

به طور کلی، وقتی با دست عکاسی می‌کنید، لرزشگیر رو روشن نگه دارید، مگه اینکه سرعت شاتر اونقدر بالا باشه که به لرزشگیر نیازی نداشته باشید (تو بعضی مواقع که از سرعت شاترهای بالاتر از فاصله کانونی لنز استفاده می‌کنید، لرزشگیر ممکنه حتی نتیجه‌ی عکس داشته باشه).

همچنین، وقتی با لنزهای تله‌فوتو که لرزشگیر داخلی دارن، با دست عکاسی می‌کنید، لازمه که قبل از گرفتن عکس، کل سیستم رو با نیم‌فشردن دکمه‌ی شاتر، برای یک یا دو ثانیه تثبیت کنید تا لرزشگیر فعال بشه.

5. لرزش دوربین روی سه‌پایه

لرزش دوربین معمولا تو عکاسی با دست رخ می‌ده، اما روی سه‌پایه هم می‌تونه اتفاق بیفته. عواملی مثل باد، لرزش خود سه‌پایه و فشار دادن دکمه‌ی شاتر با دست می‌تونن باعث لرزش دوربین روی سه‌پایه بشن.

همونطور که می‌دونید، ما عکاس‌ها همیشه تلاش می‌کنیم عکس‌های شارپ و با جزئیات زیاد ثبت کنیم. لرزش دوربین می‌تونه توی این راه آزاردهنده باشه. امیدوارم این مقاله براتون مفید بوده باشه. اگه شما هم راهکارهای دیگه‌ای برای جلوگیری از لرزش دوربین موقع عکاسی با دست دارید، حتما تو بخش نظرات پایین همین صفحه با ما به اشتراک بذارید!

5 نکته در مورد نحوه نگه داشتن دوربین

همه ما عاشق عکاسی و ثبت لحظات ناب زندگی خود هستیم. اما گاهی اوقات، عکس‌های ما تار و لرزش دار می‌شوند که می‌تواند به دلیل لرزش دوربین باشد. لرزش دوربین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله سرعت شاتر پایین، عدم ثبات در دست نگه داشتن دوربین و یا استفاده از لنزهای سنگین.

در ادامه، 5 نکته کلیدی را برای نگه داشتن صحیح دوربین و ثبت عکس‌های شارپ و بدون لرزش به شما خواهیم گفت. با رعایت این نکات ساده، می‌توانید کیفیت عکس‌های خود را به طور قابل توجهی ارتقا دهید.

•  هنگام ایستادن، بازوها را به بدنتان بچسبانید.
•  به یک شیء ثابت تکیه دهید
• دوربین را با بازوی خود محکم کنید
• کف پاهایتان را صاف روی زمین قرار دهید
• با آرنج روی زانو بنشینید

در ادامه، به شرح و بسط هر یک از این نکات خواهیم پرداخت.

1. هنگام ایستادن، بازوها را به بدنتان بچسبانید.

 اشتباه رایج: یکی از رایج‌ترین اشتباهات در هنگام عکاسی، باز کردن آرنج‌ها به سمت پهلو است. این کار باعث می‌شود که بازوهایتان بیشتر تکان بخورند و در نتیجه، عکس‌هایتان تار شوند.

علاوه بر این، با باز کردن آرنج‌ها، مجبور می‌شوید لنز را از کنار نگه دارید که تسلط شما بر دوربین را کم می‌کند، مخصوصاً زمانی که از لنزهای بزرگ‌تر و سنگین‌تر استفاده می‌کنید.

روش صحیح: برای جلوگیری از لرزش دوربین، آرنج‌هایتان را به بدنتان بچسبانید. این کار باعث می‌شود که ثبات بیشتری داشته باشید و بتوانید عکس‌های شارپ‌تر و واضح‌تری ثبت کنید.

در ابتدا نگه داشتن آن به این شکل عجیب به نظر می رسد، اما می توانید با سرعت شاتر بسیار آهسته تر بدون توجه به لرزش دوربین عکاسی کنید. در مورد وضعیت بدن خود، مطمئن شوید که صاف بایستید بدون اینکه به جلو یا عقب خم شوید، در حالی که پاهای خود را از هم باز کرده و در وضعیتی راحت، اما پایدار قرار دهید. همه اینها زمانی اعمال می شود که در حالت پرتره عکس می گیرید.

اکثر دوربین ها با دستگیره و دکمه شاتر در سمت راست ساخته شده اند، بنابراین باید از دست چپ شما برای تثبیت دوربین در زیر لنز استفاده کنید. این عادت خوبی است که می‌خواهید ایجاد کنید، زیرا ساده‌ترین راه برای گرفتن تصاویر واضح و همچنین راحت‌ترین راه برای در دست گرفتن دوربین است.

نکات تکمیلی:

• برای ثبات بیشتر، می‌توانید از بند دوربین استفاده کنید.
• اگر از لنزهای بزرگ و سنگین استفاده می‌کنید، می‌توانید از یک پایه دوربین یا مونوپاد استفاده کنید.
• قبل از عکاسی، نفس عمیقی بکشید و عضلات خود را شل کنید.
•  تا حد امکان از لرزش‌های محیطی مانند باد دوری کنید.

2. به یک شیء ثابت تکیه دهید

اگر از سرعت شاتر خیلی پایین استفاده می‌کنید و همچنان در عکس لرزش وجود دارد، سعی کنید دیوار (یا هر شیء ثابتی دیگر) پیدا کنید تا قسمت بالایی بدن خود را به آن تکیه داده و ثبات بیشتری ایجاد کنید.

به هر چيزي که تکون نمي‌خوره می‌تونید تکيه بدین، مثلا يه ديوار يا درخت. موقعی که روی دو پا می‌ايستيم، بدن ما هميشه براي حفظ تعادل، کمي اين‌ور و اون‌ور تکون می‌خوره. اما وقتی به يه شي‌ء ثابت تکيه می‌ديم، خودمون رو به يه نقطه‌ی لنگر که باثبات‌تره وصل می‌كنيم.

3. دوربین را با بازوی خود محکم کنید

اگر دیواری برای تکیه دادن پیدا نکردید، این تکنیک دیگر هم می‌تواند به شما ثبات بیشتری بدهد. برای انجام این کار، بازوی چپ خود را دور بازوی راست حلقه کنید و به شانه‌ی راست‌تان محکم بچسبانید. این کار باعث محدود شدن حرکت دست راست شما می‌شود. سپس، با قرار دادن دوربین روی قسمت بالایی بازوی چپ، حالا یک پایه‌ی سه‌پایه (البته به شکل بدن!) باثبات‌تر در اختیار دارید.

البته، عیب این تکنیک این است که دیگر نمی‌توانید با لنز زوم یا فوکوس کنید، بنابراین مطمئن شوید که قبل از استفاده از این روش، زوم و فوکوس را تنظیم کرده‌اید یا از نقاط فوکوس اتوماتیک دوربین خود استفاده کنید.

4. کف پاهایتان را صاف روی زمین قرار دهید

ایستادن اشتباه: فرض کنید برای گرفتن عکس از یک زاویه‌ی پایین مجبور هستید چمباتمه بزنید. در این حالت، نحوه‌ی چمباتمه زدن روی ثبات شما تأثیر زیادی می‌گذارد. حالت اول، که روی پنجه‌های پا هستید، ذاتا ناپایدار است و باعث لرزش دوربین می‌شود.

روش صحیح: برای چمباتمه زدن صحیح، کف پاهایتان را کاملا صاف روی زمین قرار دهید، سپس آرنج‌ها را روی زانوها یا بین زانوها بچسبانید. ثباتی که آرنج‌ها و زانوهایتان ایجاد می‌کنند، یک پایه‌ی محکم برای نگه داشتن دوربین در اختیار شما قرار می‌دهد.

5. با آرنج روی زانو بنشینید

نشستن اشتباه: نشستن معمولا بهترین انتخاب برای عکاسی از زوایای پایین است. اما حتی در حالت نشسته، روش‌هایی برای افزایش ثبات وجود دارد. اگر به سادگی با پاهای دراز یا ضربدری بنشینید، بالاتنه و بازوهایتان بدون تکیه‌گاه کافی باقی می‌مانند.

روش صحیح: هنگام نشستن، پاهایتان را روی زمین قرار دهید و زانوها را بالا بیاورید. آرنج‌هایتان را روی دو طرف زانوها تکیه دهید و از زانوها به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنید. در واقع، شما با این حالت، به یک سه پایه‌ی انسانی برای نگه داشتن دوربین تبدیل می‌شوید!