قبل از اینکه به جنبه‌های فنی آنچه که یک عکس خوب می‌سازد بپردازیم، نکته ای را متذکر میشوم که ممکن است از نظر فنی مورد تایید نباشد اما برایم مهم نیست که کسی چه می‌گوید، اگر عکس از کسی است که دوستش دارید و شما را خوشحال می‌کند، پس جدا از نکاتفنی و مهارت ها، عکس خوبی است.
اما با کنار گذاشتن احساسات، 6 مهارتی که برای گرفتن یک عکس خوب به آنها نیاز دارید، وجود دارد که اگر از مشتری عکاسی می کنید بسیار مهم است!
من آن را به گونه ای نوشته ام که شما را به طور منطقی از طریق هر مهارتی که برای تبدیل شدن به یک عکاس بهتر باید توسعه دهید، هدایت می کند. یک مهارت جدید را تمرین کنید و زمانی که در سفر عکاسی خود جلوتر می‌روید، برای یادگیری مهارت بعدی بازگردید.
آخرین مورد ربطی به عکس گرفتن واقعی ندارد، اما برای یک عکس پرتره خوب ضروری است. بنابراین ارزش آن را دارد که ابتدا تا انتها را بخوانید.
1. نکات فوکوس برای عکس های خوب
در عکاسی پرتره، مهم‌ترین بخش عکس، شخصی است که از آن عکس می‌گیرید، بنابراین میخواهید که او واضح باشد. اما چیزی بیشتر از این در آن وجود دارد.
وقتی به یک عکس پرتره نگاه می کنیم بلافاصله به سمت چشم ها جذب می شویم، بنابراین چشم ها باید واضح ترین قسمت تصویر باشند. مواجهه با چشمی خارج از فوکوس برای بیننده ناراحت کننده است، زیرا ما نیز به واضح ترین قسمت تصویر کشیده شده ایم.
اگر چشم شارپ نیست، به طور خودکار به دنبال ناحیه ای می گردیم که در فوکوس است. اگر چشم نباشد، از موضوع دور شده ایم.
بنابراین مطمئن شوید که از حالت منطقه فوکوس مناسب برای فوکوس روی چشم نزدیک به دوربین استفاده می کنید. دوربین های بدون آینه برای این کار فوق العاده هستند زیرا دارای تشخیص خودکار چشم هستند. اگر دوربین DSLR دارید، توصیه می کنم از فوکوس خودکار تک نقطه ای استفاده کنید.
نکته مهم: اگر عمداً از فردی خارج از فوکوس عکس می گیرید، مهم است که او به دوربین نگاه نمی کند.
یک مثال خوب زمانی است که یک نفر در تصویر سوژه اصلی است و فرد یا افراد دیگر در عقب تصویر قرار دارند و بنابراین از فوکوس خارج می شوند. این با استفاده از تکنیک ترکیب بندی به نام فوکوس دیفرانسیل است که می تواند عکس های عالی ایجاد کند. شما اغلب این عکس را در عکاسی عروسی می بینید.
در این مورد، شخص یا افراد پس‌زمینه باید یا به سوژه اصلی نگاه کنند (در حالت ایده‌آل)، یا کلاً از دوربین دور باشند.
حالا که به این موضوع پرداختم که چگونه یک عکس خوب، یک عکس واضح است، اجازه دهید با خودم مخالفت کنم…
وقتی یک عکس تار یک عکس خوب می سازد
عکس‌های بدون فوکوس عمدی نیز عکس‌های عالی می‌سازند، تا زمانی که سوژه به لنز نگاه نکند.
نمونه هایی از عکس های خوب با سوژه های تار عبارتند از:
هنگام عکاسی از کسی پشت پنجره بارانی. فوکوس روی قطرات آب می تواند یک اثر دوست داشتنی باشد و به فرد حاضر در پس زمینه اجازه می دهد از فوکوس خارج شود. این باعث ایجاد عمق در تصویر می شود که به ترکیب بندی می افزاید.
استفاده از سرعت شاتر آهسته برای محو شدن حرکت سوژه در تصویر. این یکی از راه های ایجاد حرکت در یک تصویر است.
عکاسی پانینگ، که در آن روی یک سوژه متحرک فوکوس میکنید و دوربین را با سوژه در طول نوردهی حرکت می‌دهید تا رگه‌هایی از تاری در پس‌زمینه ایجاد کنید. اغلب به دلیل حرکت دوربین، سوژه واضح نیست. باز هم، این یک راه عالی برای به تصویر کشیدن حرکت در یک عکس است.
پنجره‌های پس‌زمینه برای نور شدید در این تصویر، حواس‌پرتی‌ها را از بین می‌برد و به فضای بی‌خیالی می‌افزاید.
2. نکات نوردهی برای عکس های خوب
درست مانند فوکوس، هیچ قانون سخت و سریعی در مورد اینکه عکس به درستی نوردهی می شود وجود ندارد، زیرا این به قصد عکاس بستگی دارد.
با این اوصاف، اگر میخواهید عکسی با نوردهی دقیق با جزئیات حفظ شده در سایه‌ها و بدون هایلایت‌های منفجر شده داشته باشید، باید محدوده دینامیکی را در نظر بگیرید – تفاوت نوردهی بین روشن‌ترین نقطه تصویر و تاریک‌ترین نقطه.
به طور خاص، محدوده دینامیکی دوربین شما در مقابل محدوده دینامیکی صحنه ای که در حال عکاسی هستید.
این مهم است، زیرا دوربین های ما نمی توانند به خوبی چشمان ما ببینند. ما دامنه دینامیکی بسیار بیشتری نسبت به دوربین ها داریم. بعلاوه، برخی از دوربین ها محدوده دینامیکی بهتری نسبت به دوربین های دیگر دارند. دوربین‌های سطح بالای محدوده دینامیکی بسیار بهتری نسبت به دوربین‌های سطح پایه دارند. سنسورهای پیشرفته تری دارند.
یک روز ابری دامنه دینامیکی باریکی دارد، زیرا نور صاف و یکنواخت است، بنابراین هیچ سایه عمیقی وجود ندارد. یک روز آفتابی روشن دامنه دینامیکی بالایی از هایلایت های روشن تا سایه های تیره را به ما ارائه می دهد.
شما باید تصمیم بگیرید که چه بخشی از تصویر را می خواهید به طور دقیق در معرض دید قرار دهید، که در عکاسی پرتره موضوع مورد نظر است.
اگر میخواهید پس‌زمینه دقیقاً نوردهی شود، باید نور سوژه را با بازتابنده یا فلاش دوربین خاموش کنید، اگر پس‌زمینه روشن است.
نوردهی خوب دلیل اصلی عکسبرداری با فرمت RAW به جای JPEG است، زیرا در پست پروداکشن شما توانایی بیشتری برای تنظیم هایلایت و سایه ها دارید.
در غیر این صورت، ممکن است اجازه دهید که هایلایت ها خاموش شوند.
بنابراین، همانطور که می بینید، نوردهی صحیح برای یک عکس خوب همان نوردهی است که شما برای ظاهری که می خواهید تنظیم میکنید.
که من را به نقطه بعدی شما را برای درک بهتر اینکه چه چیزی یک عکس را خوب می کند راهنمایی می کند.
فقط با استفاده از نور طبیعی در یک روز آفتابی روشن زمستانی عکس گرفته شده است. زاویه تابش خورشید برای نورپردازی پروانه ای عالی بود.
3. نور برای عکس های خوب
هنگامی که تمرکز و نوردهی را مشخص کردید، آماده هستید که روی نور تمرکز کنید. این جوهر مطلق چیزی است که یک عکس خوب را می سازد.
من در مورد نور طبیعی در مقابل فلاش صحبت نمی کنم. هر دو به یک اندازه مرتبط و شگفت انگیز برای عکس های خوب هستند.
جهت نور
- نور پس زمینه – یک حاشیه زیبا در اطراف سوژه ایجاد می کند و آنها را از پس زمینه جدا می کند. در این مورد، خوب است که نور را به صورت با سطح بازتابنده بازتاب دهید یا از فلاش دوربین خاموش برای نورپردازی صورت خود استفاده کنید.
- نور جانبی – فوق العاده برای سه بعدی جلوه دادن یک تصویر دو بعدی. جایی که نور را قرار می دهید، سایه های روی صورت سوژه شما را تحت تأثیر قرار می دهد. الگوهای نورپردازی پرتره را بیاموزید تا بتوانید از نور برای تملق سوژه خود استفاده کنید و بر حال و هوای تصویر تأثیر بگذارید.
- نور جلو – ایده آل برای روشنایی مسطح یک سوژه برای حداقل سایه. متناوبا، همچنین برای عکس‌های سبک جلد مجلات با استفاده از نورپردازی زیبایی با نام نور پروانه‌ای با نام نورپردازی بسیار ایده‌آل است. این یک سایه کوچک زیر بینی ایجاد می کند و برای برجسته کردن استخوان گونه و ایجاد سایه در زیر خط فک خوب است.
نوع نور
این را می توانید قبل یا بعد از یادگیری جهت نور یاد بگیرید. من فکر می کنم بهتر است ابتدا جهت را یاد بگیرید تا به دیدن اینکه نور از کجا می آید و بنابراین تأثیری که روی سوژه شما می گذارد عادت کنید.
هر راهی را که برای یادگیری آن انتخاب کنید، ابتدا باید تفاوت بین نور سخت و نرم را بدانید.
نور ملایم
انتقال آهسته‌تر از نور به سایه و مناطق سایه اغلب تاریک نیستند. گفته می شود، من از نور ملایم زیاد استفاده می کنم، اما با سایه های عمیق. نکته اصلی این است که لبه سایه به وضوح مشخص نیست – مانند سایه شما در یک روز ابری.
برای احساس آرامش در تصویر و جذابیت روی پوست، به خصوص پوست های مسن، عالی است، زیرا خطوط، برجستگی ها و فرورفتگی ها چندان واضح نیستند.
نور سخت
یک انتقال سریع بین نور و سایه ایجاد می کند، بنابراین خط بین نور و سایه با نور سخت بسیار واضح است. درست مثل سایه شما در یک روز آفتابی روشن.
برای نمایش درام به عکس‌های پویا و برای برجسته‌کردن بافت در حین عبور از سطوح، به‌ویژه زمانی که از کناره‌ها روشن می‌شود، عالی است.
High key یا low key
این صرفاً یک انتخاب خلقی است و شما مجبور نیستید حتما یکی را انتخاب کنید.
درست در وسط high key و low key، نوع استاندارد نورپردازی است، با نورها و تاریکی های مورد انتظار که در واقعیت در اطراف خود می بینید.
- عکاسی با high key – مناسب برای عکاسی خانوادگی، نوزادان، تبلیغات خمیر دندان (و غیره) و هر چیزی که شاد و تابستانی باشد.
- عکاسی low key – مناسب برای عکس های تاریک و بد خلق.
4. ترکیب بندی برای عکس های خوب
برخی از عکاسان توصیه می کنند ترکیب بندی را زودتر یاد بگیرید، اما من فکر می کنم قبل از خلاقیت، باید روی جنبه فنی چیزی که یک عکس خوب را می سازد، تمرکز کنید. در هر صورت، این به شما بستگی دارد.
قانون یک سوم
چیزی که من می گویم این است که در اسرع وقت از قرار دادن smack bang سوژه خود در وسط کادر خودداری کنید. قانون یک سوم تنها قانون ترکیب عکاسی است که باید به محض برداشتن دوربین خود یاد بگیرید .
حالا من نمی گویم که هر عکس باید با استفاده از قانون یک سوم گرفته شود. قطعا نه. اما به طور قابل توجهی بهتر از ترکیب bullseye است و برای چشم انسان بسیار جذاب تر است.
وقتی سوژه در وسط کادر است، چشم ما واقعاً کار دیگری برای انجام دادن ندارد. قرار دادن سوژه خارج از مرکز به چشم اجازه می دهد تا در اطراف کادر حرکت کند.
خطوط پیشرو
صحبت از سفر در اطراف کادر – خطوط پیشرو!
این یکی دیگر از ابزارهای ترکیبی عکاسی مبتدی برای عکس های بهتر است. خطوط پیشرو که از لبه کادر به سمت سوژه می روند، چشم را تشویق می کنند تا در امتداد خط به سوژه حرکت کند. آنها همچنین می توانند از سوژه دور شوند و به عقب برگردند.
انسان ها کنجکاو هستند و دوست دارند تصاویر را کشف کنند. خطوط پیشرو این فرصت را فراهم می کند.
چشم انداز
Perspective یکی دیگر از ابزارهای ترکیب بندی است که به محض شروع عمدی عکاسی، باید از آن استفاده کنید. منظور من از این است، به محض اینکه شروع به شکل دادن به تصویری در ذهن خود می کنید که می خواهید یک عکس چگونه باشد و سپس مهارت های خود را برای تحقق آن به کار می گیرید.
همیشه برای گرفتن عکس بایستید.
پایین بیایید و به سمت بالا عکس بگیرید یا از بالا عکس بگیرید و از پایین عکس بگیرید. نمای غیرمعمول بسیار جالب تر است و به محض اینکه بیشتر شروع به حرکت کنید، خواهید دید که تنوع بسیار بیشتری در تصاویری که می گیرید خواهید داشت.
و چه کسی تنوع را دوست ندارد؟
ترکیب بندی
ترکیب بندی قبل از شروع عکاسی باید انجام شود و نیاز به کمی کار و آمادگی بیشتر قبل از برداشتن دوربین دارد.
یک راه واقعا ساده برای توضیح ترکیب بندی این است که تضاد را در بر بگیرد
بنابراین، بزرگ و بلند، یا خشن و صاف، جوان و پیر از این تضاد ها در عکس سوژه خود استفاده کنید تا چیزی که میخواهید را در مورد موضوع خود برجسته کنید و پیام خود را انتقال دهید همچنین میتوانید فضا ایجاد کنید.
پیام تصویر خود را در نظر بگیرید و اینکه پس‌زمینه در مقابل سوژه چگونه به ارسال پیام کمک می‌کند. یا تفاوت بین موضوعات. ترکیب‌بندی عکاسی موضوع بزرگی است.
بافت لباس او و دیوار آجری به احساس سه بعدی تصویر و تضاد با پوست صاف مدل می‌افزاید.
5. عناصر طراحی در عکاسی
اینها مستقیماً با ترکیب بندی مرتبط هستند، زیرا عناصر طراحی در عکاسی، اجزای سازنده ترکیب هستند. نحوه کنار هم قرار دادن عناصر در یک تصویر به شدت بر جو تأثیر می گذارد.
اگر شما یک عکاس مبتدی یا حتی یک عکاس متوسط هستید، ممکن است این کار برای شما کمی سخت باشد. با این حال، خوب است که از آنها آگاه باشید، به طوری که وقتی آماده پیشرفت هستید، از مراحل بعدی در سفر عکاسی خود آگاه شوید.
شکل
اشکال مختلف احساسات متفاوتی دارند. به یک بادکنک گرد در مقابل یک ساختمان مستطیلی فکر کنید. آنها همچنین حرکت را به تصویر می آورند زیرا چشمان ما خطوط کلی آنها را دنبال می کنند.
فرم
به یک تصویر عمق می بخشد، زیرا شکل است، اما با نور اضافه شده برای ایجاد حس سه بعدی در یک محیط دو بعدی. به تصویر یک فرد در مقابل یک فرد معمولی با نور فکر کنید. نوع نور استفاده شده انواع مختلفی از سایه ها را ایجاد می کند که بر خلق و خوی تأثیر می گذارد
خط
مانند شکل، انواع مختلف خطوط احساسات متفاوتی را ایجاد می کنند. به یک رودخانه پر پیچ و خم در مقابل یک جاده مستقیم فکر کنید. آنها همچنین با هدایت چشم به آرامی یا سریع در اطراف یک تصویر، حرکت را به ارمغان می آورند.
رنگ
برخی از رنگ‌ها بیشتر از بقیه خواستار هستند، اما بیشتر از آن، هنگام استفاده از رنگ در ترکیب، استفاده از هماهنگی رنگ برای ایجاد حالت است.
فضا
اینکه چقدر فضا گنجانده شده است و سوژه خود را در کجا قرار می دهید تأثیر زیادی بر احساس یک تصویر دارد. چهره ای را در نظر بگیرید که کادر را پر می کند در مقابل فردی تمام قد که قسمت کوچکی از تصویر را اشغال می کند.
تن
ما را به سبک های روشن و مطبوع در مقابل سبک های تاریک و بد خلقی که در بالا ذکر شد برمی گرداند. تن در مورد تضاد بین نور و تاریکی است.
بافت
تصویر را واقعی تر می کند. اگر خشن باشد و توجه ما را به خود جلب کند، می تواند گیرا باشد، یا اگر صاف باشد آرامش بخش و ملایم باشد. برای استفاده در هنگام فکر کردن به ترکیب بندی که در بالا ذکر شد عالی است.
6. احساس برای عکس های خوب
ما موجوداتی احساسی هستیم، بر روی احساسات کار می کنیم و به احساسات پاسخ می دهیم. بنابراین عکس هایی که مقداری احساس را نشان می دهند، به طور خودکار بهتر از عکس های بی احساس هستند.
به عکس پاسپورت خود فکر کنید که در آن مجاز به لبخند زدن یا نمایش هیچ احساسی نیستید. شرط می بندم این عکس مورد علاقه شما نیست. نمی توانم تصور کنم کسی واقعاً عکس پاسپورت خود را دوست داشته باشد. بیشتر ما انگار تازه دستگیر شده ایم!
احساس در عکس ها نباید چیزی دراماتیک باشد، بنابراین نیازی به پوزخند زدن مانند گربه Cheshire یا خفه کردن لنز برای به تصویر کشیدن احساسات نیست.
اغلب بسیار ظریف است، مانند عکس هایی که در آن درخششی در چشم وجود دارد. این شما را جذب می‌کند و باعث می‌شود که فکر کنید او به چه چیزی فکر می‌کند.
با حضور دو یا چند نفر در یک عکس، به ویژه خانواده ها، احساسات بین سوژه ها وجود دارد و ارتباط آنها را نشان می دهد.
به نظر من این خیلی بهتر از لبخند زدن کل خانواده به لنز است. من عاشق دیدن تعامل واقعی هستم و وقتی به عکس های خانواده ام نگاه می کنم، این ها عکس های مورد علاقه من هستند، نه عکس های کاملا ژست شده و خوش رفتار.
بنابراین اگر از دو یا چند نفر عکاسی می کنید، این ارتباط را تشویق کنید. اگر از یک نفر عکس می گیرید، با او ارتباط برقرار کنید تا بتواند لنز را با شما وصل کند.
عکاسی پرتره درباره افراد و شخصیت است نه مانکن ها. احساسات چیزی است که یک عکس خوب را می سازد.