عمق میدان: راهنمای ضروری

شاید اصطلاح عمق میدان (DoF) را شنیده باشید، اما عمق میدان چیست و چرا برای عکاسان اهمیت دارد؟

صرف نظر از سطح مهارت یا نوع دوربینی که دارید، درک عمق میدان برای گسترش افق عکاسی شما ضروری است. این برای هر جنبه ای از عکاسی، از کلوزآپ ماکرو گرفته تا پانورامای گسترده، کاربرد دارد، و این پتانسیل را دارد که شما را خلاقانه آزاد کند تا بتوانید تصاویر هنری خیره کننده ای ثبت کنید.

در این مقاله، من تمام اصول DoF را به اشتراک می‌گذارم – همراه با چند نکته و ترفند پیشرفته – از جمله:

• یک تعریف ساده از عمق میدان
• چرا واقعاً در عکاسی مهم است (و چرا مفهومی است که باید درک کنید)
• عوامل موثر بر DoF در عکس های شما
• نحوه تنظیم DoF برای نتایج هنری دیوانه کننده
• نمونه های عمق میدان زیاد

آیا آماده اید که بر این مفهوم قدرتمند تسلط داشته باشید و عکس های خود را ارتقا دهید؟ با ما همراه باشید.

عمق میدان در عکاسی چیست؟

عمق میدان ناحیه ای است که در عکس به طور قابل قبولی واضح و در فوکوس به نظر می رسد.

در هر تصویر، یک نقطه فوکوس وجود دارد – نقطه ای که در واقع لنز خود را فوکوس می کنید. اما یک ناحیه هم در جلو و هم در پشت نقطه فوکوس شما وجود دارد که تیز به نظر می رسد و آن ناحیه با عمق میدان مطابقت دارد.

اندازه این ناحیه وضوح از عکسی به عکس دیگر بسته به عوامل مختلف، مانند تنظیم دیافراگم لنز و فاصله تا سوژه، متفاوت خواهد بود. بنابراین با تنظیم تنظیمات دوربین و ترکیب بندی خود، می توانید میزان واضح شدن تصویر و میزان تار شدن تصویر خود را تعیین کنید.

عمق میدان در مقابل عمق کم: تفاوت چیست؟

گفته می شود تصاویری که دارای ناحیه بسیار بزرگی از وضوح قابل قبول هستند دارای عمق میدان عمیق هستند. عکس‌های Deep DoF از جلو به عقب واضح هستند. این یک نگاه محبوب در عکاسی منظره است، جایی که اغلب می خواهید جزئیات کوچک صحنه را نشان دهید.

این عکس بعدی نمونه ای از یک عکس عمیق DoF است. توجه کنید که چگونه نواحی نزدیک به لنز و نواحی خاموش در فاصله نسبتاً واضح به نظر می رسند.

از سوی دیگر، برخی از تصاویر دارای مناطق بسیار کوچک فوکوس هستند که به عنوان عمق میدان کم شناخته می شود. یک عکس DoF کم عمق عموماً بلافاصله قابل تشخیص است زیرا در حالی که پس‌زمینه به صورت یک تاری صاف و کرمی ارائه می‌شود، سوژه کاملاً واضح به نظر می‌رسد:

این اثر به ویژه در پرتره محبوب است. عکاسان از آن برای جلب توجه به سوژه خود و در عین حال جلوگیری از حواس پرتی پس زمینه استفاده می کنند. اما عکاسی ماکرو DoF، عکاسی خیابانی، عکاسی خبری و غیره را نیز خواهید دید.

نمونه های عمق میدان

در اینجا چند نمونه محکم از عکس های دارای یک DoF عمیق آورده شده است. همانطور که می بینید، صحنه ها به طور مداوم از نزدیک ترین عنصر پیش زمینه تا دورترین عنصر پس زمینه واضح هستند. به روشی توجه کنید که جزئیات واضح به شما کمک می کند تا به داخل قاب بکشید:

نمونه هایی با عمق کم میدان

حالا اجازه دهید نگاهی به چند نمونه عمق میدان کم بیندازیم. به روشی که DoF کم عمق به تاکید بر موضوع اصلی در هر عکس کمک می کند، دقت کنید:

چرا DoF مهم است؟

منطقه وضوح یک جزء هنری کلیدی هر عکس است. اینکه آیا تصویر شما دارای یک DoF کم عمق یا یک DoF عمیق است، می تواند تفاوت زیادی در نحوه درک عکس ایجاد کند و اغلب می تواند ترکیب بندی را ایجاد یا خراب کند.

به عنوان مثال، اگر از یک سوژه پرتره با پس‌زمینه‌ای دارای حواس‌پرتی عکاسی می‌کنید، عدم ایجاد عمق میدان کم اغلب منجر به یک عکس بسیار فوری و متوسط می‌شود. سوژه برجسته نخواهد شد و تاثیر تصویر از بین خواهد رفت.

از سوی دیگر، اگر از منظره‌ای با پیش‌زمینه زیبا، میان‌زمینی خیره‌کننده، و پس‌زمینه‌ای خیره‌کننده عکاسی می‌کنید، عدم استفاده از عمق میدان عمیق باعث می‌شود بیننده نتواند کل صحنه را درک کند.

بنابراین در پایان کار، عمق میدان مهم است. یاد بگیرید که آن را کنترل کنید،تا عکس های شما بلافاصله بهبود پیدا کنند.

عوامل موثر بر DoF

سه عامل اصلی وجود دارد که عمق میدان عکس را تعیین می کند:

• تنظیم دیافراگم لنز (f-stop)
• فاصله بین لنز و سوژه
• فاصله کانونی لنز

با درک این متغیرها و نحوه عملکرد آنها، می توانید یاد بگیرید که به میل خود یک عمق میدان عمیق یا کم ایجاد کنید.

1. دیافراگم (f-stop)

دیافراگم به حفره ای در لنز شما اشاره دارد که نور از طریق آن وارد دوربین می شود. هر چه حفره بزرگتر باشد، عمق میدان کمتر است.

ممکن است با مقادیر f-stop آشنا باشید که به این صورت هستند: f/2، f/2.8، f/4، f/5.6، f/8، f/11، f/16، و … . کوچکترین اعداد f با بازترین دیافراگم ها و در نتیجه کم عمق ترین DoF ها مطابقت دارد. و اعداد f بزرگتر مربوط به باریک ترین دیافراگم ها و بنابراین عمیق ترین DoF ها هستند.

به عبارت دیگر:

دیافراگم بزرگ = عدد f کوچک = DoF کم عمق (کوچک).
دیافراگم کوچک = عدد f بزرگ = DoF عمیق (بزرگ).

مطالعه بیشتر: f-number چیست؟

تنظیم دیافراگم (f-stop) لنز ساده‌ترین راه برای کنترل عمق میدان هنگام تنظیم عکس است.

تصویر سمت چپ با f/5 گرفته شد که منجر به یک DoF نسبتا کم عمق شد (به تار شدن برگها توجه کنید). تصویر سمت راست با f/32 گرفته شد که یک DoF عمیق و پس‌زمینه واضح‌تری ایجاد کرد.

بنابراین اگر از یک منظره عکاسی می‌کنید و می‌خواهید عمق میدان عمیقی داشته باشید، فقط دیافراگم خود را روی f/11 یا بیشتر تنظیم کنید، و به طور کلی وضوح پیش‌زمینه به پس‌زمینه را دریافت خواهید کرد. اگر در حال عکاسی پرتره هستید و عمق میدان کم می‌خواهید، دیافراگم خود را روی f/2.8 تنظیم کنید و اغلب پس‌زمینه تار زیبایی خواهید داشت.

2. فاصله بین لنز و سوژه

هرچه سوژه شما به دوربین نزدیکتر باشد، عمق میدان شما کمتر می شود.

(توجه داشته باشید که من در اینجا از اصطلاحات “موضوع” و “نقطه فوکوس” به جای یکدیگر استفاده می کنم – اگر به طور تصادفی پشت سوژه خود فوکوس کنید، DoF کاملاً متفاوت خواهد بود.)

بنابراین اگر هنگام عکاسی از یک گل از نزدیک و شخصی برخورد کنید، عمق میدان کاهش می یابد. و اگر ده قدم به عقب بردارید در حالی که هنوز لنز خود را روی آن گل متمرکز کرده اید، عمق میدان افزایش می یابد.

وقتی به یک سوژه خیلی نزدیک می شوید، عمق میدان کوچک می شود – صرف نظر از دیافراگم شما!

البته، نزدیک یا دورتر شدن از سوژه همیشه امکان پذیر نیست، به علاوه اندازه سوژه شما را در کادر تغییر می دهد، بنابراین کاربرد آن می تواند محدود شود.

3. فاصله کانونی

هر چه فاصله کانونی شما بیشتر باشد، عمق میدان کمتر است.

بنابراین اگر سوژه شما 33 فوت (10 متر) فاصله داشته باشد و دیافراگم شما روی f/4 تنظیم شده باشد، فاصله کانونی 50 میلی متری محدوده عمق میدان را بین 22 تا 63 فوت (6.7-19.2 متر) به شما می دهد.

اما اگر در حالی که در همان نقطه ایستاده اید، هنوز با استفاده از دیافراگم f/4 به 100 میلی متر زوم کنید، عمق میدان به حدود 29.5-37.5 فوت (9-11.4 متر) برای کل DoF 8 فوت (2.4 متر) تغییر می کند.

اگر همه اینها کمی فنی به نظر می رسد، راحت از جزئیات رد شوید. مفهوم کلیدی برای درک در اینجا این است که لنزهای طولانی‌تر عمق میدان کم را ایجاد می‌کنند، در حالی که لنزهای کوتاه‌تر جلوه‌های عمق میدان عمیق را ایجاد می‌کنند (با فرض اینکه دیافراگم و فاصله از سوژه ثابت بماند).

همه اش را بگذار کنار هم

دیافراگم، فاصله از سوژه و فاصله کانونی با هم عمق میدان شما را تعیین می کنند.

به عبارت دیگر، این سه عامل می توانند با یکدیگر ترکیب شوند و اثر عمق میدان بسیار شدید ایجاد کنند، یا می توانند یکدیگر را خنثی کنند.

به عنوان مثال، اگر با f/2.8 عکاسی کنید و به سوژه خود نزدیک شوید و از لنز تله فوتو استفاده کنید، به عمق میدان بسیار کم دست خواهید یافت. اما اگر هنگام استفاده از لنز واید به سوژه خود نزدیک شوید، این دو عامل به طور کلی خنثی می شوند و در نتیجه عمق میدان متوسطی ایجاد می شود.

این تصویر از یک قو که در میان شاخ و برگ های بلند پنهان شده است از ارتفاع حدود 16 فوت (5 متر) در 300 میلی متر گرفته شده است. این ترکیب فاصله کانونی و فاصله باعث ایجاد عمق میدان تقریباً 2 اینچ (5 سانتی متر) می شود، به همین دلیل است که پیش زمینه و پس زمینه بسیار تار به نظر می رسند.

نحوه کار با عمق میدان: رویکرد گام به گام

در حالی که دانستن این تئوری عالی است، مهم است که نحوه اعمال عمق میدان هنگام عکسبرداری را نیز درک کنید. در اینجا رویکرد گام به گام سریع من برای دستیابی به اثر DoF دقیقی است که به دنبال آن هستید:

مرحله 1: دوربین خود را روی حالت اولویت دیافراگم یا دستی تنظیم کنید

اکثر دوربین‌ها فقط دو حالت را ارائه می‌دهند که می‌توانید به راحتی دیافراگم و در نتیجه عمق میدان را کنترل کنید: حالت اولویت دیافراگم و حالت دستی.

بنابراین اولین کار این است که شماره گیری حالت دوربین خود را به یکی از این گزینه ها تغییر دهید.

اگر مبتدی هستید، حالت اولویت دیافراگم احتمالاً انتخاب بهتری است – به شما امکان می دهد دیافراگم را وارد کنید، در حالی که دوربین شما بهترین سرعت شاتر را برای نوردهی خوب تعیین می کند. اگر پیشرفته‌تر هستید، حالت دستی به شما امکان می‌دهد دیافراگم و سرعت شاتر را به طور مستقل برای کنترل خلاقانه‌تر انتخاب کنید.

مرحله 2: تعیین کنید که آیا می خواهید عمق میدان عمیق یا باریک داشته باشید

صحنه خود را با دقت مشاهده کنید. از خود بپرسید: آیا می خواهم پس زمینه را محو کنم؟ یا می خواهم کل شات را شارپ نگه دارم؟

به طور کلی، اگر پس زمینه شما حواس شما را پرت می کند، بهتر است از عمق میدان کم استفاده کنید. اما اگر پس‌زمینه به صحنه اضافه می‌کند – به عنوان مثال، حاوی ابرهای زیبا و یک رشته کوه خیره‌کننده است، یا زمینه ارزشمندی را به همراه دارد – از عمق میدان عمیق استفاده کنید.

اگر به دنبال عمق میدان کم عمق هستید، معمولاً نیازی به محاسبه دقیق عمق میدان ندارید. از سوی دیگر، اگر می خواهید کل عکس را واضح نگه دارید، ممکن است بخواهید فاصله هایپرفوکال را محاسبه کنید تا بهترین نقطه فوکوس را تعیین کنید.

مرحله 3: دیافراگم، فاصله از سوژه و فاصله کانونی خود را تنظیم کنید

اکنون که می دانید عمق میدانی آن چیزی است که به دنبال هستید، زمان آن است که تغییرات مربوطه را در ترکیب بندی و/یا تنظیمات دوربین خود ایجاد کنید.

اگر هدف شما افکت عمق میدان کم است، از یک لنز بلندتر (در صورت امکان) استفاده کنید و آن را روی بازترین دیافراگم ممکن تنظیم کنید. سپس تا جایی که می توانید به سوژه خود نزدیک شوید – بدون اینکه ترکیب بندی خود را خراب کنید – و عکس خود را بگیرید.

اگر هدف شما دستیابی به افکت عمق میدان است، از یک لنز با زاویه باز (در صورت امکان) استفاده کنید و تا جایی که می توانید از سوژه خود دور شوید بدون اینکه ترکیب بندی را به خطر بیندازید. سپس با دیافراگم باریک شماره گیری کنید – اغلب f/8 یا فراتر از آن ایده آل است، اگر چه اگر مطمئن نیستید که چه چیزی بهترین است، حدود یک سوم مسیر را به سمت صحنه فوکوس کنید و عکس بگیرید.

(نکته سریع: وقتی از منظره یاب دوربین خود نگاه می کنید، به طور کلی پیش نمایشی از تصویر را در بازترین دیافراگم لنز خود می بینید. اما بسیاری از دوربین ها دکمه پیش نمایش عمق میدان را ارائه می دهند؛ این را فشار دهید و می توانید عمق واقعی را پیش نمایش کنید. قبل از زدن دکمه شاتر در زمان واقعی وارد میدان شوید. دفترچه راهنمای خود را بررسی کنید تا ببینید آیا این گزینه در دوربین شما وجود دارد یا خیر!)

مرحله 4: بررسی کنید تا مطمئن شوید که عمق میدان را به درستی دریافت کرده اید

پس از گرفتن تصویر، به خصوص زمانی که تازه شروع به کار کرده اید، به شدت توصیه می کنم ال سی دی دوربین خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که عمق میدان را مشخص کرده اید.

در حالت پخش نگاهی سریع به تصویر بیندازید. اگر هدف شما این است که کل عکس را واضح نگه دارید، عکس را بزرگ کنید تا نزدیکترین شی پیش زمینه و دورترین شی پس زمینه را بررسی کنید، فقط برای اینکه مطمئن شوید همه چیز خوب به نظر می رسد.

اگر متوجه خطایی شدید، همیشه می‌توانید قبل از تغییر نور عکس‌برداری کنید.

فاصله بیش از حد کانونی: چگونه همه چیز را در فوکوس قرار دهیم

فاصله هایپرفوکال نقطه تمرکز خاصی در صحنه شماست. این فاصله برای یک دیافراگم و فاصله کانونی معین است که به شما امکان می دهد عمق میدان را به حداکثر برسانید.

به طور خاص، وقتی در فاصله هایپرفوکال فوکوس می کنید، عمق میدان شما از نیمی از نقطه فوکوس تا بی نهایت گسترش می یابد.

همانطور که می توانید تصور کنید، این زمانی مفید است که می خواهید کل صحنه را واضح نگه دارید. شما فقط دیافراگم دلخواه خود را شماره گیری کنید، سپس نقطه فوکوس خود را در فاصله هایپرفوکال تنظیم کنید.

تصویری مانند این – با پیش زمینه واضح و پس زمینه دور – می تواند از فوکوس در فاصله هایپرفوکال بهره مند شود.

اما چگونه می توان فاصله هایپرفوکال را در هنگام بیرون از میدان تعیین کرد؟ شما چند گزینه محدود برای انتخاب دارید. ابتدا، می‌توانید از یک ماشین‌حساب فاصله کانونی مانند آنچه PhotoPills ارائه می‌کند استفاده کنید، که به شما امکان می‌دهد فاصله کانونی و دیافراگم انتخابی خود را شماره‌گیری کنید، سپس فاصله هایپرفوکال را مشخص کنید.

از طرف دیگر، می‌توانید حدود یک سوم از راه را به داخل صحنه متمرکز کنید، که یک قانون کلی خوب است و به طور کلی نتایج خوبی ارائه می‌دهد، با فرض اینکه از دیافراگم نسبتاً باریک (f/8 یا فراتر از آن خوب است) و عریض استفاده کرده باشید..

انجام محاسبات دقیق DoF: نمودارها، ماشین حساب ها و برنامه ها

اکثر عکاسان نیازی ندارند عمق میدان را دقیقاً در حین عکاسی اندازه گیری کنند، بنابراین انجام تخمین های سریع یا استفاده از قوانین سرانگشتی آسان به خوبی کار می کند، به خصوص اگر LCD خود را بعد از آن چک کنید.

اما ممکن است در موقعیتی قرار بگیرید که DoF اهمیت زیادی داشته باشد – برای مثال، اگر یک عکاس منظره هستید که با یک صحنه بسیار عمیق سر و کار دارید، یک عکاس ماکرو هستید که با بزرگنمایی شدید عکس می‌گیرد، یا یک عکاس محصول هستید. و در صورت خرابکاری فرصتی برای عکسبرداری مجدد ندارید.

در چنین مواردی، توصیه می‌کنم به نوعی از «کمک‌کننده» DoF کمک بگیرید. شما چند گزینه محدود برای انتخاب دارید:

• نمودارهای عمق میدان اینها محدوده DoF را در دیافراگم های مختلف و فواصل لنز تا سوژه به شما نشان می دهند. اگر می‌خواهید یک کپی فیزیکی داشته باشید، می‌توانید آن‌ها را پرینت بگیرید و لمینیت کنید، اما برای فاصله کانونی هر لنز به نمودار متفاوتی نیاز دارید، که اگر از چند عدد پرایم یا حتی یک زوم استفاده می‌کنید، می‌تواند خسته‌کننده باشد.
• ماشین حساب عمق میدان اینها به شما امکان می دهند فاصله کانونی، فاصله از سوژه و دیافراگم خود را وارد کنید، سپس محدوده DoF را به شما می دهند. آنها بسیار منعطف هستند، اما شما باید یکی از آنها را در تلفن خود نگه دارید. آنها همچنین کمتر از نمودارها مفید هستند (زیرا نمودار به شما امکان می دهد تا ببینید که عمق میدان شما چگونه تغییر می کند، همانطور که تنظیمات کوچکی در دیافراگم و فاصله سوژه انجام می دهید).
• برنامه های عمق میدان بسیاری از برنامه های DoF رایگان و پولی وجود دارد که اکثر آنها ترکیبی از دو کمک کننده DoF فوق را ارائه می دهند. به عنوان مثال، PhotoPills هم یک ماشین حساب و هم نمودار ارائه می دهد (به علاوه، نمودار قابل تنظیم است – می توانید فاصله کانونی خود را شماره گیری کنید و فوراً محدوده DoF شما را دوباره محاسبه می کند). و PhotoPills شامل سایر کمک‌های عکاسی مفید، مانند زمان‌ها و جهت‌های طلوع/غروب خورشید، نمودارها و ماشین‌حساب‌های فاصله کانونی و غیره است. البته، شما باید همیشه گوشی خود را همراه خود داشته باشید، اما این راه حل هنوز هم ترجیح اکثر عکاسان منظره است.

نمودار DoF ارائه شده توسط PhotoPills.

در نهایت، کمک DoF که انتخاب می‌کنید به ترجیحات شما بستگی دارد – بنابراین هر گزینه را امتحان کنید و ببینید کدام یک را بیشتر دوست دارید!

زمان استفاده از عمق میدان کم

عمق میدان کم سوژه شما را از پس زمینه متمایز می کند. در اینجا چند موقعیت وجود دارد که یک DoF سطحی اغلب منطقی است:

• در عکاسی پرتره زمانی که می خواهید بر ویژگی های سوژه خود تأکید کنید
• در عکاسی حیات وحش زمانی که می خواهید حیوان برجسته شود
• در عکاسی ورزشی زمانی که می خواهید توجه ورزشکار را جلب کنید
• در عکاسی ماکرو وقتی می خواهید بیننده را روی یک گل، گیاه یا حشره متمرکز کنید
• در عکاسی رویداد و خیابان زمانی که می خواهید فردی را در یک محیط آشفته منزوی کنید

توجه داشته باشید که استفاده از دیافراگم باز میزان برخورد نور با سنسور را نیز افزایش می‌دهد که به نوبه خود به شما امکان می‌دهد سرعت شاتر را افزایش دهید. اگر در نور کم عکاسی می‌کنید یا برای ثابت کردن اکشن به سرعت‌های شاتر فوق‌العاده نیاز دارید، این یک مزیت بزرگ است.

در اینجا، من از افکت عمق میدان کم استفاده کردم تا پرنده را از پس زمینه جدا کنم.

زمان استفاده از عمق میدان عمیق

یک DoF عمیق زمینه را فراهم می‌کند، جزئیات کوچک را برجسته می‌کند، صحنه‌ها را واقعی‌تر نشان می‌دهد، و – وقتی با تکنیک‌های ترکیب‌بندی خاصی ترکیب می‌شود – عمق را افزایش می‌دهد. در اینجا چند موقعیت وجود دارد که در آن عمق میدان عمیق بهترین است:

• در عکاسی منظره زمانی که می‌خواهید بیننده را از پیش‌زمینه به سمت میانی به پس‌زمینه هدایت کنید، یا می‌خواهید بر ویژگی‌های جالب پیش‌زمینه و ویژگی‌های پس‌زمینه خیره‌کننده تأکید کنید.
• در عکاسی ماکرو وقتی با بزرگنمایی بالا کار می کنید، اما می خواهید کل سوژه اصلی خود را واضح نگه دارید
• در عکاسی خیابانی وقتی می خواهید بر شلوغی و هرج و مرج یک شهر تاکید کنید
• در عکاسی معماری زمانی که می خواهید کل ساختمان را به رخ بکشید
• در عکاسی املاک زمانی که می خواهید کل فضای داخلی را برجسته کنید

یک عکس منظره مانند این، اغلب به عمق میدان عمیق نیاز دارد. به لطف دیافراگم f/16، جاده، برگ های ریخته شده و درختان دور همگی تیز باقی می مانند و بیننده احساس می کند که می توانند وارد صحنه شوند.

5 نکته برای بهترین نتایج DoF

در این بخش، چند تکنیک را به اشتراک می‌گذارم که به شما کمک می‌کند واقعاً از مزایای تصویر DoF استفاده کنید. برخی از توصیه ها پیشرفته تر هستند، اما اگر به دنبال تقویت عکس های خود هستید، می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

1. با خیال راحت «براکتینگ» عمق میدان را انجام دهید

وقتی نوبت به گرفتن عکس عالی می رسد، عمق میدان نقش مهمی در تعیین ظاهر و احساس کلی تصاویر شما دارد. با این حال، مواردی وجود دارد که ممکن است بین استفاده از یک DoF کم عمق یا عمیق دچار سردرگمی شوید، و اینجاست که تکنیک “براکت گذاری” DoF وارد عمل می شود.

ایده این است که تنظیمات مختلف دیافراگم را آزمایش کنید و نتایج را پس از آن ارزیابی کنید. با کادربندی ترکیب خود شروع کنید، سپس تنظیمات دیافراگم را تغییر دهید تا عکس هایی با جلوه های مختلف DoF ثبت کنید.

به این ترتیب، می‌توانید عکس‌ها را پس از آن ارزیابی کنید و تصمیم بگیرید که کدامیک بهتر عمل می‌کند. همچنین این یک تجربه یادگیری عالی است که به شما کمک می کند درک کنید که چگونه عمق میدان را در آینده بهتر اعمال کنید!

به هر حال، مهم است که بدانیم همیشه یک “بهترین” DoF برای یک صحنه خاص وجود ندارد. برخی از سوژه ها بدون توجه به اینکه چگونه آنها را ثبت کنید عالی به نظر می رسند! بنابراین اگر نمی توانید تصمیم بگیرید که کدام نسخه را ترجیح می دهید، نیازی به استرس ندارید. شاید همه فایل های شما عالی به نظر برسند.

2. زمانی را صرف تجزیه و تحلیل عمق میدان عکس های مورد علاقه خود کنید

عکاسان حرفه ای استاد DoF هستند و شما می توانید از رویکرد آنها چیزهای زیادی یاد بگیرید. بنابراین، برای ارتقای مهارت‌های خود، شما را تشویق می‌کنم که وقت خود را صرف تماشای کار دیگران کنید.

با انتخاب دقیق تعدادی از عکاسانی که کارشان با شما طنین انداز می شود، شروع کنید. خود را در نمونه کارها آنها غوطه ور کنید و برای جذب واقعی هر عکس وقت بگذارید. به انتخاب های عمدی DoF آنها توجه ویژه ای داشته باشید. مشاهده کنید که منطقه وضوح از کجا شروع و به پایان می رسد. از خود بپرسید: چگونه استفاده عکاس از عمق میدان عکس را بهبود می بخشد؟ چه تاثیری دارد؟ چگونه تغییر DoF باعث تغییر عکس می شود؟

همانطور که این تصاویر را تجزیه و تحلیل می کنید، سعی کنید تفاوت های ظریف عمق میدان را تشخیص دهید. توجه کنید که چگونه یک DoF کم عمق می تواند یک سوژه را از محیط اطرافش جدا کند، توجه را جلب کند و حس صمیمیت ایجاد کند. مشاهده کنید که چگونه یک DoF عمیق می تواند جزئیات پیچیده را در سراسر کادر آشکار کند و به بیننده اجازه می دهد هر گوشه صحنه را کاوش کند.

و سپس سعی کنید دانشی را که به دست آورده اید در عکس های خود به کار ببرید!

3. اگر نمی‌توانید عمق میدان مورد نیاز خود را بدست آورید، فوکوس کردن را امتحان کنید

گاهی اوقات، با وجود بهترین تلاش شما، گرفتن کل سوژه یا صحنه با فوکوس واضح امکان پذیر نیست. این یک مشکل رایج هنگام عکاسی از مناظر با عناصر پیش‌زمینه برجسته نزدیک به لنز، یا هنگام برخورد با عکس‌های با بزرگنمایی بالا از محصولات یا سوژه‌های بی‌جان است.

خوشبختانه، راه حلی وجود دارد که می تواند به شما در دستیابی به عمق میدان مورد نظرتان کمک کند: انباشتن فوکوس.

انباشتن فوکوس تکنیکی است که شامل گرفتن یک سری عکس است که هر کدام با نقطه فوکوس کمی متفاوت است و آنها را در پس پردازش با هم ترکیب می کند. به این ترتیب، می توانید منطقه وضوح را در سراسر تصویر گسترش دهید و بر هر محدودیت DoF غلبه کنید. (توجه داشته باشید که برخی از نرم افزارهای ویرایش، مانند لایت روم، قابلیت انباشتگی را ارائه نمی دهند، اما سایر برنامه ها – مانند فتوشاپ – ابزارهای مورد نیاز برای تراز و ادغام سریع فایل های انباشته شده شما را فراهم می کنند.)

هنگام فوکوس روی انباشته، حفظ ثبات ترکیبی در تمام عکس‌ها بسیار مهم است. برخی از عکاسان نتایج قابل قبولی را از نگه داشتن دستی به دست می آورند، اما من به شدت توصیه می کنم حداقل در ابتدا از یک سه پایه محکم استفاده کنید. با گذشت زمان، می توانید روش های جایگزین را آزمایش کنید.

4. مطمئن شوید که عکس های کم عمق DoF شما دارای یک نقطه لنگر هستند

عمق میدان کم می تواند منجر به عکس های هنری نفس گیر شود. با این حال، نباید فقط دیافراگم خود را باز کنید و با رها کردن عکس بگیرید. در عوض، باید ترکیب‌های خود را با دقت در نظر بگیرید – در غیر این صورت، بیننده غرق در تاری می‌شود و شروع به احساس گم شدن می‌کند.

به طور خاص، من توصیه می کنم در هر عکس یک نقطه لنگر قرار دهید.

یک لنگر به عنوان یک نقطه کانونی در کادر عمل می کند. باید یک ناحیه شفاف و جامد که تیز و در فوکوس کامل باشد. این می تواند یک قطره درخشان باشد که به ظرافت روی گلبرگ گل نشسته است، نگاه نافذ چشمان سوژه در یک پرتره، یا حتی یک لوگوی دقیق ثبت شده در یک عکس محصول. جزئیات مهم نیستند – مهم این است که نوعی جزیره را برای بیننده فراهم می کند تا در میان تاری پس زمینه قفل شود.

به هر حال، اگر برای ایجاد عکس هایی با نقاط لنگر مشکل دارید، می تواند نشانه ای از باز بودن دیافراگم لنز باشد. سعی کنید دیافراگم را باریک کنید و ببینید آیا عکس ها بهبود می یابند یا خیر!

5. روی مهارت های تمرکز دستی خود کار کنید

وقتی صحبت از تسلط بر هنر عمق میدان می شود، مهارت های فوکوس دستی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. می بینید، با فوکوس دستی، می توانید کنترل دقیقی بر پنجره DoF خود (چه کم عمق یا عمیق) به دست آورید.

پذیرش فوکوس دستی ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد، اما واقعاً مهارتی است که ارزش به دست آوردن آن را دارد. در عکاسی با عمق میدان کم، فوکوس دستی به شما این امکان را می‌دهد که پنجره وضوح را دقیقاً در جایی که می‌خواهید تنظیم کنید و از فوکوس حیاتی بر روی عناصر خاص در کادر خود اطمینان حاصل کنید. (تصور کنید که جزئیات پیچیده یک گلبرگ گل را با دقت مشخص برجسته کنید.)

و در عکاسی عمیق DoF، می‌توانید از فوکوس دستی برای اطمینان از فوکوس لنز شما در فاصله هایپرفوکال استفاده کنید، که به نوبه خود اطمینان حاصل می‌کند که عناصر پیش‌زمینه و پس‌زمینه به اندازه کافی واضح هستند.

اگر فوکوس دستی برای شما منطقه ناشناخته ای است، نگران نباشید. ساده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید، بنابراین حتی اگر ترسیده‌اید، برای آزمایش آن وقت بگذارید و ببینید چه احساسی دارید. همچنین، به خاطر داشته باشید که نیازی نیست همیشه از آن استفاده کنید – این ابزار خوبی است که در جیب پشتی خود برای مواقعی که در تلاش برای به دست آوردن نتایج دلخواه از طریق فوکوس خودکار هستید، داشته باشید.

عمق میدان: کلمات پایانی

و شما آن را دارید! اکنون که به دنیای جذاب عمق میدان پرداختیم، شما آماده هستید تا پتانسیل خلاقانه خود را آزاد کنید و عکاسی خود را به ارتفاعات جدیدی ببرید.

به یاد داشته باشید که DoF فقط یک جابجایی فنی نیست که برای حرفه ای ها در نظر گرفته شده است – این یک مفهوم اساسی است که هر کسی که دوربین دارد می تواند از آن استفاده کند. چه در حال گرفتن پرتره های صمیمی، چه صحنه های خیابانی پر جنب و جوش یا مناظر خیره کننده باشید، تسلط بر عمق میدان می تواند به تبدیل عکس های شما از عکس های فوری به شاهکارهای هنری کمک کند.

بنابراین دوربین خود را بردارید و از عکاسی لذت ببرید. با تنظیمات مختلف دیافراگم آزمایش کنید، با نقاط کانونی بازی کنید و ببینید چه چیزی می توانید ایجاد کنید. از قدرت DoF برای جلب توجه، برانگیختن احساسات و گفتن داستان های متقاعدکننده استفاده کنید.

سوالات متداول عمق میدان

آیا عمق میدان در جلو و پشت نقطه تمرکز من به طور مساوی توزیع می شود؟

نه. عمق میدان معمولاً حدود یک سوم در جلو و دو سوم پشت نقطه تمرکز شما است، اگرچه با افزایش فاصله کانونی، توزیع DoF برابرتر می شود.

چگونه درک عمق میدان تصاویر من را بهبود می بخشد؟

شارپ نگه داشتن تصاویر یک مهارت ضروری است و دانستن اینکه چگونه قسمت هایی از تصاویر خود را واضح و قسمت هایی را خارج از فوکوس کنید، ابزار هنری کلیدی برای ایجاد نتایج خیره کننده است.

چگونه می توانم عمق میدان را دقیقاً برای هر عکس تنظیم کنم؟

می توانید از نمودار عمق میدان، ماشین حساب یا برنامه برای تعیین عمق میدان دقیق خود با توجه به فاصله کانونی خاصی استفاده کنید.

آیا می توان عمق میدان را تنظیم کرد تا همه چیز در فوکوس باشد؟

آره. شما باید از مفهومی به نام فاصله هایپرفوکال استفاده کنید. هنگامی که در این نقطه فوکوس می کنید، عمق میدان را به حداکثر می رسانید و به طور کلی تمام تصویر خود را واضح نگه می دارید.

بوکه چیست؟

بوکه در زبان ژاپنی به معنای تاری است. یک افکت بوکه قوی در مناطق خارج از فوکوس تصویر شما (یعنی در مناطقی فراتر از عمق میدان) ایجاد می شود. برای بهترین بوکه، به عمق میدان بسیار کم نیاز دارید، اگرچه می‌توانید کیفیت بوکه را به روش‌های دیگری مانند افزایش فاصله بین سوژه و پس‌زمینه به حداکثر برسانید.