عکاسی در آسمان شب

عکاسی در آسمان شب

عکاسی در آسمان شب

آسمان شب

آسمان شب متغیر است. بعضی از شب ها به رنگ خاکستری و ابری، برخی شب ها پوشیده با ستارگان، و برخی شب ها شاهد حرکت ابرها و جبهه های آب و هوایی مختلفی هستیم. استفاده از سرعت های شاتر طولانی مدت، راهکار و کلیدی برای گرفتن عکس هایی تخیلی و بسیار زیبا از آسمان شب است.

مکان مناسب را پیدا کنید

بهترین مکان برای مشاهده و عکاسی از آسمان شب معمولاً حومه روستایی و خارج از شهرها می باشد، چراکه نور مصنوعی ساطع شده در محیط شهری باعث ایجاد عارضه ای به نام آلودگی نوری می شود. برای اینکه به خوبی قادر به مشاهده ستارگان و آسمان شب باشید بایستی از شر این نورهای مصنوعی خلاص شوید. معمولاً در عکاسی نجومی یک آسمان کاملاً تاریک ترجیح داده می شود اما نورهای مصنوعی شهر مانع از این تاریکی مطلق آسمان می شوند. بسیاری از مبتدیان با باز نگه داشتن شاتر برای فاصله زمانی های طولانی، بلندترین مسیرهای حرکت ستارگان را به عنوان هدف عکاسی نشانه می روند. اگرچه، آنها تاثیر ایجاد شده از نور محیط بر آسمان را (که گاهاً تشخیص آن نیز دشوار است)  دست کم می گیرند. علاوه بر این نورهای مازاد(مانند مهتاب) می توانند باعث ایجاد تاثیرات مخرب و بسیار بدی بر عکس هایی با سرعت شاتر طولانی شوند.

مثلاً وقتی که دیافراگم دوربین را به مدت زمان 20 دقیقه باز نگه می دارید، حتی یک ساعت پس از غروب خورشید، تصویر حاصل ممکن است به مانند عکسی که در روز گرفته اید نمایش داده شود. به طور مشابه، عکسی در ماه شب چهاردهم (ماه کامل) با زمان نوردهی در حدود 10 دقیقه ، می تواند مانند تصویری در روز به نظر برسد. بنابراین، برای گرفتن عکس هایی با شاترهای طولانی بهتر است در زمان هلال ماه نو، قبل از طلوع ماه و یا پس از غروب ماه اقدام نمایید. در این اوقات، نور پدیدار شده از ستارگان مشهودتر بوده و تصویر شما عالی خواهد بود.

توصیه تجهیزات

عکاسی از آسمان شب بایستی همراه با بکارگیری و استفاده از یک سه-پایه عکاسی انجام پذیرد. فراموش نکنید که برای دوربین خود یک کابل و یا کنترل از راه دور بخرید، این موضوع مهم است چراکه برخی عکس ها 30 ثانیه و حتی زمان خیلی بیشتری طول خواهد کشید. لنزهای شما در حالت ایده آل باید دارای یک مود فوکوس بینهایت و دوربین شما بایستی قابلیت MLU(mirror lock up– یک ویژگی است که در آن، آینه دوربین قبل از آزاد شدن شاتر حرکت کرده و مانع از ایجاد ارتعاش حاصل از جابجایی آینه می گردد )  داشته باشد. یک لنز زاویه-باز بهترین گزینه برای عکاسی آسمان شب است و امکان زوم حتی آن را تطبیق پذیرتر خواهد نمود.

توصیه تنظیمات

اندازه گیری پس از تاریکی می تواند یک مشکل اساسی در عکاسی باشد، بنابراین مطمئن شوید که بهترین تنظیمات را برای شرایط ویژه خود انتخاب می کنید. اگر وضعیت حاکم بر نور محیط، هم روشن و هم تاریک می باشد، بایستی از سنجش نقطه ای برای تفسیر دقیق استفاده نمایید. اگر محیط تاریک است برای سنجش محیط می توانید از حالت ‘center weighted‘و یا‘evaluative metering‘  در دوربین دیجیتال خود استفاده نمایید. تا حد امکان از فلاش استفاده نکنید چرا که می تواند عکس شما را مورد تاثیر قرار داده به گونه ای که بخشی از تصویر بیش از حد روشن خواهد بود. مود دستی (manual mode) و bulb mode بهترین مودها برای این نوع عکاسی می باشند. روانشناس ( Psychology ) دوربین خود باشید! فراموش نکنید که یکی از ملزومات عکاسی آسمان شب داشتن صبر و حوصله زیاد و تمرین فراوان است.

عکاسی از رد ستاره ها:

ابزار: هر دوربین عکاسی (دیجیتال یا آنالوگ) که سرعت قابل تنظیم داشته باشد و بتوان دیافراگم آن را برای مدت طولانی باز نگه داشت. دوربین را حتما” باید روی سه پایه یا هر وسیله دیگری ثابت نگه داشت.

سیستم نوری: لنز معمولی دوربین عکاسی کافی است. هر لنز با فاصله کانونی 50mm تا 300mm مناسب است. قطر لنز ترجیحا” باید بیشتر از 15mm باشد.

روش عکاسی: فاصله لنز دوربین را روی بینهایت ( ∞ ) تنظیم کنید و دوربین را به هر قسمت از آسمان که می خواهید نشانه روید. 10 دقیقه یا بیشتر، دریچه دیافراگم را بازنگه دارید. (در واقع فیلم و یا CCD دوربین شما به این میزان نور می بیند.) آسمان باید تاریک باشد در شبهای مهتابی عکس خوبی از رد ستاره ها نخواهید گرفت.

عکاسی از نواحی پر ستاره آسمان:

ابزار: هر دوربینی که دارید. سه پایه مجهز موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) لازم است. اگر این ابزار را ندارید، از فیلم های خیلی حساس باید استفاده کنید.

سیستم نوری: بهتر است قطر عدسی کمتر از 25mm نباشد. فاصله کانونی مناسب بین 30mm تا 330mm است.

روش عکاسی: از فیلم با حساسیت بالا استفاده کنید. دوربین را باید دقیقا” به سمت موضوغ نشانه رود و همراه با حرکت ظاهری ستاره ها، حرکت کند. اگر موتورردیاب ندارید، نوردهی می تواند برای لنز نرمال ( 50mm ) تا 60 ثانیه ادامه پیدا کند که این زمان هرچه لنز بزرگتر می شود باید کمتر شود زیرا در اینصورت شما رد ستاره ها را به جای ستاره ها عکاسی می کنید. بطور مثال برای لنز 70mm تا 30 ثانیه و برای لنز 100mm تا 10 ثانیه و برای لنز 300mm تا 4 ثانیه این زمان را باید کاهش دهید. اما اگر از موتور ردیاب استفاده می کنید این زمان می تواند 10 دقیقه و یا بیشتر باشد.

عکاسی از خوشه های باز:

ابزار: دوربین، تلسکوپ یا لنز با فاصله کانونی 500mm یا بیشتر، سه پایه مجهز به موتور ردیاب. اگر از دوربین دیجیتال استفاده می کنید بهتر است از نوع SLR باشد زیرا که دوربین های دیجیتال غیر SLR فاصله کانونی کمتر از 500mm دارد و همچنین قابلیت اتصال به تلسکوپ را ندارند. البته می توان با روشهای ابتکاری دوربینهای دیجیتال معمولی را نیز به تلسکوپ متصل کرد.

سیستم نوری: قطر عدسی تلسکوپ و یا لنز نباید کمتر از 50mm باشد، هرچه قطر آن بیشتر باشد، زاویه دید آن نیز بیشتر است. بنابراین ستاره های بیشتری را ثبت خواهید کرد.

روش عکاسی: نوردهی 15 دقیقه یا بیشتر. هرچه فاصله کانونی تلسکوپ بیشتر باشد کار مشکل تر است. در این هنگام شما به یک استقرار محکم برای تلسکوپ نیاز دارید. حتی وزش باد نیز می تواند عکسهای شما را خراب کند. پایه تلسکوپ و یا دوربین عکاسی باید دقیقا” قطبی شده باشند. (یعنی محور بعد، باید دقیقا” در سمت ستاره قطبی باشد) روش قطبی کردن تلسکوپ را در مقاله های آینده که در مورد تلسکوپ ها می نویسم به طور کامل شرح خواهم داد. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 200 بهره بگیرید.

عکاسی از ماه:

ابزار: تلسکوپ (بازتابی یا شکستی)، با آداپتوری که تلسکوپ را به دوربین عکاسی وصل کند. از لنز تله هم می توانید استفاده کنید. اگر تلسکوپ موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) دارد بهتر است ولی الزامی نیست. دوربینهای دیجیتال که قاصله کانونی آنها بیشتر از 100mm می باشد هم مناسب هستند.

سیستم نوری: فاصله کانونی موثر عدسی بین 1000mm تا 2000mm می باشد و قطر آن باید بیشتر از 25mm باشد. از لنز تله 200 تا 1000 هم می توانید استفاده کنید. نسبت کانونی ممکن است بین f/8 تا f/80 باشد.

009/0 ضرب در فاصله کانونی لنز دوربین = قطر تصویر ماه

روش عکاسی: سه پایه و استقرار محکم لازم است. از فیلم حساسیت بالا استفاده کنید تا زمان نوردهی را به یک صدم (100/1) یا حتی کمتر کاهش یابد. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 100 بهره بگیرید. اگر موتور ساعتی دارید، از فیلم کم حساسیت و نوردهی زیاد استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

عکاسی از خورشید:

ابزار: تلسکوپ و دوربین عکاسی. اگر تلسکوپ ندارید، از لنز تله با فاصله کانونی بالا می توانید استفاده کنید. حتما” باید از فیلتر استفاده کنید. اگر به فیلتر مخصوص رصد خورشید (مایلار) دسترسی ندارید می توانید از فیلم سوخته و ظاهر شده عکاسی، شیشه دوده اندود، ورقه مغناطیسی داخل دیسکت کامپیوتر، و یا فیلتر مخصوص جوشکاری به جای فیلتر استفاده کنید تا شدت نور خورشید را به اندازه نور ماه بدر کاهش یابد. اگر از دوربین دیجیتال استفاده می کنید بهتر است فیلتر مخصوص رصد خورشید (مایلار) استفاده کنید زیرا اگر در این فیلتر های دست ساز مشکلی وجود داشته باشد ممکن است به CCD دوربین شما آسیب برساند.

سیستم نوری: مشابه عکاسی از ماه، بهتر است از لنز با قطر 50mm به بالا و f/8 استفاده کنید.

روش عکاسی: اگر شدت نور خورشید تا حد ماه بدر کاهش یابد، می توان سرعت یکصدم (100/1) تا یک پانصدم (500/1) و فیلم های با حساست کمتر استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

عکاسی از سحابی ها و کهکشانها:

ابزار: تلسکوپ و دوربین عکاسی. قطر شیئی تلسکوپ و فاصله کانونی آن باید زیاد باشد. داشتن موتور ردیاب الزامی است.

سیستم نوری: قطر شیئی بزرگتر از 75mm باید باشد، و فاصله کانونی آن 500mm تا 2500mm .

روش عکاسی: از فیلم های حساس استفاده کنید. با این فیلمها، حتی با 10 دقیقه نوردهی هم می توان عکس گرفت. بسیاری از این اجرام کم نورند. بنابراین استفاده از تلسکوپ بزرگتر و فیلم حساستر بهتر است. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 800 بهره بگیرید.

عکاسی از سیارات:

ابراز: تلسکوپ و ابزارهای موثر بر افزایش درشت نمایی مثل تی-رینگ، تله اکستندر، یا عدسی بارلو، تا فاصله کانونی موثر 2500mm تا 25000mm برسد. استفاده از موتور ساعتی و استقرار استوایی تلسکوپ الزامی است.

سیستم نوری: استفاده از فاصله کانونی موثر زیاد الزامی است، یعنی f/16 تا f/100 .

روش عکاسی: از فیلم حساسیت پایین (دانه ریز) استفاده کنید تا بتوانید عکسها را بعدا” بزرگ کنید.در دوربینهای دیجیتال از نوع SLR بهره بگیرید و حسایت را کمتر از ISO200 تنظیم کنید. زمان نوردهی برای دوربینهای با عدد f بالاتر، بین 1 تا 10 ثانیه است. عکسبرداری از سیارات کار بسیار مشکلی است ولی با این حال تجربه خوبی برای عکاسی است.

عکاسی از دنباله دارها:

ابزار: دوربین همراه با تلسکوپ با عدسی تله، با فاصله کانونی 200mm تا 450mm . استفاده از موتور ردیاب الزامی نیست. ولی اگر موتور ردیاب دارید می توانید جزئیات بیشتری از دنباله دار را عکاسی کنید.

سیستم نوری: شیئی تلسکوپ بهتر است بیشتر از 50mm باشد و نسبت کانونی f/3 تا f/8 باشد.

روش عکاسی: نوردهی از 10 ثانیه تا 10 دقیقه. در حین عکسبرداری به طرف سر دنباله دار نشانه روید. از حساسیت بیشتر استفاده کنید بهتر است. دنباله دارها سوژه های مناسب عکاسی حتی با دوربینهای دیجیتال معمولی هستند ولی متاسفانه در حال حاضر دنباله دار خاصی در آسمان نیست تا از آن عکس بگیرید.

با توجه به چرخش زمین حول محور خود، اینطور به نظر می رسد که نور ستارگان در دوایری در اطراف قطب آسمانی در حرکت می باشند. این حرکات پس از حدود 5 تا 10 دقیقه قابل تشخیص می باشند و به شکل خطی از نور توسط دوربین شما قابل ترسیم می باشد. برای عکاسی از چنین افکت خارق العاده ای، شما نیازمند یک سه-پایه عکاسی محکم و صبر فراوان هستید. لنز را در حالت فوکوس بینهایت قرار داده و مود دوربین را به دستی (Manual) و یا  Bulb shootingتغییر دهید. سپس با استفاده از آزادی کابل دوربین قادر خواهید بود تا به عکاسی از ستارگانی که در امتداد آسمان در حرکت می باشند بپردازید. پرتوگیری ( یا همان نوردهی) و قرار دادن لنز در معرض نور ستارگان می تواند در فاصله زمانی چندین دقیقه تا حتی چندین ساعت انجام گیرد. اگر همواره چند نکته کلیدی، از جمله زمان بندی، ترکیب عناصر و ذخیره باطری را به خاطر بسپارید، عکاسی از مسیرهای ستاره ای برای شما آسان تر خواهد بود.

در مورد White Balance یا توازن رنگ سفید چه کنیم؟

توازن رنگ سفید هم به تنهایی یک مقاله‌ی آموزشی کامل است، بنابراین همه چیز را خلاصه می‌کنیم. در این مورد بهتر است بیشتر جست و جو و مطالعه نمایید.

منظور از توازن رنگ سفید، میزان گرمی یا سردی رنگ سفید است. یک جسم سفید در عکاسی با رنگ‌های سرد، کمی آبی به نظر می‌رسد و در عکاسی با رنگ‌های گرم، ته‌رنگ نارنجی دارد. برای عکاسی از آسمان شب استفاده از توازن رنگ سفید تنگستن یا Tungsten مطلوب است چرا که ته‌رنگ آبی را به آسمان شب اضافه می‌کند. هنگام عکاسی زیر نور لامپ تنگستن، با توجه به نارنجی یا زرد بودن نور، رنگ‌ها کمی گرم‌تر از حالت طبیعی خود به نظر می‌رسند. لذا اگر به دوربین خود بگوئید که زیر نور چنین لامپی عکس می‌گیرید، دوربین به صورت خودکار ته‌رنگ آبی را به عکس اضافه می‌کند تا گرمی نورپردازی را خنثی کند.

گزینه‌ی دیگر استفاده از توازن رنگ سفیدی است که متضاد ۱۰ هزار کلوین می‌باشد. در این حالت آسمان رنگی متمایل به نارنجی خواهد داشت.

استفاده از حالت خودکار یا Auto باعث می‌شود که آسمان ته رنگ قهوه‌ای داشته باشد و حاصل کار جالب نخواهد بود. برای تغییر توازن رنگ سفید باید سراغ دفترچه راهنمای دوربین خود بروید و یا در مورد آن جست و جو کنید. انجام این تنظیمات برای بهبود عکس لازم است بنابراین با حوصله عمل کنید. به عنوان مثل اگر نور چراغ قوه‌ی شما کم باشد و نتوانید سوژه‌های پیش‌زمینه را به خوبی روشن کرده و فوکوس را تنظیم کنید، در نهایت حاصل کار مطلوب نخواهد بود.

برای روشن کردن پیش‌زمینه می‌توان از چراغ قوه‌های مختلفی استفاده کرد. توازن رنگ سفید مشخص می‌کند که کدام چراغ قوه برای انجام این مهم، مناسب‌تر است.

نور چراغ قوه‌های LED ته‌رنگ آبی دارد، بنابراین اگر برای عکاسی از حالت تنگستن استفاده کنید، سوژه‌های پیش‌زمینه به صورت غیر طبیعی آبی‌رنگ می‌شوند چرا که علاوه بر نورپردازی آبی رنگ، دوربین هم ته‌رنگ آبی به عکس اضافه کرده است. برای رفع مشکل بهتر است از چراغ قوه‌های زنون یا نئون استفاده کنید چرا که رنگ نور آنها، گرم‌تر است و مشکل آبی شدن سوژه‌ها را خنثی می‌کنند.

اگر تنها چیزی که در دسترس است، چراغ قوه‌ی LED است، از مشمای نارنجی رنگ استفاده کنید و رنگ نور آن را تغییر دهید، گرچه این روش منجر به کاهش توان موثر چراغ قوه می‌شود.

روش دیگر استفاده از توازن رنگ سفید ۱۰ هزار کلوینی است که ته‌رنگ آبی نور چراغ قوه‌های LED را با گرمای خود خنثی می‌کند و رنگ عناصر پیش‌زمینه، طبیعی به نظر می‌رسد.

بنابراین قاعده‌ی کلی این است که با نورپردازی گرم از توازن رنگ سفید سرد استفاده کنید و با نور‌پردازی با رنگ سرد، سراغ حالات گرم مثل ۱۰ هزار کلوین بروید.

 

روشن کردن عناصر دلخواه در پیش‌زمینه

 معمولاً وجود عناصر جالب در پیش‌زمینه لازم است چرا که عکسی که تنها ستارگان آسمان را نشان بدهد، چندان جالب نیست.برای انتخاب منظره توجه کنید که ساختمان‌ها و سازه‌ها و همچنین مناظر طبیعی مثل درختان و سنگ‌ها، گزینه‌های مناسب هستند. با یک چراغ‌قوه و یا چراغ‌های اتوموبیل می‌توان عناصر را روشن کرد. چراغ قوه را می‌توان برای نورپردازی روی اجسام دورتر به کار برد و حتی می‌توان آن را حرکت داد در حالی که نور ماشین برای عناصر ثابت کاربردی‌تر است و نمی‌توان آن را روی درختی که در باد، به این سو و آن سو می‌رود، ثابت کرد.

احتمالاً شما هم با چراغ قوه موافقید چرا که انعطاف بیشتری دارد و از آن مهم‌تر، نورپردازی با چراغ قوه، موجب زنده‌تر به نظر رسیدن عناصر پیش‌زمینه می‌شود. به یاد داشته باشید که قبل از عکاسی چندین عکس آزمایشی برای بررسی نورپردازی و تعیین مقدار نور لازم بگیرید. پس از کمی تجربه، کابل رهایی شاتر را فعال کنید و مجموعه‌ای از عکس‌های پشت سرهم را در بازه زمانی طولانی تهیه کنید. نور کم مطلوب نیست و نور زیاد باعث می‌شود که ستارگان آسمان از عکس‌ها حذف شوند. بنابراین نور را به دقت تنظیم کنید.

در نورپردازی با رنگ‌های گرم از توازن رنگ سفید تنگستن و مانند آن استفاده کنید و در نورپردازی با رنگ‌های سرد مثل چراغ قوه‌های LED از توازن رنگ گرم مثل ۱۰ هزار کلوین استفاده نمائید. در روش چند عکسی بهتر است نورپردازی را در عکس‌های ابتدایی و انتهایی انجام دهید. در این صورت دو دسته تصویر با نورپردازی پیش‌زمینه داریم که در صورت بروز هر نوع مشکلی در مورد یکی از این دسته‌ها، می‌توان از دسته‌ی دیگر استفاده کرد.

اگر در عکس‌های میانی نورپردازی کنید و به هر دلیل، مشکلی پیش بیاید، این عکس‌ها بی‌استفاده خواهند بود. حذف تصاویر میانی در ویرایش با نرم‌افزار، موجب می‌شود که دنباله‌ی ستارگان منقطع شود و حاصل ساعت‌ها عکاسی از بین برود. اگر تصاویر ابتدایی و انتهایی را نورپردازی کرده باشید، در صورت بروز مشکل می‌توان از ابتدا یا انتهای دنباله‌ها صرف‌نظر کرد.

نکته‌ی دیگر در اعمال تنظیمات روی دوربین این است که بهتر است از تنظیماتی که مناسب نورپردازی ضعیف است استفاده کنید و حساسیت را بالا ببرید. در این صورت دوربین برای عکاسی با نور کم و کوتاه‌مدت چراغ قوه و یا فلش ضعیف، آمادگی بیشتری خواهد داشت. یک منبع نور دیگر در نورپردازی پیش‌زمینه، نور طبیعی ماه است. نور ماه باعث بیش از نور ستارگان است و باعث کم‌رنگ یا ناپدید شدن آنها می‌شود اما از نظر کیفی، یکنواخت است. در عکس زیر، از ترکیب نور ماه و چراغ قوه‌ی LED با ته‌رنگ نارنجی استفاده شده است. پاگودا (معبد) با چراغ قوه روشن شده و باقی بخش‌های پیش‌زمینه با نور ملایم ماه نورپردازی شده‌اند.

چطور عکس‌ها را روی هم بگذاریم و ترکیب کنیم؟

فرض کنید کار عکاسی تمام شده و کارت حافظه‌ی دوربین شما از عکس‌های متوالی پر شده است. حالا نوبت به نرم‌افزاری رسیده که عکس‌ها را روی هم گذاشته و ترکیب کند و بدین وسیله دنباله‌ی ستارگان شکل می‌گیرد. به این منظور نرم‌افزارهای رایگان مختلفی وجود دارد که هر یک دستورالعمل‌ ساده‌ای جهت ترکیب عکس‌ها در وب‌سایت رسمی خود دارند. اولین نرم‌افزاری که می‌خواهیم معرفی کنیم، StarstaX است که اخیراً معرفی شده و گزینه‌های مختلف و مفیدی دارد. از جمله امکانات آن می‌توان به ذخیره کردن فریم‌ها برای بازه‌ی زمانی طی شده، پر کردن فاصله‌ی بین عکس‌ها و حالات مختلف پردازش تصویر اشاره کرد. نرم‌افزار ساده‌ای است و استفاده از آن را به سرعت یاد می‌گیرید. این نرم‌افزار تمام امکانات لازم را دارد و برای تمام پلتفرم‌ها و از جمله لینوکس عرضه شده است.

StarstaX نرم‌افزار مورد علاقه‌ی ماست و بر خلاف دیگر نرم‌افزارهای رایگان، روی مک و لینوکس هم اجرا می‌شود. ویژگی جالب استارستَکس، سرعت بالای آن است. بسیار سریع‌تر از فتوشاپ عمل می‌کند و بسیار ساده است، در شروع کار نیازی به ایجاد یک فایل خالی نیست بلکه پس از باز کردن نرم‌افزار می‌توان عکس‌ها را سریعاً وارد کرد و در ادامه با زدن کلید استارت، همه چیز به سرعت انجام شده و عکس نهایی به شما تحویل داده می‌شود.

برای دانلود و دریافت راهنمایی در مورد این نرم‌افزار به وب‌سایت سازنده مراجعه کنید.

علاقه‌مندان و دوستداران نرم‌افزار قدرتمند فتوشاپ هم می‌توانند از اکشن Stacking آن استفاده کنند البته سرعت این دستور و نیز حافظه‌ای که مورد نیاز نرم‌افزار است، نسبت به استارستکس بسیار بیشتر می‌باشد.

نرم‌افزار سومی که می‌خواهیم معرفی کنیم، Startrail نام دارد. مشکل بزرگ این نرم‌افزار پلتفرم آن است که به ویندوز محدود می‌شود. قبل از اینکه استارستکس معرفی شود، کاربران ویندوز از این نرم‌افزار استفاده می‌کردند اما امروزه کاربران مک و ویندوز می‌توانند از استارستکسی که استاندارد و متداول شده، بهره‌مند شود.

بعد از ترکیب عکس‌ها می‌توانید نتیجه‌ی نهایی را توسط یکی از نرم‌افزارهای ویرایش عکس، مورد بررسی و ویرایش بیشتر قرار دهید. البته قبل از ترکیب عکس‌ها هم می‌توان با استفاده از نرم‌افزاری مثل Lightroom عکس‌ها را ویرایش کرد. در این نرم‌افزار پس از ویرایش یکی از عکس‌ها با استفاده از قابلیت Sync یا همگام‌سازی، می‌توان سایر عکس‌ها را نیز به همان شکل ویرایش نمود. به هر حال انتخاب با شماست تا تصویری جالب و خلاقانه از آسمان شب تهیه کنید.

در پایان به این نکته اشاره می‌کنیم که برای عکاسی از کرم شب‌تاب هم می‌توان از تکنیک‌های مطرح شده استفاده کرد. عکاسی از جاده‌ها و خیابان‌های پر تردد در شب هم سوژه‌ی جالبی است که با تغییر در تنظیماتی که به آن اشاره شد، امکان‌پذیر است. در این مورد نور چراغ‌ها زیاد است و باید ISO و زمان شاتر را کاهش دهید تا نتیجه‌ی کار عکس بسیار روشنی از آب در نیاید.

عکاسی بدون جلوه Star Trails :

برای جلوگیری از ثبت حرکت وضعی زمین بر روی ستاره ها در عکاسی با مدت نوردهی طولانی ، از اعداد مندرج در جدول بالا که مربوط به سرعت شاتر بر حسب فاصله کانونی لنز است نباید تجاوز نمود. به عنوان مثال در فاصله کانونی ۱۴ میلیمتر بر روی سنسور فول فریم نهایت سرعت شاتر می بایست از ۳۶ ثانیه فراتر نرود که اگر چنین شود ستاره ها از حالت نقطه ای خارج شده و به شکل خط در عکس ثبت می شوند.

عکاسی با جلوه Star Trails: 

خوبی قانون ۵۰۰ این است که می توان از آن به صورت معکوس نیز استفاده کرد تا به عکس های Star Trails رسید. یعنی بیش از زمان محاسبه نوردهی مندرج در جدول برای هر فاصله کانونی نوردهی کنیم تا جلوه ستاره دنباله دار در تصویر ثبت شود. کاربرانی که از بدنه فول فریم استفاده نمی کنند می بایست بخش کراپ فاکتور جدول موصوف را ملاک عمل خود قرار دهند.
برای مثال وقتی با لنزی با فاصله کانونی ۱۶ میلیمتر بر روی دوربین فول فریم عکاسی می کنیم ، حداکثر زمان نوردهی برای ثبت نقطه ای ستاره ها ۳۱ ثانیه خواهد بود. حال اگر سنسور بیش از این زمان نور ببیند ، رد ستاره ها در عکس ثبت می شود. بهترین راه برای درک این رابطه این است که به بیرون بروید و خودتان این موضوع را از نزدیک تجربه کنید. آنجا خواهید یافت بیش از یک میلیون ترکیب مختلف و قابل قبول برای شکل کلی و اندازه رد ستاره ها است که از همه آنها لذت خواهید برد.

 سرعت شاتر با فاصله زمانی های طولانی

هنگامی که به عکاسی در آسمان شب با پرتوگیری بلندمدت مشغولید، پرتوگیری های بیشتر از 15 دقیقه چرخش زمین را نشان خواهند داد. شما نیازمند لنزی با زاویه دید وسیع و البته یک 3پایه محکم خواهید بود. همچنین بایستی از کابل آزاد دوربین استفاده کنید، تا در لحضه ای که عکس می گیرید، از هر نوع لرزش دوربین ممانعت ورزید. لنز را در فوکوس (کانون توجه) بینهایت قرار دهید و دوربین را به مود B)  Bulb Shooting mode) تغییر وضعیت دهید. برای دستیابی به نتایج مطلوب دیافراگم را در f/4 قرار دهید، و با فشردن کلید دوربین (از طریق کابل یا ریموت) شاتر را باز کنید. بهتر است ازISO 100  استفاده کنید (توضیحات بیشتر مربوط به ISO  در پایان این مقاله آمده است) تا نویز دیجیتال را در کمترین حد ممکن نگه دارید. توجه داشته باشید از آنجا که آسمان کاملاً تاریک است، برای پرتوگیری های بالای 15 ثانیه، کوچکترین عوامل می توانند باعث ایجاد نویز دیجیتال در عکس شما شوند. برای تکمیل عکس، پس از گذشت زمان مور نظر، کلید ریموت را دوباره فشرده و شاتر را ببندید.

عکاسی در آسمان شب