ISO چیست؟ (و چرا در عکاسی اهمیت دارد!)

نوردهی مناسب وابسته به سه قسمت است : دیافراگم ، سرعت شاتر و سپس ISO. اما سوال اينجاست كه ISO چیست؟

‏ISO در عکاسی چیست؟

‏ISO یک پارامتر مهم در عكاسى است که میزان روشنایی تصویر و عكس هاى شما را تعیین می کند. اين عامل براى هنر شما بسيار خوب و مفيد ميتواند باشد ، زیرا به عکاسان اين امکان را می دهد تا نوردهی خود را دستکاری و تنظيم کنند. ISO نام خود را از سازمان استاندارد بین المللی گرفته است که شايان ذكر است اين استاندارد در سال 1988 تعیین شده است.

‏ISO در دوربین عکاسی و فیلمبرداری کمی متفاوت عمل می کند. در قسمت اول اين مقاله قرار است كه به طور گسترده اى راجب ISO به شما توضيح دهم ، و در ادامه در مورد ISO در دوربین های دیجیتال بحث خواهیم کرد.

بر خلاف سرعت شاتر و دیافراگم ، ISO میزان نور وارد شده به دوربین را تغيير نميدهد ، اين بدان معناست كه هنگام روشن یا تیره بودن تصویر تغییرى را احساس نميكنيد در عوض ، ISO نحوه برخورد دوربین با میزان تنظیم شده نور پس از اتمام نوردهی را تعیین می کند.

بنابراین ISO به طور کلی حساسیت سنسور یا فیلم را تعریف می کند.

به همین دلیل ، از نظر فنی جزء نوردهی نیست. با این حال ، در همه شرایط عملی ، بهتر است از آن استفاده كنيم.

چرا از ISO استفاده می کنیم؟

ما از ISO استفاده می کنیم زیرا دو پارامتر اصلی نوردهی ، سرعت شاتر و دیافراگم ، آزادی کافی را برای ایجاد نوردهی صحیح در هر شرایطی را ارائه نمی دهند.

برای تغییر نوردهی می توان از سرعت شاتر و دیافراگم استفاده کرد ، اما عوامل و اثرات جانبی مهمی نیز به وجود مى آورد. سرعت شاتر تاری حرکت را کنترل می کند. دیافراگم عمق میدان و وضوح را کنترل می کند.

فقط با این دو ، شما نمی توانید به راحتى مقدار سرعت شاتر را با هر مقدار دیافراگم ترکیب کنید.

بنابراین ، ISO برای کنترل روشنایی به طور مستقل از دو حالت دیگر با تنظیم حساسیت نسبت به نور ورودی و مقدار دانه روی تصویر معرفی شده است.

توقف های ISO

ISO را می توان در مقدار نوردهی اندازه گیری کرد. مقیاس ISO دوربین مانند سرعت شاتر است به این معنا که وقتی دو برابر شود ، نوردهی نیز دو برابر می شود. Stop يا توقف در ISO به معنی دو برابر شدن یا نصف نور نسبت به توقف قبلی است.

اين موارد متناسب با یکدیگر هستند. یک ISO پایین نوردهی تاریک و ISO بالا نوردهی روشن را ایجاد می کند. در كل ميتوان گفت درك آن از سيستم دیافراگم ساده تر است.

‏ISO اغلب از مقدار ISO 100 شروع می شود. این پایین ترین و تاریک ترین تنظیمى است که ميتوان استفاده كرد كه به آن ISO پایه نيز گفته می شود. نقطه پایان بعدی ، ISO 200 ، دو برابر روشن تر است و ISO 400 دو برابر روشن تر از آن است. بنابراین ، دو توقف بین ISO 100 و 400 ، چهار توقف بین 100 تا 1600 وجود دارد.

این قضيه به صورت سریالى وار ادامه دارد ، اما محدودیت های عملی نيز ايجاد مى كند. دقیقاً جایی این محدودیت وجود دارد ، كه در اصل ميتوان گفت آن منطقه از دوربین به دوربین دیگر متفاوت است.

با این حال ، به طور کلی ، ما می توانیم از ISO تا ISO 6400 تا 25600 استفاده کنیم. این بدان معناست که 6 تا 8 توقف پتانسیل روشنایی اضافی وجود دارد. به عبارت دیگر ، شما می توانید به طور صحیح در محیط 64 تا 256 برابر تاریک تر از تنظیمات اولیه قرار دهید.

همچنین تنظیمات بالاتری در دوربین های دیجیتالى مدرن وجود دارد ، اما آنها کیفیت تصویر را آنقدر کاهش می دهند که اساساً قابل استفاده نیستند. بیشتر در این مورد در ادامه مطلب ميپردازيم.

هنگام تنظیم ISO ، اکثر دوربین ها دقت بیشتری را نسبت به توقف کامل ارائه می دهند. و احتمالا متوجه شده ايد که همه پارامترهای نوردهی در 1/3 افزایش توقف متغیر هستند.

مجموعه ای از مقادیر ISO در 1/3 از 100 تا 400 به این شکل است:

100 -> 125 -> 160 -> 200 -> 250 -> 320 -> 400.

مثلث نوردهی

تغییر نوردهی با ISO

اجازه دهید ISO را با استفاده از عکسهای واقعی نشان دهم ، همانطور که در اسلاید زیر مشاهده می کنید.

عکسها به ترتیب زیر نمایش داده می شوند: 100 ، 200 ، 400 ، 800 ، 1600 ، 3200. دیافراگم و سرعت شاتر در سراسر آنها ثابت می ماند. فقط ISO در حال تغییر است تا بتوانید بهتر تأثیر آن را روی عکس مشاهده کنید.

نوردهی ایده آل در عکس چهارم که با ISO 800 گرفته شده است نشان داده شده است.

همانطور که ممکن است تا کنون متوجه شده باشید ، هیچ چیز به طور یکسان بر نوردهی تأثیر نمی گذارد. استفاده از مقادیر مختلف ISO پیامد های مختلفى به همراه دارد.

اثرات جانبی ISO

اگر بتوانیم تصاویر خود را بدون هیچ گونه مشكلى روشن کنیم ، آن موقع است كه ميتوان بهشت را ​​برای عکاسان توصيف كرد. ميتوان گفت كه حس آن موقع خیلی خوب خواهد بود.

اما اینطور نیست: افزایش ISO تأثیرات مخربی بر کیفیت تصویر و درجات مختلف در دوربین های مختلف دارد.

دو پیام (تقریبا) جداگانه وجود دارد. مطمئناً یکی از آنها را می شناسید: افزایش ISO باعث ایجاد نویز (دانه) بیشتر در تصویر می شود.

این به این دلیل است که همه سنسورهای دوربین دارای طبقه خاصی از نويزها هستند. هنگامی که تصویر را روشن می کنید ، نه تنها محتوای ارزشمند ، بلکه نویز را نیز پديد مى آوريد.

مورد دیگر بر اساس مسئله نويز است ، اما به تنهایی قابل ذکر است كه افزایش ISO محدوده دینامیکی را کاهش می دهد. هرچه بیشتر با تنظیمات ISO پیش بروید ، جزئیات کمتری در مناطق سایه پیدا می کنید و برجستگى هايى كه عموما روشن هستند نيز زودتر شروع به پيدايش در عكس ها مى شوند.

مقدار ایزو کمتر = حساسیت کمتر = عکس هایی با کیفیت بهتر

برای نشان دادن بهتر تاثيرات گذاشته شده ISO دوربین بر کیفیت تصویر ، یک سری عکس دیگر گرفتم و آنها را در زیر نمایش دادم.

برای این آزمایش ، سرعت شاتر و دیافراگم هر عکس را تغییر دادم تا تغییرات نوردهی را جبران کنم. بنابراین ، مقایسه تفاوت کیفیت عكس ها آسان تر است.

عکسها دارای ISO به ترتیب زیر هستند: 100 ، 200 ، 400 ، 800 ، 1600 ، 3200.

همانطور که می بینید ، هرچه این عدد بیشتر باشد ، نویز در عكس ها به مراتب بيشتر و قوى تر می شود. و ميتوان گفت كه كيفيت عكس ها هم كمتر ميشود.

به همین دلیل ، من توصیه می کنم که سطح ISO خود را تا حد ممکن پایین نگه دارید ، البته بدون استفاده از راه های دیگرى كه روى عكس هايتان تأثیر بگذارید.

به عنوان مثال ، اگر شما نیاز به تنظیم سرعت شاتر دارید که باعث ایجاد لرزش دوربین در تصویر می شود ، بهتر است به جای آن ISO بیشتری تنظیم کنید. کاهش نویز در نرم افزارهای ویرایش و همچنین در دوربین تا حدی امکان پذیر است. از طرف دیگر ، اصلاح تاری حرکت تقریباً غیرممکن است.

بنابراین ، اجازه دهید یک دقیقه در مورد کاهش نويز در عكس هايتان صحبت کنم. انواع مختلفی از نرم افزارهای کاهش نویز وجود دارد. چنین الگوریتم هایی در ابزارهای محبوبى مانند Lightroom نیز ساخته شده اند.

موضوعى كه متوجه آن خواهید شد این است كه اين برنامه فقط نويز را “هموار” می کند.

مانند تصویر زیر جزئیات و وضوح تصویر را کاهش می دهد (برای نمایش بهتر و درك بهتر صورت به دو عكس تقسيم شده است).

حتى اين موضوع هم کاربردهای خود را دارد اما در حد اعتدال و با توجه به این که از عکس برای چه چیزی استفاده می کنید مى تواند به شما كمك بسيارى كند.

نحوه استفاده از ISO

کاملاً واضح است که شما باید از ISO پایین در محیط های روشن و ISO بالاتر در محیط های تاریک استفاده کنید.

در اینجا نمودار ما نشان می دهد که چگونه می توانید به طور کلی از ISO به درستی استفاده کنید.

اما علاوه بر محیط ، باید دو پارامتر دیگر نوردهی خود را نیز در نظر بگیرید و ISO را بر این اساس تنظیم کنید.

بگذارید چند مثال از نحوه استفاده از ISO در موقعيت هاى واقعى بیاورم تا بهتر متوجه شويد.

سناریو 1 – عکاسی سفر در نور روز

شما از یک لنز 28-70 میلی متری در 28 میلی متر برای بدست آوردن یک میدان دید مناسب و وسیع استفاده می کنید.

در روشنایی روز ، نور زیادی دارید. برای عكاسى و شات هاى معمولی در خیابان و مسافرت ، می خواهید حرکت افراد و دستان خود را ثابت نگه دارید. برای این کار باید سرعت شاتر را 1/250 ثانیه یا بیشتر تنظیم کنید.

دیافراگم f/5.6 را انتخاب می کنید زیرا می خواهید بیشتر تصویر خود را مورد فوکوس قرار دهید.

واضح است که در این مورد ، شما از ISO 100 استفاده خواهید کرد. با این وجود ، ممکن است سوژه خود را بیش از حد در معرض نور و دید قرار دهید – این کار را با کاهش سرعت شاتر خود جبران کنید.

سناریو 2 – عکس خانوادگی در محیط داخلی

شما بعد از ظهر در اتاقی با نور متوسط ​​هستید. نوری طبیعی در آنجا وجود دارد و شما آن را مى توانيد در عكس هايتان استفاده كنيد ، اما مقدار آن به اندازه مورد قبلی نيست.

شما از یک لنز استفاده می کنید ، اما این بار در اندازه 50 میلی متر برای گرفتن عکس هاى واضح و شفاف از دو نفر از اعضای خانواده. این بار دیافراگم خود را روی f/4 باز می کنید ، زیرا می خواهید دو مورد از آن کاملاً واضح باشد ، اما پس زمینه تار شود.

در این مناسبت ، می توانید سرعت شاتر خود را کمی کاهش دهید ، زیرا دوربین خود را با ثبات بیشتری در دست گرفته اید و سوژه های شما در حال عکاسی هستند. حرکت آنها نيز ساده تر خواهد بود. پس با 1/125s کنار می آیید.

این شرایط شما را ملزم می کند ISO خود را به جایی بین 400 تا 800 برسانید. در اینجا ، شما فقط از ISO برای قرار گرفتن در معرض صحیح استفاده می کنید – سایر پارامترهای شما تنظیم شده اند.

سناریو 3 – نمایش موسیقی در شب

شما د یک صحنه خارج از منزل و به فرض در كنسرت هستید. قسمتى كه نوازندگان ايستاده اند بسیار روشن هستند ، اما آنها نیز به سرعت حرکت می کنند. شما انتخاب می کنید که از یک لنز بلندتر ، 85 میلی متر در f/2 استفاده کنید تا یکی از آنها را جدا کرده و تصویری تمیز بگیرید.

شما در سرعت شاتر به 1/400s محدود هستید زیرا می خواهید حرکت آنها را کاملاً ثابت نگه داريد.

شدت چراغ ها به سرعت تغییر می کند. بنابراین ، شما تصمیم می گیرید لحظه ای را بگیرید که مجری موردنظر شما برای ضبط روشن باشد و پس زمینه کاملا تاریک باشد.

برای قرار گرفتن در معرض صحیح فرد ، باید تنظیمات ISO بالا را انتخاب کنید. این می تواند بین 1600 تا 4000 باشد. در پس زمینه نویز زیادی خواهید داشت ، اما سوژه شما به خوبی نمایان می شود و تصویر خوب به نظر می رسد.

سناریو 4 – حیات وحش در هوای ابری

روز بعد ، تصمیم می گیرید ماجراجویی کنید و چند عكس از پرندگان وحشی را ثبت کنید. شما لنز 100-400 میلیمتری خود را می گیرید ، که سریع نیست اما دور دست ها قابل مشاهده است . روز ابری است. نور زیادی وجود دارد ، اما نه به اندازه نور مستقیم خورشید. شما این را بیشتر دوست دارید زیرا این نور پراکنده و ملایم در حیوانات زیباتر به نظر می رسد.

برای ثابت نگه داشتن حرکت پرنده از نمای نزدیک ، باید سرعت شاتر بسیار سریع را انتخاب کنید. حداقل 1/1000 ، اما می تواند تا 1/4000 افزایش یابد. در اینجا ، ما گزینه آسان تر 1/1000 را انتخاب می کنیم.

شما با دیافراگم f/5.6 لنز خود در انتهای بزرگنمایی محدود شده اید.

در این مورد ، شما باید از تنظیمات ISO بالاتر از 800 تا 1600 ، حتی در خارج از خانه در روز نيز ميتوانيد از آن استفاده کنید.

سناریو 5 – عکاسی منظره در غروب

شما در یک مزرعه ، با مناظر کوهستانی زیبا احاطه شده اید. شما می خواهید درست در غروب ، در آخرین نور روز ، عکس بگیرید.

نور کم است ، اما خوشبختانه شما سه پایه دارید. این بدان معناست که اساساً می توانید از هر سرعت شاتر که می خواهید استفاده کنید. در این عکس ، متغیر اصلی شما خواهد بود. دیافراگم شما روی f/16 قفل شده است تا فوکوس خوبی در سراسر صحنه داشته باشید.

‏ISO شما 100 است – شما بالاترین کیفیت و جزئیات ممکن را می خواهید.

ISO در كدام قسمت دوربین است؟

برای اینکه بتوانید ISO را تغییر دهید ، باید دوربین خود را روی حالت دستی یا یکی از حالت های نیمه خودکار (S/Tv ، ​​A/Av ، P) تنظیم کنید.

بسته به نوع و مدل دوربین شما ، روش های مختلفی برای تنظیم ISO وجود دارد.

در دوربین های حرفه ای همیشه یک دکمه جداگانه برای ISO وجود دارد ، بدون استثنا. این به این دلیل است که در یک محیط حرفه ای سریع ، به دسترسی سریع نیاز دارید.

در دوربین های DSLR سطح اولیه و دوربین های بدون آینه ، معمولاً در یک منو پنهان شده یا با فشار دادن همزمان دو دکمه (یا شماره گیری و یک دکمه) قابل دسترسی است.

در دوربین های کامپکت که کنترل دستی را ارائه می دهند ، در منوها نیز وجود دارد. اگر دوربین شما کنترل دستی نداشته باشد ، خود دوربين ISO را به طور خودکار تنظیم می کند.

‏ISO در سراسر دوربین ها

نویز ISO و عملکرد فعال در همه دوربین ها یکسان نیست. بسته به سن ، اندازه سنسور ، دسته دوربین و فناوری سنسور ، تفاوت های زیادی وجود دارد.

بیایید با سن شروع کنیم. عملکرد ISO یکی از ویژگی های در حال پیشرفت دوربین های دیجیتال بوده است. هر نسل جدیدی از دوربین ها سطح نویز پایین تر ، دامنه دینامیکی بالاتر و عملکرد بهتر در نور کم را به طور کلی ارائه می دهند.

دوربین های 2019 و 2020 به دلیل پیشرفت نرم افزاری و حسگرها ، 2 تا 3 استاپ نسبت به مدل های قبلی خود از یک دهه قبل به شما می دهند.

حداقل اندازه یکسان سنسور بر روى عملکردهای کم نور مى تواند به خوبى تغيير ايجاد كند. از آنجا که سنسورهای کوچکتر هنگام استفاده از لنزهایی با همان f-stop نور کمتری دریافت می کنند ، سطح نویز ISO آنها نیز بیشتر است.

یک دوربین فول فریم از همان نسل معمولاً 1 تا 1.5 توقف را بهتر از مدل برش APS-C انجام می دهد. که به نوبه خود 0.5 تا 1 توقف بهتر از دوربینی با سنسور چهار سوم است.

امروزه دوربین های فول فریم مدرن تصاویر بسیار قابل استفاده را تا ISO 25600 ارائه می دهند.

البته شايان ذكر است كه دوربین های فشرده و تلفن های هوشمند با سنسورهای کوچک خود بازنده این مسابقه هستند.

دسته دوربین یا محدوده قیمت نیز یک عامل تعیین کننده است ، اگرچه به اندازه دو دوربین قبلی نیست. مثلا یک مدل رده پایین ، مانند Canon Rebel ، حتی اگر از یک نسل باشند ، به خوبی مدل سری Canon 7D (هر دو APS-C) عمل نخواهد کرد. آنها همچنین دارای اندازه سنسور یکسانی هستند ، اما صادقانه بگویم ، پول بیشتر باعث بر خوردارى از فناوری پیشرفته تر ميشود پس همه اينها بستگى به مقدار پولى است كه هزينه ميكنيد.

ISO در دوربین های دیجیتال چگونه کار می کند

وقت آن است که کمی فنی تر عمل کنیم. اگر قصد دارید نحوه عملکرد دوربین خود را بفهمید ، ادامه مطلب را بخوانید.

‏ISO در دوربین دیجیتال به چه معناست؟ از هر ده عکاس نه نفر به شما خواهند گفت که ISO به حساسیت سنسور تصویر اشاره دارد.

این توضیحات برای تصاویر ساده عالی است ، اما داستان کامل نیست. در واقع بهتر است بگويم كه اگر فیلم می گیرید ، اماچون به صورت استفاده از ابزار دیجیتال قوى نيست ميتواند گزينه خوبى باشد.

اگر بخواهیم صادق باشیم ، ISO دقیقاً مانند حساسیت سنسور رفتار می کند. هرچه بالاتر – حساس تر – است ، نتیجه روشن تر خواهد بود. هرچه ولتاژ بیشتری به سنسور ارسال کنید حساسیت آن بیشتر می شود. منطقی به نظر می رسد ، درست است؟ اما درست نيست!

در عوض ، ISO تقویت سیگنال را پس از گرفتن عکس تعیین می کند. این تقویت کننده می تواند آنالوگ یا دیجیتال یا هر دو به طور همزمان باشد.

در دوربین های ISO ، مانند اکثر مدل های کانن ، ISO های تمام عیار همیشه به صورت آنالوگ تقویت می شوند. سومین توقف با سود دیجیتالی متفاوت است. با این حال ، به دلیل بهینه نبودن مدار برای سطح مشخصی از افزایش ، و در عوض متغیر بودن ، این سنسورها به طور کلی محدوده دینامیکی بدتری را ارائه می دهند.

دوربینهای ثابت ISO اکثر دستگاههای بدون آینه و DSLR مدرن را شامل می شوند که تقریباً همه مدلهای نیکون ، سونی و فوجی فیلم را شامل می شود. اینها کمی متفاوت باهم عمل می کنند.

در مورد ISO پایه (80 یا 100 در اکثر دوربین ها) ، مقداری افزایش آنالوگ اعمال می شود ، اما دیجیتالی نیست. بنابراین ، تصویر تا حد ممکن از نویز تمیز خواهد شد. در هر مرحله بالاتر از ISO پایه ، تقویت دیجیتال اضافه شده است ، اما آنالوگ وجود ندارد. این باعث افزایش نویز می شود و در نتیجه نویز بیشتری قابل مشاهده است. با این حال ، از آنجا که سیستم برای سطح خاصی از تقویت آنالوگ بهینه شده است ، دوربینهای ثابت ISO در واقع عملکرد کمی بهتر در محدوده دینامیکی و نویز در نور کم دارند.

برخی از دوربین های دیجیتالی مدرن وجود دارند که با ویژگی اصطلاحا( dual native ISO )ساخته شده اند. این اساساً بدان معناست که چنین دوربین هایی دارای دو ISO پایه هستند ، با تمام مزایایی که به همراه دارد. در بیشتر موارد ، اینها 100 و 800 هستند. اگر با هر مقداری زیر 800 عکس می گیرید ، یک تقویت کننده آنالوگ سطح پایین و سود دیجیتالی اضافی بالاتر از 100 دریافت می کنید.

پس از رسیدن به 800 ، سطح دیگری از سود آنالوگ شروع می شود و نیاز به سود دیجیتالی با کیفیت پایین را برطرف می کند. نويز دوباره کاهش می یابد. با بالا رفتن از 800 ، تقویت دیجیتال مجدداً اضافه می شود ، اما فقط از 800 افزایش می یابد. بنابراین کیفیت تصویر در 800 بهتر از مثلاً 640 یا حتی 400 است. این فناوری یک گام مهم در عملکرد نور کم است.

دوربین هایی که از این ویژگی استفاده می کنند امروزه بسیار نادر هستند و بیشتر دوربین های ویدئویی هستند. اخیراً ISO دوگانه بومی را در دوربین های Panasonic S1H ، Panasonic GH5S و Fujifilm GFX100 دیده ایم.

آیا ISO در همه دوربین ها یکسان است؟

اکثر عکاسان تصور می کنند که هر مقدار ISO مشخص (مثلاً 200) نشان دهنده یک سطح ثابت تقویت در همه دوربین ها است. این تقریباً درست نیست.

برای درک علت ، باید بفهمید که اندازه های مختلف سنسور چگونه بر نوردهی و سایر خواص تأثیر می گذارد. من در مقاله خود به طور گستردهاين موضوع را توضیح داده ام.

اساساً ، اگرچه ما سه متغیر برای موقعيت هاى عكاسى داریم ، ولى تنها یکی از آنها مقدار ثابتى ، براى سرعت شاتر مى باشد. سرعت شاتر همیشه یکسان خواهد بود و بدون توجه به نوع دوربین ، از همان تأثیر برخوردار خواهد بود.

دیافراگم یک سوال سخت تر است. وقتی از f-stop صحبت می کنیم ، منظور ما دیافراگم نسبی است. F-stop نشانه خوبی از میزان نوری است که بر روی یک سنسور با اندازه خاص در فاصله معینی از لنز می افتد. بنابراین ، تعیین نوردهی در یک سیستم معین قابل استفاده است.

با این حال ، هنگامی که هدف مقایسه و استانداردسازی نوردهی بین سنسورهای با اندازه های مختلف است ، استفاده از آن كار ساز نيست. همانطور که اشاره کردم ، سنسورهای کوچکتر هنگام استفاده از لنزها با همان f-stop ، متناسب با سطح آنها نور کمتری دریافت می کنند.

هدف ISO استانداردسازی نوردهی بین سیستم ها است. قرار گرفتن در معرض ، مثلاً ISO 100 ، f/4 و 1/100s ، باید از نظر روشنایی در هر دوربین یکسان به نظر برسد.

در نتیجه ، مقادیر ISO به معنی سطوح بالاتری از تقویت در دوربین های با سنسور کوچکتر است. اگر این مورد را گسترش دهیم ، خواهید دید که دوربین های با رزولوشن بالاتر نسبت به دوربین های با رزولوشن پایین در اندازه یکسان به تقویت بیشتری نیاز دارند. بنابراین ، نویز سطح پیکسل به طور کلی در دوربین های با وضوح بالا و سنسورهای کوچک بیشتر مشهود است.

بالا بردن ISO در مقابل روشن کردن عکس با نرم افزار ویرایش عکس در کامپیوتر

وقتی از دوربین خود دور می شوید و تصویر را در رایانه خود قرار می دهید ، دیگر نمی توانید ISO را بالا ببرید. ویرایش نرم افزارهایی مانند Adobe Lightroom فقط به شما امکان می دهد داده های دیجیتالی موجود در آن را تفسیر کنید.

لغزندگى نوردهی در نقاط افزایش می یابد. توقف 1+ درست به نظر می رسد که یک توقف دیگر نور را جمع آوری کرده اید. این اثر مشابهی در تنهای کلی دارد مانند افزایش ISO از 100 به 200.

از آنجایی که Lightroom فقط می تواند با داده های دیجیتالی برخورد کند ، تغییر تنظیم نوردهی در حین ویرایش به طور کلی تصويرى پر از نويز را مشاهده ميكنيد. پس هدف قرار گرفتن در موقعيت صحیح در طول عکاسی است.

یک استثنا دوربین های ثابت ISO هستند. با استفاده از فایل های RAW از چنین دوربین هایی ، هنگام تنظیم نوردهی پس از آن بسیار محدودتر هستید. اگر از فایل های فشرده نشده استفاده می کنید ، تصویر شما تقریباً طوری رفتار می کند که گویی ISO را تغییر داده اید و نویز بیشتری مشاهده نمی کنید.

با این وجود ، بهتر است ISO را به درستی تنظیم کنید ، زیرا پیش نمایش تصاویر شما آسان تر است. همچنین ، باعث ميشود كه به مراتب شما نحوه نوردهى صحيح را فراموش کنيد پس اين موضوع ميتواند در طولانی مدت برای عکس هاى شما مضر واقع شود.

ISO در دوربین های فیلم

همانطور که اشاره کردم ، توضیح “حساسیت” از فیلم سرچشمه می گیرد. در واقع اين بدان معناست كه هنگام عکاسی از دوربین فیلمبرداری ، ISO خود را با فشار یک دکمه تنظیم نمی کنید.

در عوض ، هر نوع فیلم دارای رتبه ISO است که مربوط به لایه امولسیون حساس به نور روی فیلم است. این رتبه بندی نیز سرعت نامیده می شود.

در هنگام فیلمبرداری ، به شما بستگى دارد كه چه نوع را انتخاب مى کنید که با نیازها و حساسیت هاى شما مطابقت داشته باشد. برای روشنایی روز ، از فیلم ISO 100 یا 200 ، برای فضای داخلی ، عموماً از فیلم ISO 400 و غیره استفاده می کنید.

متوجه اين وضوع خواهید شد که فیلم و دیجیتال هر دو سطح نویز را در تنظیمات ISO بالاتر افزایش ميدهند بنابر اين هر مقدار ISO بالا تر نويز بيشتر. با این حال ، نویز فیلم ، یا دانه فیلم ، به طور کلی به نظر بهتر و قابل پذيرفتن است ، در حالی که نویز دیجیتال می تواند تصویر شما را خراب كرده باشد ، به خصوص اگر به ظاهر “تمیز” عادت کرده ايد.

تاریخچه ای کوتاه از استاندارد ISO در عکاسی

سازمان استاندارد بین المللی (ISO) یک سازمان بین المللی متشکل از نمایندگان سازمان های مختلف استاندارد ملی است.كه ISO نام خود را از اینجا گرفته است. این در سال 1947 تشکیل شد و مقر آن در ژنو ، سویترزلند است.

از زمان توسعه امولسیون عکاسی ، کشورهای مختلف سعی کردند استانداردها را اعمال کنند. این بدان معناست که عکاسان می دانستند چه حساسیت هايى را می توانند از فیلم انتظار داشته باشند.

شرکت ها و موسسات متعددی وجود داشتند که سعی کردند روشی را ارائه دهند که فیلم آنها را به ساده ترین شکل طبقه بندی کند. این اولین فرایند تلاش برای دستیابی به چیزی بود که ما اکنون آن را سرعت فیلم می نامیم.

استانداردهای متعددی قبل از تعیین آنچه ما امروزه به عنوان ISO در عکاسی می شناسیم تدوین شده است. قابل توجه ترین آنها موارد زیر است:

• هرتر و دریفیلد – این دو از سال 1890 روی حساسیت به امولسیون کار می کردند. این استاندارد تا سال 1928 بود. سیستم آنها دارای سیستم معکوس طبقه بندی و قرار گرفتن در معرض بود. هرچه این عدد بیشتر باشد ، میزان امولسیون مورد نیاز کمتر است.
• ‏GOST – از سال 1928 اتحاد جماهیر شوروی از این استاندارد تا سال 1951 استفاده کرد. سپس آنها را با سیستم GOST ، که نسخه شرقی ASA بود ، جایگزین کرد.
• ‏DIN – Deutsches Institut für Normung در سال 1934 معرفی شد. آنها از درجه برای طبقه بندی استفاده کردند. اين موضوع تغییر 3 درجه حساسیت را دو برابر یا نصف می كرد.
• ‏ASA – انجمن استانداردهای آمریکا در سال 1943 شروع به کار کرد. مقیاس خطی نشان داد که 400 ASA دو برابر 200 ASA سریعتر است و 100 ASA نصف 200 ASA است. هنگامی که جهان استاندارد عکاسی ISO را در سال 1988 تصویب کرد ، این طبقه بندی فیلم ها حفظ شد.

کلام نهایی

امیدوارم این مقاله به شما در درک و استفاده راحت ISO از دوربین کمک کرده باشد.

توصیه می کنم تا جایی که می توانید کنترل دستی دوربین را تمرین کنید. اینکه بتوانيد همه پارامترهای اصلی نوردهی را به طور غریزی تنظیم کنيد راه های جدیدی را در عکاسی باز می کند ، این را قول دهم.

هنگامی که دیگر مجبور نیستید به همه چیزهای اساسی فکر کنید – آن زمان است که عکاسی شما واقعاً شروع می شود.