نحوه عکاسی در حالت دستی

آیا می خواهید مانند یک حرفه ای از حالت دستی استفاده کنید و آن را درک کنید؟ در این مقاله، من قصد دارم هر آنچه را که باید در مورد عکسبرداری به صورت دستی بدانید، از جمله:

• آنچه در واقع است
• چگونه از آن برای نتایج شگفت انگیز استفاده کنید
• چرا حالت دستی ممکن است (یا نه!) ایده خوبی باشد
• من همچنین چند برگه تقلب تنظیمات مفید دوربین را با شما به اشتراک می گذارم که توسط مدرسه عکاسی لندن ارائه شده است.

بنابراین اگر برای تبدیل شدن به یک استاد حالت دستی آماده هستید، بیایید شروع کنیم!

حالت دستی در عکاسی چیست؟

حالت دستی به شما امکان کنترل کامل تنظیمات دوربین را می دهد. هنگامی که دوربین شما روی دستی تنظیم می شود، می توانید تنظیمات مختلف را انجام دهید و حتی فلاش خود را کنترل کنید. مهمتر از همه، عکاسی دستی به شما امکان می دهد سه متغیر کلیدی نوردهی را به طور مستقل تنظیم کنید:

• ISO
• دیافراگم
• سرعت شاتر

ISO، دیافراگم و سرعت شاتر با هم، روشنایی کلی عکس‌های شما (یعنی نوردهی) را تعیین می‌کنند. آنها همچنین به روش های کلیدی دیگری بر عکس های شما تأثیر می گذارند با تنظیم وضوح، عمق میدان و کیفیت کلی تصویر تعیین میشود. این چیزی است که حالت دستی را بسیار قدرتمند می کند. در Manual، می‌توانید عکس‌های خود را دقیقاً به همان اندازه که می‌خواهید تاریک یا روشن نشان دهید. همچنین می‌توانید از وضوح کامل اطمینان حاصل کنید، جلوه‌های عمق میدان متفاوتی ایجاد کنید و عکس‌های خود را در نور کم با کیفیت بالا نگه دارید.

حالا بیایید این سه تنظیمات را با جزئیات بیشتر بررسی کنیم:

ISO

به زبان ساده، ISO حساسیت دوربین شما به نور را کنترل می کند. بنابراین با تنظیم ISO، می توانید حساسیت دوربین خود را به نور افزایش دهید که به نوبه خود تصویر روشن تری به شما ارائه می دهد. اگر بگویید که در شب عکاسی می‌کنید و عکس‌هایتان همچنان خیلی تاریک است. خوب اگر در حالت دستی کار می کنید، می توانید ISO خود را افزایش دهید و تصاویر شما فوراً روشن می شوند.

یک تصویر کم نور مانند این می تواند از ISO بالا بهره مند شود.

از طرف دیگر، اگر در یک روز آفتابی عکاسی می‌کنید و می‌خواهید نوردهی خود را کاهش دهید، می‌توانید ISO را کاهش دهید تا به نتیجه‌ای تاریک‌تر برسید. متأسفانه، ISO با یک نقص قابل توجه همراه است. همانطور که در برگه تقلب ISO در زیر نشان داده شده است، هر چه ISO بالاتر باشد، عکس های شما پر نویزتر می شوند. نویز به ندرت خوب به نظر می رسد، و بی شک این یک راه آسان برای از بین بردن یک تصویر عالی است. به همین دلیل، من به طور کلی توصیه می کنم ISO خود را روی کمترین مقدار خود بگذارید، مگر اینکه به طور خاص نیاز به افزایش آن داشته باشید (مثلاً در نور کم عکس می گیرید).

دیافراگم

دیافراگم یک روزنه در لنز است. هرچه دیافراگم بازتر باشد، نور بیشتری وارد می‌شود و نوردهی حاصله روشن‌تر می‌شود (به صفحه تقلب دیافراگم زیر مراجعه کنید):

توجه داشته باشید که عکاسان از f-stop برای اشاره به اندازه های دیافراگم استفاده می کنند، جایی که f-stop کوچکتر به دیافراگم بزرگتر اشاره دارد و بالعکس.

• بنابراین دیافراگم f/1.4 نور زیادی را وارد می کند و تصویر روشن تری به شما می دهد. دیافراگم f/22 نور بسیار کمی را وارد می کند و تصویر تیره تری ایجاد می کند.
• دیافراگم همچنین مسئول کنترل عمق میدان است – مقدار تصویری که در فوکوس است. هرچه دیافراگم بزرگتر باشد، عمق میدان کمتر است.

در اینجا تصویری با عمق میدان کم است (عکس با f/2.8 یا بیشتر):

و این هم تصویری با عمق میدان عمیق (عکس در اطراف f/11):

تفاوت را ببین؟ دیافراگم باز یک پس زمینه بسیار تار را تضمین می کند (اگرچه بخشی از گل هنوز شارپ است). از سوی دیگر، دیافراگم باریک، شات را از پیش زمینه تا پس زمینه واضح نگه می داشت. بنابراین اگر می‌خواهید پس‌زمینه‌ای زیبا و تار داشته باشید، می‌توانید از حالت دستی برای شماره‌گیری با عدد f کم استفاده کنید. و اگر می‌خواهید عکسی واضح داشته باشید، می‌توانید به جای آن از یک عدد f بالا استفاده کنید.

سرعت شاتر

سرعت شاتر اساساً زمان نوردهی یک تصویر است. یعنی چه مدت شاتر باز می ماند تا نور به سنسور برخورد کند. هرچه سرعت شاتر بیشتر باشد، نور کمتری به سنسور دوربین برخورد می کند و تصویر نهایی تیره تر می شود. سرعت شاتر نیز وضوح تصویر را تعیین می کند. سرعت شاتر سریع عمل را متوقف می کند، در حالی که سرعت شاتر آهسته باعث تاری حرکت می شود:

به طور کلی، استفاده از سرعت شاتر بالاتر برای ثبت تصاویر واضح مفید است. اما مواقعی وجود دارد که ممکن است بخواهید برای جلوه های هنری موشن تاری ایجاد کنید، در این صورت سرعت شاتر پایین تر راه حل است.

یک تنظیم اضافی: تعادل رنگ سفید

تعادل رنگ سفید یکی از آخرین تنظیمات حالت دستی است که ارزش یادگیری دارد. این به شما امکان می‌دهد رنگ‌ های تند را از صحنه خود حذف کنید و با تنظیم تعادل رنگ سفید، می‌توانید به رنگ‌های سفید خنثی دست پیدا کنید. (به ویژه برای از بین بردن رنگ های زرد تند یا قرمزی روی پوست مفید است.)

تعادل رنگ سفید را می توان به روش های غیر متعارف برای به دست آوردن نتایج خلاقانه مختلف استفاده کرد. برای مثال، می‌توانید از پیش‌تنظیم تعادل سفیدی تنگستن در یک روز ابری برای ایجاد رنگ‌های آبی و افزایش کنتراست استفاده کنید. یا می‌توانید از پیش‌تنظیم تراز سفیدی Shade هنگام غروب آفتاب برای افزایش نور طلایی استفاده کنید. بنابراین، آزمایش با حالت‌های مختلف تعادل رنگ سفید بسیار سودمند است. شما هرگز نمی دانید چه ظاهر خلاقانه ای ممکن است ایجاد کنید!

نحوه استفاده از حالت دستی: یک فرآیند سه مرحله ای

بنابراین، حالت دستی به شما امکان می‌دهد ISO، دیافراگم و سرعت شاتر خود را تنظیم کنید تا تصویر نهایی با نوردهی خوب یا کم نوردهی دریافت کنید. (همچنین به شما امکان می دهد تنظیمات تعادل رنگ سفید را برای حذف رنگ ها و ایجاد جلوه های خلاقانه تنظیم کنید.) و هنگامی که دوربین خود را به حالت دستی تغییر دادید، هدف این است که متغیرهای خود را با دقت برای نتایجی که به دنبال آن هستید تنظیم کنید. اما چگونه باید به این موضوع برخورد کرد؟ بهترین راه برای تعیین تنظیمات حالت دستی مناسب چیست؟ در حالی که هیچ رویکرد صحیح واحدی برای تنظیم تنظیمات در Manual وجود ندارد، توصیه گام به گام من در اینجا آمده است:

مرحله 1: دیافراگم خود را بر اساس ملاحظات عمق میدان تنظیم کنید

آیا عمق میدان کم می خواهید؟ یا عمق میدان عمیق؟

با شماره گیری دیافراگم مورد نظر خود شروع کنید. اگر می خواهید پس زمینه ای تار داشته باشید، دیافراگم باز را انتخاب کنید. اگر می خواهید پس زمینه ای واضح داشته باشید، یک دیافراگم باریک انتخاب کنید.

مرحله 2: سرعت شاتر خود را برای وضوح تنظیم کنید

سرعت سوژه من چقدر است؟ برای شارپ نگه داشتن آن به چه سرعت شاتری نیاز دارم؟

در اینجا، ممکن است به استفاده از قانون متقابل مفید فکر کنید، یا ممکن است بر اساس تجربیات قبلی تخمین بزنید. هنگام عکاسی به صورت دستی، به ندرت کمتر از 1/125 ثانیه یا بیشتر فاصله می‌گیرم (و اگر سوژه من به سرعت حرکت می‌کند، 1/800 ثانیه حد پایینی من است). البته، اگر به دنبال تاری هنری هستید یا از سه پایه برای عکاسی از یک سوژه بی حرکت استفاده می کنید، می توانید سرعت شاتر خود را تا 1/30 ثانیه و بیشتر کاهش دهید.

مرحله 3: ISO خود را تنظیم کنید (و سرعت شاتر/دیافراگم خود را تنظیم کنید)برای بهترین نوردهی

در این مرحله، باید دیافراگم را بر اساس ملاحظات هنری انتخاب کرده باشید، و برای وضوح کامل باید سرعت شاتر را انتخاب کنید. بنابراین تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که نوردهی را ثابت کنید، و من توصیه می‌کنم در صورت امکان این کار را با ISO خود انجام دهید (اگرچه ممکن است لازم باشد سرعت شاتر و دیافراگم خود را نیز تغییر دهید). با تنظیم ISO خود روی کمترین مقدار شروع کنید. این معمولاً ISO 100 است، اما بسته به دوربین شما ممکن است ISO 160، ISO 200 یا ISO 50 باشد.

سپس به سادگی دوربین خود را به سمت صحنه ای که می خواهید عکس بگیرید، بگیرید و نوار نوردهی را در پایین منظره یاب خود به دقت مشاهده کنید. اگر نوار نوردهی کم (به سمت چپ) را نشان می دهد، باید ISO خود را افزایش دهید تا زمانی که یک نوار نوردهی در مرکز دریافت کنید. اگر نوار نوردهی بیش از حد را نشان می‌دهد (میل به سمت راست)، باید سرعت شاتر خود را افزایش دهید یا دیافراگم خود را تا زمانی که یک نوار نوردهی متعادل به دست آورید، کم کنید. اینکه کدام تنظیم را انتخاب می کنید واقعاً مهم نیست نکته کلیدی حفظ هر گونه جلوه خلاقانه ای است که می خواهید ایجاد کنید. بنابراین اگر از دیافراگم باز برای عمق میدان کم استفاده می کنید، در عوض سرعت شاتر خود را افزایش دهید. در حالی که اگر از سرعت شاتر آهسته برای تاری حرکتی هنری استفاده می کنید، دیافراگم خود را محدود کنید.

آیا همیشه باید از حالت دستی استفاده کنید؟

حالت دستی برای بسیاری از موقعیت ها عالی است. این به شما کمک می کند تا بازی عکاسی خود را تقویت کنید و عکس های واضح، با نوردهی خوب و ترکیب بندی خوبی بگیرید. با این حال، مواقع زیادی وجود دارد که بخواهید به جای آن حالت دوربین دیگری مانند اولویت دیافراگم، اولویت شاتر یا حالت برنامه را انتخاب کنید.

حالت دستی خوب است اگر…

• شما در شرایط نوری بدون تغییر کار می کنید.
• شما خواهان کنترل کامل بر متغیرهای نوردهی مختلف خود هستید.
• شما می خواهید برای جلوه های خلاقانه عکس های خود را کم نور یا بیش از حد نوردهی کنید.
• شما عکس‌های آهسته و عمدی (مثلاً مناظر) می‌گیرید و زمان دارید تا تنظیمات خود را به دقت تنظیم کنید.

بهتر است از حالت دستی اجتناب شود اگر…

• نور به سرعت در حال تغییر است یا سوژه شما بین خورشید و سایه در حال حرکت است.
• شما به دیافراگم یا سرعت شاتر اهمیت می دهید، اما تنظیمات دیگر شما اهمیت کمتری دارند.
• شما در حال عکاسی از کارهایی هستید که میخکوب کردن فوکوس خودکار دغدغه اصلی شماست (و تنظیمات نوردهی خاص شما در صندلی عقب قرار می گیرد).
• شما مبتدی هستید و هنوز با تنظیمات مختلف نوردهی احساس راحتی نمی کنید.

سایر حالت های عکسبرداری

همانطور که می توانید از لیست های بالا جمع آوری کنید، حالت دستی برای موقعیت هایی که نیاز به کنترل روی تنظیمات خود دارید و زمان دارید تا با شماره گیری دوربین خود دست و پنجه نرم کنید عالی است. اما اگر با شرایط سریع و تغییر نور سروکار دارید یا هنوز یک عکاس با تجربه نیستید، بهتر است از عکاسی دستی خودداری کنید. در چنین مواردی، می‌خواهید از یک حالت نیمه خودکار استفاده کنید:

• حالت اولویت دیافراگم به شما امکان می دهد دیافراگم و ISO را کنترل کنید در حالی که دوربین شما سرعت شاتر را انتخاب می کند. برای موقعیت هایی که می خواهید عمق میدان را تنظیم کنید عالی است، اما نمی خواهید زمان زیادی را صرف پرداختن به سرعت شاتر کنید. همچنین اگر برای حالت دستی آماده نیستید اما می‌خواهید تنظیمات مختلف را آزمایش کنید، یک حالت انتقالی خوب است.
• حالت اولویت شاتر به شما امکان می دهد سرعت شاتر و ISO را کنترل کنید، در حالی که دوربین شما دیافراگم را انتخاب می کند (مثل اولویت دیافراگم است، اما برعکس!). در شرایطی که می‌خواهید سرعت شاتر خاصی را برای اهداف خلاقانه انتخاب کنید، مفید است و به دیافراگم اهمیت خاصی نمی‌دهید.
• حالت برنامه به شما امکان می دهد ISO را کنترل کنید و همچنین می توانید نوردهی را از طریق تنظیمات جبران نوردهی دوربین خود تنظیم کنید. این یک حالت انتقالی عالی هنگام خارج شدن از حالت خودکار است.

حالت دستی: کلمات پایانی

اکنون که این مقاله را به پایان رساندید، باید بتوانید با اطمینان از حالت دستی در عکاسی خود استفاده کنید. (همچنین، فراموش نکنید که برگه های تقلب را که در سرتاسر آن ارائه شده دانلود کنید!) پس برو بیرون! کار با تنظیمات مختلف را تمرین کنید. و از آن لذت ببرید!

منبع