نقد و بررسی دوربین اخبار دوربین دیجیتال نقد و بررسی

بررسی اولیه دوربین Canon EOS R7

Canon EOS R7 یک دوربین بدون آینه 32.5 مگاپیکسلی APS-C است که در اطراف پایه RF کانن ساخته شده است. این مدل به اصطلاح اونوریا خواهر گران‌تر برای EOS R10 است که در کنار آن عرضه شده است. هدف آن بازار عکاسان مشتاق به دوربین های مشابه DSLR EOS 90D و شاید EOS M6 II است.

مشخصات کلیدی

سنسور 32.5 مگاپیکسلی APS-C CMOS با فوکوس خودکار Dual Pixel
عکاسی تا 30 فریم در ثانیه (شاتر الکترونیکی)، 15 فریم در ثانیه با مکانیک
تثبیت کننده تصویر درون بدن، تا 7 توقف رتبه بندی شده است
نمونه برداری بیش از حد UHD 4K تا 30p، حذف خط یا برش 4K/60p
ویدئوی 10 بیتی به عنوان فیلم HDR واقعی “PQ” یا C-Log
منظره یاب OLED 2.36 میلیون نقطه ای
صفحه نمایش لمسی 1.62 میلیون نقطه ای کاملاً مفصلی
شیار کارت SD دوقلو UHS-II
بدنه مهر و موم شده
سوکت میکروفون و هدفون

EOS R7 با قیمت لیست 1499 دلار فقط برای بدنه یا 1899 دلار با لنز زوم جدید 18-150 میلی متری F3.5-6.3 IS STM در دسترس خواهد بود.

چه چیزای جدیدی میبینیم؟

سنسور

اکنون می توان از هر یک از حالت های ناحیه AF برای شروع ردیابی AF استفاده کرد. Canon هنوز خطای Enable/Enabled را در رابط برطرف نکرده است (این پیام نشان می دهد که ردیابی فعال است، نه اینکه برای فعال کردن حالت، ‘Info’ را فشار دهید).

همانند R10، کانن می‌گوید که سنسور 32.5 مگاپیکسلی CMOS در قلب EOS R7 با سنسور قبلی مشابه نیست. بعید به نظر می رسد که کانن در حال حاضر هزینه زیادی را برای طراحی حسگرهای کاملاً جدید نورپردازی در قسمت جلو متعهد شده است، و این پیام را به ما میرساند که نسخه جدید نوعی از طراحی موجود است و شاید در خط تولید جدیدتری تولید شده باشد که امکان ساخت دقیق مدارهای حسگر را فراهم می کند.

تفاوت هرچه که باشد، سنسور همراه با جدیدترین پردازنده «Digic X» امکان عکاسی پیاپی سریع‌تر و نرخ فیلم‌برداری سریع‌تر از آنچه در دوربین‌های 32.5 مگاپیکسلی کنونی کانن دیده‌ایم، می‌دهد.

علاوه بر این، سرعت سیستم فوکوس خودکار افزایش یافته و به این سیستم که بطور قابل توجهی دوباره روی آن کار شده اضافه میشود.

فوکوس خودکار

EOS R7 همان سیستم فوکوس خودکار R10 را دارد. این حالت از حالت فوکوس جداگانه Face/Tracking صرف نظر می کند و در عوض به شما امکان می دهد در هنگام استفاده از هر یک از حالت های منطقه AF یا منطقه، ردیابی را به عنوان یک گزینه درگیر کنید. این بدان معناست که شما می توانید نحوه شروع ردیابی را انتخاب کنید، با استفاده از یک هدف فوکوس خودکار که برای سوژه ای که می خواهید عکس بگیرید مناسب است.

مناطق AF اکنون شامل سه منطقه فوکوس خودکار قابل تنظیم است که اندازه و شکل آنها قابل تنظیم است.

می توانید دوربین را طوری تنظیم کنید که انسان، حیوانات یا وسایل نقلیه را تشخیص دهد. حالت تشخیص انسان با تشخیص چهره/چشم که در دسترس باقی می ماند، حتی اگر حالت تشخیص خاموش باشد، متمایز است.

علاوه بر این، EOS R7 دارای حالت‌های تشخیص سوژه است که از EOS R3 به ارث رسیده است و به شما امکان می‌دهد اولویت‌بندی افراد، حیوانات یا وسایل نقلیه را انتخاب کنید. با توجه به خوانش کندتر حسگر FSI-CMOS R7، ما لزوماً انتظار عملکرد فوکوس خودکار مشابه مدل بدون آینه اسپورت کانن را نداریم، اما R7 باید به همان اندازه در شناسایی سوژه‌هایی از نوع انتخابی شما خوب باشد.

عکاسی پیاپی

بازخوانی سنسور R7 به اندازه‌ای سریع است که با استفاده از شاتر الکترونیکی، عکاسی پیاپی را تا 30 فریم در ثانیه ارائه می‌کند. ما فرصتی برای اندازه‌گیری نرخ شاتر غلتشی نداشته‌ایم، یا آزمایش کنیم که آیا دوربین به بازخوانی ۱۲ بیتی می‌رسد (که احتمالاً با یک سنسور FSI به نظر می‌رسد)، اما این یک مشخصات مناسب است که بتوان آن را قول داد.

شاید مهم‌تر از آن، R7 می‌تواند با استفاده از شاتر مکانیکی خود، با سرعت 15 فریم در ثانیه با فوکوس خودکار کامل عکاسی کند، که به این معنی است که هیچ نگرانی در مورد کرکره نوردی وجود نخواهد داشت (و زمان زیادی نمی‌گذرد که مدل اسپورت پرچمدار کانن با سرعت قابل مقایسه عکس‌برداری کرده است). قابل ذکر است که EOS R7 دارای یک بافر تصویر بزرگتر از R10 است که آن را برای عکسبرداری سریعتر عملی تر می کند.

در آزمایش اولیه‌مان می‌توانستیم حدود 100 عکس فشرده‌شده خام را هنگام عکاسی در حالت 15 فریم در ثانیه با شاتر مکانیکی، و حدود 65 عکس در حالت 30 فریم در ثانیه، به این معنی که حدود دو تا سه برابر بیشتر از R10 می‌تواند در فواصل متوالی عکس بگیرد.

شاتر می تواند با فلاش ها تا 1/250 ثانیه در حالت شاتر مکانیکی یا 1/320 در حالت پرده الکترونیکی جلویی همگام شود. شاتر الکترونیکی برای استفاده با فلاش به اندازه کافی سریع نیست.

فیلمبرداری

فیلمبرداری با حرکت دادن دکمه پاور یک مرحله فراتر از موقعیت «روشن» قابل دسترسی است. ما متوجه شدیم که استفاده از این نوع فیلمبرداری طبق عادت میتواند برای بعضی ها در اولین بار دشوار باشد.

مشخصات ویدیویی EOS R7 نسبت به دوربین‌های R10 و دوربین‌هایی که از نسخه‌های قبلی سنسور 32.5 مگاپیکسلی Canon استفاده می‌کردند، بهبود یافته است. بزرگترین تفاوت این است که، علاوه بر این که می‌تواند با استفاده از فضای کامل 7K سنسور، از 4K بیش از نمونه‌برداری تا 30p عکس بگیرد، همچنین می‌تواند UHD 4K از نمونه‌های فرعی (احتمالاً خط‌مشی‌شده) را با حداکثر 60p در حالت عرض کامل سنسور ضبط کند.

EOS R7 می تواند 4K با عرض کامل (اما نمونه فرعی) تا 60p فیلمبرداری کند یا می توانید یک برش نسبتاً عمده 1.81x اعمال کنید و از یک منطقه بومی 3840 x 2160 پیکسل استفاده کنید.

از طرف دیگر، مانند R10، گزینه ای برای گرفتن 4K/60p با استفاده از برش بومی 3840 x 2160 پیکسل وجود دارد. اما، از آنجایی که حسگر R7 از وضوح بالاتری نسبت به R10 برخوردار است، به این معنی است که برای رسیدن به آن منطقه بومی، محصول بیشتری لازم است. برش 4K/60 R7 یک برش 1.81 برابری را در بالای برش 1.6 برابری سنسور اعمال می کند، نسبت به فول فریم. این برای دستیابی به ظاهر بزرگنمایی شده مفید خواهد بود، اما به این معنی است که شما فقط از 1/4 سنسور دوربین استفاده می کنید، بنابراین هزینه نویز قابل توجهی در همه نورها به جز بهترین نور وجود خواهد داشت.

تنظیمات “خوب” 4K بیش از حد نمونه می تواند تقریباً 30 دقیقه ضبط کند. هیچ محدودیت حرارتی برای حالت های نمونه برداری فرعی یا برش ذکر نشده است.

EOS R10 دارای سوکت‌های میکروفون و هدفون است که به شما امکان می‌دهد از میکروفون‌های خارجی استفاده کنید و هنگام ضبط، صدا را برای حواس‌پرتی سطح و پس‌زمینه کنترل کنید.

علاوه بر گزینه HDR PQ برای گرفتن فیلم HDR واقعی برای نمایشگرهای HDR، R7 توانایی ضبط فیلم 10 بیتی در پروفایل C-Log 3 را ارائه می دهد که برای حفظ انعطاف پذیری برای درجه بندی رنگ (و روشنایی) طراحی شده است. این، همراه با تثبیت کننده داخل بدنه، سوکت هدفون و فوکوس خودکار ویدیویی بسیار مناسب (البته نه به خوبی در حالت عکس)، R7 را به یک ماشین ویدیویی کاملا رقابتی در قیمت خود تبدیل می کند.

عکس های HDR واقعی

همانطور که در EOS R6 و R5 دیده ایم، R7 و R10 می توانند فایل های HEIF 10 بیتی را با استفاده از منحنی HDR ‘PQ’ فیلمبرداری کنند. اگر دوربین را به نمایشگر یا تلویزیون با دامنه دینامیکی بالا وصل کنید، این تصاویر با محدوده دینامیکی گسترده‌تر به‌گونه‌ای می‌گیرند که به آنها اجازه می‌دهد تا محدوده دینامیکی وسیع‌تر را به شیوه‌ای واقعی نشان دهند.

بدنه و هندلینگ

بدنه R7 هیچ سابقه ای در محدوده کانن ندارد: شکل آن بیشتر شبیه یک R6 کوچکتر است اما دارای چند نقطه کنترل است که قبلاً با آنها برخورد نکرده بودیم. گرفتن و احساس در دست بلافاصله با یک دستگیره بزرگ و راحت آشنا می شود که باعث می شود کاربران سری R یا X0D احساس خوبی در خانه داشته باشند.

با این حال، تنظیم شماره گیری در R7 غیرعادی است. دقیقاً مانند R10 و بسیاری از دوربین‌های کانن، یک شماره‌گیر فرمان رو به بالا بلافاصله در پشت دکمه شاتر وجود دارد. با این حال، R7 به جای صفحه دوم بزرگ و افقی R10، یک صفحه عمودی دوم دارد که جوی استیک AF در پشت دوربین را احاطه کرده است. این یک طراحی غیرمعمول است و برخی از ما متوجه شدیم که به این معنی است که وقتی می‌خواستند نقطه فوکوس خودکار را به حرکت درآورند، نوردهی را تنظیم می‌کردند. با این حال، این جهانی نبود، بنابراین شاید چیزی است که ما به آن عادت خواهیم کرد.

برخلاف R10، R7 قادر است شاتر مکانیکی خود را هنگام خاموش شدن بسته میشود و از ورود گرد و غبار به حسگر هنگام تعویض لنز جلوگیری کند.

تفاوت دیگر این است که نقاط اصلی در کنترلر چهار طرفه R10 با عملکردهای دائمی خود مشخص شده اند، در حالی که R7 به شما امکان می دهد عملکردهایی را سفارشی کنید که کنترلر بزرگتر و کارکرد آسان تر به شما دسترسی می دهد. همچنین هیچ واحد فلاش پاپ آپی در R7 وجود ندارد.

با توجه به قیمت (نسبتاً) R7، جای تعجب نیست که سیستم کنترل چشم از EOS R3 هنوز تا این حد پایین نیامده است. در عوض، اگر دوربین‌های DSLR Canon واقعاً در روح شما ریشه دوانده است، احتمالاً عمدتاً از جوی استیک AF یا ترکیبی از دکمه‌ها و شماره‌گیرها استفاده می‌کنید.

EOS R7 دارای دو اسلات کارت SD UHS-II است که در پشت درب خود در کنار دوربین قرار می‌گیرند و دسترسی را بسیار آسان‌تر از R10 می‌کنند، به خصوص اگر روی سه‌پایه هستید. همچنین نسبت به EOS R10 نسبت به EOS R10 در برابر آب و هوا مقاوم است، اگرچه، طبق معمول، کانن تلاشی برای تعیین کمیت این موضوع نمی کند.

منظره یاب و صفحه نمایش

R7 دارای صفحه نمایش لمسی 3.0 اینچی کاملاً مفصلی در پشت است. واحد نقطه ای آن 1.62M است، به این معنی که وضوح 900×600 پیکسل را ارائه می دهد.

منظره یاب یک پنل OLED 2.36 میلیون نقطه‌ای است که هنوز در دوربین‌های بدون آینه زیر 1000 دلار یک ویژگی معمول است. Canon تمایلی به ارائه اطلاعات در مورد نرخ تازه سازی ندارد، اما بزرگنمایی 1.15x (0.72x در شرایط معادل) بسیار خوب است. هیچ کدام یک پنل رده بالا نیستند، اما هر دو در حال حاضر با همتایان دوربین قابل مقایسه هستند.

باتری

EOS R7 از باتری های LP-E6NH مشترک مدل های EOS R6 و R5 استفاده می کند. این یک واحد 15.3 وات ساعت است، یعنی بیش از دو برابر ظرفیت مورد استفاده در R10. این EOS R7 را به امتیاز 660 عکس در هر بار شارژ یا 380 عکس در هنگام استفاده از منظره یاب، در حالت “smoothness priority” می رساند. در حالت صرفه جویی در مصرف انرژی می توانید این اعداد را به 770/500 افزایش دهید.

اعداد CIPA معمولا تعداد عکس‌هایی را که احتمالاً در طول بسیاری از انواع عکاسی می‌گیرید، کمتر نشان می‌دهند. ما دریافتیم که 660 عکس کافی است که به ندرت نیاز به نگرانی در مورد تمام شدن باتری، حتی برای عکاسی ورزشی یا رویدادی بسیار فشرده خواهید داشت.

برداشت اولیه

همانطور که در مورد مدل ارزان‌تر خود، Canon اصرار دارد که EOS R7 جایگزین EOS 90D یا EOS M6 II نمی‌شود، اما اگر ثابت شود که این موضوع برای طول عمر این مدل نیز صادق است، منصفانه است که فرض کنیم جانشینان آن پایان کار را نشان می‌دهند. آن رقبای داخلی در دراز مدت.

پس چگونه انجام می دهد؟ به نظر می رسد EOS R7 یک رقیب برای علاقه مندان باشد. سیستم فوکوس خودکار اصلاح‌شده یک گام مهم فراتر از آنچه EOS M6 II ارائه می‌کند، هم از نظر قدرت و هم از نظر سادگی، است و بسیار فراتر از آن چیزی است که سنسور فوکوس خودکار متمرکز یک DSLR می‌تواند با آن رقابت کند.

ما خوشحالیم که R7 حول باتری بزرگتر LP-E6NH استفاده شده در حالت های فول فریم R5 و R6 ساخته شده است، اما مشخصات منظره یاب در مقایسه کمی ناامید کننده است. یک پنل 2.36 میلیون نقطه ای در EOS R10 زیر 1000 دلار به اندازه کافی منصفانه است، اما در R7 1500 دلاری بسیار ضعیف به نظر می رسد.

سایر علامت‌های سوال اطراف R7 مربوط به کلید فرمان عقب غیرعادی است که جوی استیک AF در سمت راست بالای دوربین را احاطه کرده است. بنابراین وقتی زمان بیشتری را با دوربین می گذرانیم، این بخشی از تمرکز ما خواهد بود و به آن عادت میکنیم. عجیب است که به این معنی است که مدل پایه تر ممکن است کمی ساده تر و سریعتر کنترل شود.

فراتر از خود بدنه دوربین، جاه طلبی های R7 به این معنی است که کاربران آن بخواهند چیزی بیش از کیت زوم داشته باشند. لنز 18-150 میلی‌متری F 3.5-6.3 IS STM، با توجه به آنچه ما دیده‌ایم، به اندازه کافی توانمند به نظر می‌رسد، و مطمئناً محدوده مناسبی را پوشش می‌دهد، اما دقیقاً درخشان‌ترین لنز در جهان نیست. و در حالی که کانن به خوبی از لنزهای RF خود استفاده کرده است، تنها کسری از این لنزها از نظر فاصله کانونی، اندازه یا قیمت در بدنه APS-C بسیار منطقی است. بسیاری از جذابیت های R7 به کارهای بعدی Canon با محدوده RF بستگی دارد.

در نهایت به نظر می رسد احتمال بیشتری وجود دارد که کانن لنزهای مقرون به صرفه تری را با پایه RF معرفی کند که می توانند به خوبی با R7 جفت شوند تا اینکه لنزهای جاه طلبانه تری را برای سیستم EF-M معرفی کنند. در این صورت، باید R7 را به عنوان یک رای اعتماد غیرمنتظره به APS-C به عنوان یک فرمت علاقه‌مند در نظر گرفت، یا صرفاً یک ابزار طعمه و سوئیچ برای آوردن علاقه‌مندان به RF است، به این امید که بتواند در دراز مدت آنها را به فول فریم تشویق کنید؟