گرفتن پرتره‌های فوق‌العاده در فضای باز یک مهارت ضروری است، چه به‌دنبال ایجاد عکس‌های باکیفیت برای مشتریان باشید و چه به دنبال عکس‌های معمولی از دوستان و خانواده باشید. پرتره در فضای باز نیز فوق العاده ارزشمند است. شما می‌توانید عکس‌های زیبایی ایجاد کنید که با نور فوق‌العاده روشن می‌شوند، و همچنین می‌توانید از مناظر زیبای طبیعی و شهری در طول مسیر قدردانی کنید.
با این حال، ایجاد عکس های زیبا پیاده روی در پارک نیست. شما باید با سوژه خود کار کنید، تنظیمات مناسب را انتخاب کنید، نور را کنترل کنید، ترکیب بندی های خود را در نظر بگیرید و خیلی چیزهای دیگر. جای تعجب نیست که بسیاری از عکاسان پرتره برای شروع تلاش می کنند!
خوشبختانه، سال‌هاست که عکاسی پرتره می‌کنم، و در این مقاله، مجموعه‌ای از نکات و ترفندهای مفید را برای بهبود تصاویر شما ارائه می‌دهم، از جمله:
- نحوه انتخاب فاصله کانونی مناسب
- نحوه تمرکز برای نتایج واضح
- بهترین نور برای عکاسی پرتره در فضای باز
- تنظیمات کلیدی و انواع فایل
- و …!
آماده‌اید تا پرتره‌های فضای باز خود را ارتقا دهید؟ بیایید درست با شروع درست وارد این موضوع شویم:
1. دوربین مناسب را انتخاب کنید
شما می توانید با استفاده از هر مدل دوربین، از ابتدایی ترین گوشی هوشمند گرفته تا پیچیده ترین فول فریم DSLR، پرتره های زیبایی در فضای باز ایجاد کنید، اما اگر می خواهید بهترین شانس موفقیت را به خود بدهید، به شدت توصیه می کنم دوربین خود را با دقت انتخاب کنید.
ابتدا مطمئن شوید که یک مدل DSLR یا بدون آینه دارید. این دوربین‌ها مزایای عمده‌ای نسبت به واحدهای نقطه‌ای با لنز ثابت دارند. به عنوان مثال، می توانید از انواع لنزها برای گرفتن چشم اندازها و نگاه های مختلف استفاده کنید. اینکه دوربین فول فریم، APS-C یا Micro Four Thirds را انتخاب کنید به شما بستگی دارد و به سطح علاقه، بودجه و الزامات قابل حمل شما بستگی دارد.
به طور کلی، دوربین‌های فول فریم بهترین کیفیت تصویر را ارائه می‌کنند، به خصوص اگر می‌خواهید در نور کم عکس بگیرید (مثلاً در هنگام سحر و غروب برای عکس‌های ساعت آبی روحانی). اما دوربین‌های APS-C نتایج حرفه‌ای نیز دارند و مدل‌های Micro Four Thirds بسیار توانمند هستند (و بسیار فشرده). صرف نظر از انتخاب خود، مطمئن شوید که دوربینی را انتخاب کرده اید که در دستان شما احساس راحتی کند. هیچ چیز آزاردهنده تر از تلاش برای ساعت ها استفاده از یک دوربین ناراحت کننده نیست!
یکی از ویژگی های اضافی که باید به دنبال آن باشید، فوکوس خودکار ردیابی چشم است. روی چشم سوژه شما قفل می‌شود و عکس‌هایتان را واضح نگه می‌دارد، حتی اگر در حال عکاسی در سناریوهای سریع یا اکشن هستید. نه، ضروری نیست – و عکاسان پرتره قرن‌ها بدون فوکوس خودکار چشم کار می‌کنند – اما مطمئناً کار شما را آسان‌تر می‌کند.
2. از فاصله کانونی مناسب استفاده کنید
فاصله کانونی و انتخاب لنز ممکن است مهم به نظر نرسند، اما تاثیری که می‌توانند روی عکس‌های شما بگذارند بسیار زیاد است. می بینید، فواصل کانونی مختلف مستلزم این است که از سوژه خود نزدیک یا دورتر باشید، و هر چه نزدیکتر شوید، بیشتر با اعوجاج پرسپکتیو مواجه خواهید شد. انحراف چشم انداز، اگر کنترل نشود، اغلب می تواند به تناسب اندام نامطلوب منجر شود – و اگر مراقب نباشید، در نهایت با یک سری مشتریان ناراضی مواجه خواهید شد. (بالاخره، آخرین چیزی که می خواهید از مشتری بشنوید این است که “چرا سر من بزرگتر به نظر می رسد؟”)
به همین دلیل است که من شما را تشویق می‌کنم که از کار با فواصل کانونی وسیع‌تر مانند 28 میلی‌متر، 35 میلی‌متر و حتی 45 میلی‌متر اجتناب کنید. در عوض، لنزی در محدوده 50 تا 85 میلی‌متری انتخاب کنید، که به شما امکان می‌دهد بدون اعوجاج مشکل‌ساز، تصاویر بهتری بگیرید.
توجه داشته باشید که نیازی به بیرون رفتن و خرید یک لنز پرتره اختصاصی ندارید. تقریباً هر کیت لنز برخی از این فواصل کانونی را پوشش می دهد، بنابراین حتی اگر فقط لنز کیت دوربین خود را داشته باشید، خوب خواهید بود.
گفته می‌شود، اگر می‌خواهید واقعاً پتانسیل پرتره در فضای باز خود را ارتقا دهید، ارزش آن را دارد که به پرتره 50 یا 85 میلی‌متری نگاه کنید، به خصوص اگر حداکثر دیافراگم گسترده مانند f/2.8، f/1.8 یا f/1.4 را ارائه دهند. لنزهای طولانی‌تر به طور طبیعی تاری پس‌زمینه بهتری ارائه می‌کنند، اما هرچه حداکثر دیافراگم بازتر باشد، بیشتر می‌توانید به این افکت برای رسیدن به نتایج حرفه‌ای متمایل شوید.
و در حالی که توصیه‌های خاص لنز پرتره خارج از محدوده این مقاله است، به خاطر داشته باشید که لنزهای 50 میلی‌متری برای عکس‌های تمام بدن بهتر هستند، در حالی که لنزهای 85 میلی‌متری به شما کمک می‌کنند تا تصاویر بهتری (مثلاً عکس‌های سر) بگیرید. اگر ایده گرفتن از نمای نزدیک را دوست دارید، می توانید به لنزهای 70-200 میلی متری f/2.8 نیز نگاه کنید. در حالی که ارزان نیستند، نتایج فوق العاده هستند.
3. همیشه با فرمت RAW عکس بگیرید، نه با فرمت JPEG
این حرف ها هزار بار از دهان من بیرون رفته است و حتماً یک میلیون بار دیگر از دهان من بیرون خواهد آمد. فرمت فایل RAW مجموعه ای اصلاح نشده از داده های حسگر شما در طول زمان قرار گرفتن در معرض است. این نگاتیو دیجیتال شماست. و به شما انعطاف پذیری فوق العاده ای در پس از پردازش می دهد، البته کیفیت تصویر بهبود یافته را ذکر نکنید.
از سوی دیگر، وقتی با فرمت JPEG عکاسی می‌کنید، بسیاری از مواردی که می‌گیرید از بین می‌رود. شما بسیاری از اطلاعات کلیدی، از جمله تفاوت های ظریف رنگ و محدوده تونال را از دست می دهید. این یک دستور العمل برای فاجعه است.
به عنوان مثال، یک فایل RAW به شما امکان می دهد نقاط برجسته و سایه های بریده شده را بازیابی کنید، که می تواند هنگام عکاسی از صحنه های متضاد در فضای باز بسیار مهم باشد.
اگر می‌خواهید تغییرات رنگی سنگین در عکس‌های خود ایجاد کنید (به عنوان مثال، می‌خواهید درجه‌بندی هنری انجام دهید)، یک فایل RAW نیز ضروری است. اما یک JPEG اجازه بازیابی جزئیات زیادی را نمی دهد و یک JPEG پتانسیل درجه بندی رنگ عکس شما را به شدت محدود می کند.
بنابراین به فایل‌های RAW پایبند باشید. بله، آنها بزرگتر هستند و نیاز به پردازش دارند. اما اگر در یک ضرب الاجل بسیار فشرده یک عکاس خبری نباشید، ارزش تلاش بیشتر را دارند.
(اگر به اشتراک‌گذاری یک JPEG علاقه دارید و نمی‌توانید بدون آن عکس بگیرید، پس از حالت RAW+JPEG دوربین خود استفاده کنید، که هم یک فایل RAW و هم یک فایل JPEG را در زمان عکسبرداری ذخیره می‌کند.)
4. با دیافراگم باز برای عمق میدان کم عکاسی کنید
دیافراگم باز جلوه ای از عمق میدان کم ایجاد می کند که پس زمینه را محو می کند و سوژه شما را برجسته می کند. این بخش مهمی از «ظاهر» است که عکاسان پرتره حرفه‌ای دوست دارند، و یکی از مواردی است که می‌تواند فوراً تصاویر شما را از متوسط به شگفت‌انگیز ارتقا دهد.
بنابراین اگر می توانید با f/2.8 یا حتی f/1.8 عکس بگیرید این کار را بکنید. البته همه لنزها نمی توانند از چنین دیافراگم گسترده ای استفاده کنند. برخی نمی توانند از f/5.6 و بالاتر بروند. من توصیه می‌کنم در صورت امکان روی یک لنز با دیافراگم باز سرمایه‌گذاری کنید (و گزینه‌های اقتصادی بسیار خوبی وجود دارد، مانند لنز 50 میلی‌متری f/1.8).
هر دوربین بدون آینه DSLR و لنز قابل تعویض به شما امکان می دهد دیافراگم را به چند روش تغییر دهید. من برای شروع کار در حالت اولویت دیافراگم را توصیه می کنم، که به شما امکان می دهد دیافراگم را انتخاب کنید در حالی که دوربین شما سرعت شاتر را برای متعادل کردن نوردهی انتخاب می کند. وقتی راحت‌تر شدید، ممکن است برای کنترل بیشتر به حالت دستی تغییر دهید (اگرچه مطمئناً این یک الزام نیست، و بسیاری از متخصصان ترجیح می‌دهند همیشه در اولویت دیافراگم کار کنند).
به هر حال، یکی از مشکلات استفاده از دیافراگم باز این است که باید بسیار مراقب باشید تا فوکوس را درست انجام دهید (با توجه به سطح فوکوس بسیار کم عمق). بنابراین، مهم است که تنظیمات فوکوس خود را با دقت انتخاب کنید، همانطور که در بخش بعدی بحث می کنم:
5. هرگز تمام نقاط فوکوس را برای پرتره انتخاب نکنید
به یاد داشته باشید: اگر می‌خواهید پرتره‌های زیبایی در فضای باز با ثبات واقعی بگیرید، باید فوکوس کنید.
و یک اشتباه بزرگ در فوکوس که می بینم مبتدیان مرتکب می شوند؟ دوربین را روی یکی از دو حالت زیر میگذارند:
- حالت منطقه فوکوس خودکار، جایی که دوربین نقطه فوکوس را برای شما انتخاب می کند
- یا استفاده از تعداد زیادی از نقاط فوکوس به این امید که یکی از آنها سوژه را پوشش دهد.
متأسفانه، هیچ یک از این گزینه‌ها کار نمی‌کند، و اغلب با عکس‌های تار و خارج از فوکوس مواجه می‌شوید، به خصوص اگر با دیافراگم باز کار می‌کنید.
در عوض، من دو گزینه را توصیه می کنم:
- برای عکاسانی که از دوربین‌های قدیمی‌تر استفاده می‌کنند، یک نقطه فوکوس را انتخاب کنید (نقطه فوکوس در مرکز منظره یاب به خوبی کار می‌کند). سپس از آن نقطه برای قفل کردن فوکوس استفاده کنید (و در صورت لزوم دوباره ترکیب کنید).
- برای عکاسانی که دوربین‌های جدیدتری دارند، از فناوری Eye AF مدل خود استفاده کنید. این کار بر روی چشم سوژه و (در حالت ایده‌آل) فوکوس دقیق شما تأثیر می‌گذارد. همه فوکوس خودکار چشمی یکسان ایجاد نمی‌شوند، بنابراین قبل از اینکه خودتان را وقف آن کنید، مطمئن شوید که دوربین شما به خوبی کار می‌کند. اما اکثر فوکوس خودکار چشمی بسیار چشمگیر است، و اگر آزمایشی انجام دادید و عکس‌های شارپ زیادی داشتید، همیشه از آن استفاده کنید!
6. همیشه روی چشم ها تمرکز کنید
بله، مهم است که در عکس های پرتره خود فوکوس کنید، اما این به چه معناست؟ البته شارپ نگه داشتن چشم ها!
می بینید، چشم ها پنجره های روح هستند و باید نقطه کانونی هر پرتره خوبی باشند. به علاوه، چشم ها جزیی ترین عنصر روی صورت هستند و باید با دقت رندر شوند.
(زمانی که با دیافراگم باز عکس می گیرید و روی چشم ها تمرکز می کنید، اثر عمق میدان کم پوست را نیز نرم می کند.)
همانطور که در بخش قبل بحث شد، باید با یک نقطه فوکوس خودکار یا عملکرد فوکوس خودکار چشمی دوربین خود فوکوس کنید. اگر با یک نقطه فوکوس خودکار کار می‌کنید، آن را روی چشم قرار دهید و فوکوس را قفل کنید، سپس در صورت نیاز آن را دوباره ترکیب کنید. اگر با Eye AF دوربین خود کار می کنید، مطمئن شوید که چشم سوژه شما را پیدا می کند، سپس با رها کردن عکس بگیرید!
یک نکته دیگر: اگر سوژه شما به طرفین چرخانده شده است، مطمئن شوید که روی چشمی که به لنز نزدیکتر است تمرکز کرده اید، نه چشمی دورتر.
7. همیشه از کارت خاکستری استفاده کنید
برخی از عکاسان پرتره در فضای باز ترجیح می دهند بدون کارت خاکستری کار کنند. با این حال، من یک طرفدار بزرگ کارت خاکستری هستم، و من شما را تشویق می کنم که برای هر عکس از یک کارت استفاده کنید.
چرا؟ برای جلوگیری از سردرگمی، من قصد دارم این را به عقب توضیح دهم. هنگام باز کردن Adobe Camera Raw یا هر برنامه ویرایش تصویر RAW دیگری، همیشه راهی برای انتخاب تراز سفیدی سفارشی وجود دارد. معمولاً این یک نوع قطره چکان است که می توانید از آن برای کلیک بر روی چیزی که فکر می کنید در تصویر خود خاکستری خنثی است استفاده کنید.
اکنون دنیایی را تصور کنید که در آن عکسبرداری شما شامل 4 مکان و در مجموع 800 تصویر است و تمام روز دوربین شما روی تعادل سفید خودکار تنظیم شده است. ممکن است با 800 مقدار مختلف تراز سفیدی مواجه شوید که یک کابوس پس از تولید است.
اما اگر در هر مکانی که سوژه خود را داشته باشید، کارت خاکستری را در اولین عکس نگه دارید، ساعت ها در کار صرفه جویی خواهید کرد. هنگامی که تصاویر را در برنامه پس از تولید مورد علاقه خود باز می کنید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که روی قطره چکان روی کارت خاکستری کلیک کنید، همه عکس ها را از آن مکان انتخاب کنید و ویرایش را همگام کنید. ساعات گرانبها ذخیره خواهد شد.
به هر حال، گرفتن کارت خاکستری یک بار در هر 30 دقیقه یا بیشتر برای جبران تغییر نور روز می تواند عاقلانه باشد، و اگر در شب یا صبح زود کار می کنید، ممکن است بخواهید کارت خاکستری را اضافه کنید.
توجه: اگر فراموش کردید که از کارت خاکستری استفاده کنید، یا به اندازه کافی مکرر عکس های با کارت خاکستری نمی گیرید، این پایان دنیا نیست. شما هنوز هم می توانید هر گونه مشکل تعادل رنگ سفید را در پس پردازش برطرف کنید. فقط خیلی بیشتر طول میکشه
8. از نور مستقیم خورشید در پرتره های فضای باز خودداری کنید
همه نورپردازی‌های فضای باز برای پرتره‌ها ایده‌آل نیستند، و در حالی که همیشه نمی‌توانید آب و هوا را کنترل کنید، می‌توانید سوژه خود را با دقت قرار دهید و در زمانی از روز که نور به خوبی کار می‌کند، عکس بگیرید.
بنابراین در اینجا اولین نکته نورپردازی عکاسی پرتره من است: تا حد امکان از نور مستقیم خورشید اجتناب کنید. خشن است، سوژه شما را خمیده می کند و سایه های جهت دار سخت و شرایط تعادل سفید غیرقابل پیش بینی ایجاد می کند. (در مورد نور مستقیم خورشید، منظور من نور سخت اواخر صبح و اوایل بعد از ظهر است، نه نور ساعت طلایی که درست پس از طلوع خورشید و درست قبل از غروب خورشید تولید می شود.
چه نوری بهتر است؟ من واقعاً توصیه می کنم در دو سناریو اصلی کار کنید:
- آسمان ابری، زمانی که ابرها به عنوان یک جعبه نرم عمل می کنند و نور نرم و پراکنده ایجاد می کنند.
- و نور طلوع و غروب آفتاب، هنگامی که خورشید کم نور نرم و گرم می شود.
شما همچنین می‌توانید عکس‌های فوق‌العاده‌ای را درست بعد از غروب خورشید بگیرید، اگرچه باید مراقب باشید که تصاویر خود را واضح و به خوبی در نور کم قرار دهید.
9. اگر باید از نور مستقیم خورشید استفاده کنید، با دقت کار کنید
در قسمت قبل توضیح دادم که چرا هرگز نباید زیر نور مستقیم خورشید عکاسی کنید.
اما گاهی اوقات شما گیر می کنید. مشتری روی زمان و مکان خاصی برای عکاسی پافشاری می‌کند، یا خورشید از پشت ابرهای زیبا بیرون می‌آید و شما مجبور می‌شوید با چیزی که دارید کار کنید.
و در چنین شرایطی می توانید اقدامات خاصی را انجام دهید تا بهترین نتایج ممکن را به دست آورید.
ابتدا به جهت نور دقت کنید. قرار دادن خورشید مستقیماً در پشت سوژه ایده خوبی نیست مگر اینکه بخواهید یک شبح بسازید. در عوض، سعی کنید خورشید را در پشت خود قرار دهید، سپس سوژه را خارج از دوربین (دور از خورشید) برای جلوگیری از چروکیدن قرار دهید. یک ترفند عالی دیگر این است که منتظر باشید تا ابری در مقابل خورشید حرکت کند. این معمولاً ظاهری بسیار روشن و در عین حال متضاد ایجاد می کند.
همچنین، در صورت امکان، از نوعی بازتابنده برای به حداقل رساندن سایه روی سوژه خود استفاده کنید. روی یک بازتابنده قابل حمل، پاپ آپ سرمایه گذاری کنید، یا – در صورت لزوم، از یک بازتابنده موجود استفاده کنید، که در بخش بعدی با جزئیات بیشتر در مورد آن صحبت خواهم کرد. گزینه دیگر کار با فلاش است که می تواند نتایج عالی داشته باشد (اگرچه با یک منحنی یادگیری واقعی همراه است!).
10. با یک بازتابنده طبیعی کار کنید
در حالی که عکاسی در فضای باز ممکن است بدون بازتابنده به نظر برسد، در واقع تعداد زیادی بازتابنده طبیعی و مصنوعی وجود دارد که می توانید برای بهبود عکس های خود از آنها استفاده کنید. بنابراین اگر نمی‌خواهید یک بازتابنده حمل کنید (یا مال خود را برای عکسبرداری فراموش می‌کنید)، همیشه می‌توانید به محیط اطراف تکیه کنید.
در اینجا فقط چند ایده برای بازتابنده فضای باز وجود دارد:
- کامیون های تحویل سفید
- دیوارهای سفید ساختمان
- ماشین های سفید
- شن سفید
- نشانه های سفید
- میزهای سفید
شما ایده را دریافت کردید؟ و اگر به مکانی می روید که ممکن است یک بازتابنده طبیعی وجود نداشته باشد، مطمئن شوید که تنظیمات خود را دوبار و سه بار بررسی کنید تا مطمئن شوید که یکی از آنها را همراه خود آورده اید. همانطور که در بالا ذکر کردم، می توانید یک بازتابنده پاپ آپ بخرید، اگرچه می توانید آن را از هسته فوم یا مقوای سفید نیز بسازید.
11. قانون Sunny 16 را یاد بگیرید
قانون Sunny 16 یک دستورالعمل کلاسیک از روزهای فیلم است که به شما امکان می دهد نوردهی مناسب را در روزهای آفتابی بدون نورسنج تعیین کنید.
البته، این روزها تقریباً هر دوربینی دارای نورسنج است، اما همیشه دقیق نیست، و داشتن تکنیکی برای بازگشت در موقعیت‌های نامشخص می‌تواند خوب باشد.
بنابراین قانون Sunny 16 در اینجا آمده است:
در یک روز آفتابی، با تنظیم دیافراگم روی ƒ/16، سرعت شاتر معکوس سرعت ISO فعلی شما خواهد بود. اگر دوربین شما روی ISO 100 تنظیم شده باشد و مقدار دیافراگم شما ƒ/16 باشد، سرعت شاتر شما 1/100 ثانیه خواهد بود. و اگر دوربین شما روی ISO 200 تنظیم شده باشد و مقدار دیافراگم شما f/16 باشد، سرعت شاتر شما 1/200 ثانیه خواهد بود.
در یک روز ابری (یا زمانی که در سایه عکاسی می کنید)، می توانید به سادگی از ƒ/8 استفاده کنید.
12. یک ورق و چند گیره فنری از خانه بیاورید
آیا می دانید آن ملحفه قدیمی ارزان قیمت را در گوشه کمد چسبانده اید تا دفعه بعد که رنگ می کنید استفاده کنید؟ آن را به کیت خود اضافه کنید و هر بار که برای عکاسی پرتره در فضای باز بیرون می روید، آن را با خود ببرید.
(یک گزینه دیگر این است که ارزان ترین ورق سفید با تعداد نخ کم را که می توانید پیدا کنید، خریداری کنید.)
با آن چه باید کرد؟ خوب، یک ورق یک دیفیوزر شگفت‌انگیز و ارزان است – نوعی سافت باکس هفت فوتی برای خورشید.
بنابراین به موقعیت خورشید توجه کنید، سپس از ورق برای جلوگیری از نور استفاده کنید. اگر به یک پخش کننده نور جانبی نیاز دارید، یک لبه ورق را در اطراف شاخه ببندید. گوشه های پایینی را با سنگ لنگر بزنید تا ورق در تصویر شما دمیده نشود.
برای یک دیفیوزر بالای سر، هر چهار گوشه را به شاخه های بالای سوژه خود ببندید.
13. از خطوط برق و علائم اجتناب کنید
ما قبلاً در مورد تمرکز دوربین خود بر روی چشم صحبت کرده ایم – اما شما همچنین باید ذهن بیننده را روی تصویر به طور کلی متمرکز کنید، به ویژه روی سوژه پرتره خود.
خطوط برق، تابلوها، تیغه‌های بلند چمن، تکه‌های زباله و گاهی اوقات حتی درختان می‌توانند در یک عکس پرتره در فضای باز، حواس‌پرتی جدی ایجاد کنند.
بنابراین قبل از گرفتن یک عکس، با دقت به اطراف سوژه خود نگاه کنید. آیا حواس پرتی می بینید؟ چیزی که ممکن است عکس را از بین ببرد؟ اگر چنین است، آن را تمیز کنید یا سوژه خود را به موقعیتی ببرید که چنین حواس‌پرتی پس‌زمینه قابل مشاهده نباشد.
به عکس زیر نگاه کنید. میبینی پس زمینه چقدر تمیزه؟ این هدف است.
عکاسی پرتره در فضای باز: کلمات پایانی
چه در حال گرفتن عکس از هد شات در فضای باز، چه عکس های تمام بدن یا حتی عکس های گروهی باشید، این نکات باید به شما کمک کنند، بنابراین آنها را به خاطر بسپارید و دفعه بعد که در خارج از خانه عکاسی کردید از آنها استفاده کنید.
مهمتر از همه، اوقات خوشی داشته باشید! از کاری که انجام می دهید لذت ببرید، و این در کار شما نشان داده خواهد شد!
