چشم‌انداز لنزهای APS-C تغییر کرده است
تغییرات چشم‌انداز لنزهای APS-C
زمان زیادی از دورانی که بررسی‌های ما درباره دوربین‌های APS-C همیشه با یک هشدار همراه بود، نمی‌گذرد: “فرقی ندارد بدنه دوربین چقدر خوب باشد، شما تقریباً همیشه با محدودیت در انتخاب لنز روبرو خواهید شد.” این موضوع به‌ویژه در مورد دوربین‌های بدون آینه نیکون و کانن صدق می‌کرد.
در حالی که سونی با اجازه دادن به شرکت‌های ثالث برای ساخت مجموعه متنوعی از لنزها، سنت قدیمی خود را حفظ کرده و فوجی‌فیلم هم با سیستم اختصاصی X-mount خود در صدر قرار دارد، ماجرا برای نیکون و کانن فرق می‌کرد. این دو شرکت به نظر می‌رسید که کاملاً سیستم‌های لنزهای خود را قفل کرده بودند، به طوری که می‌توانستید تعداد لنزهای APS-C موجود برای آن‌ها را با انگشتان دست بشمارید.
داستان تکراری
حتی در دوره دوربین‌های DSLR، سازندگان بزرگ دوربین با تضاد منافع روبرو بودند: آن‌ها تمایل داشتند کاربران را به سیستم‌های فول‌فریم ارتقا دهند. به همین دلیل، معمولاً شرکت‌هایی مانند سیگما بودند که لنزهای لازم برای کارکرد مستقل فرمت APS-C را تأمین می‌کردند.
“سیگما برای علاقه‌مندان به APS-C بیشتر از نیکون، کانن و سونی کار کرده است.”
اما اوضاع در حال تغییر است. در سال گذشته، چندین لنز APS-C برای دوربین‌های کانن و نیکون معرفی و عرضه شدند که شکاف‌های قابل‌توجهی را در خط تولید لنزهای اصلی پر کردند. اما با این وجود، کنترل بازار همچنان در دستان این دو شرکت باقی مانده است.
تغییرات جدید
این هفته، سیگما چهار لنز پرایم APS-C برای مانت RF کانن عرضه کرد که بخشی از وعده این شرکت برای ارائه شش لنز مجاز برای این سیستم بود. اوایل امسال نیز، لنزهای ۱۰-۱۸mm F2.8 و ۱۸-۵۰mm F2.8 را عرضه کرده بود. از طرف دیگر، نیکون نیز به سیگما اجازه داده تا چند لنز پرایم F1.4 برای مانت Z تولید کند. با این حال، به نظر می‌رسد سیاست این شرکت‌ها هنوز در راستای کنترل بازار است.
جالب است که در حالی که نیکون به شرکت‌هایی مانند Viltrox و Sirui اجازه داده لنزهای پرایم APS-C با فوکوس خودکار برای مانت Z عرضه کنند، همچنان کمبود لنزهای زوم سریع به‌شدت احساس می‌شود. در حال حاضر، هیچ لنز زوم APS-C ساخت شرکت‌های ثالث برای مانت Z نیکون در بازار وجود ندارد، و لنزهای اصلی خود نیکون هم بیشتر در بازه F3.5 تا F6.3 قرار دارند.
لنزهای سیگما و تمایز APS-C
لنزهای پرایم APS-C سیگما اکنون برای تقریباً هر دوربین بدون آینه APS-C در دسترس هستند. این تحول برای کاربران APS-C بسیار مهم است، زیرا این فرمت همواره به عنوان یک مرحله موقت برای رسیدن به فول‌فریم در نظر گرفته شده بود، نه یک انتخاب جدی برای حرفه‌ای‌ها یا علاقه‌مندان.
اما اکنون، با باز شدن نسبی درها، گزینه‌های بیشتری برای انتخاب وجود دارد. دیگر مجبور نیستید فقط بین چند لنز اصلی شرکت‌های سازنده یا لنزهای دستی و سنگین فول‌فریم یکی را انتخاب کنید.
چالش‌های موجود
با این وجود، نمی‌توان گفت که اکنون می‌توانید هر دوربین APS-C را خریداری کنید و مطمئن باشید تمام لنزهای موردنیازتان در دسترس است. هنوز هم به تصمیمات کانن و نیکون وابسته‌اید. برای مثال، سیستم RF کانن لنزهای زوم F2.8 ثابت دارد، اما در زمینه لنزهای پرایم، کمبود محسوسی وجود دارد. در همین حال، تولیدکنندگانی مانند Sirui و Viltrox هنوز در حال رقابت با محدودیت‌های کانن هستند.
در دنیای ایده‌آل، این مشکلات وجود نداشت. کانن و نیکون لنزهایی می‌ساختند که دوربین‌های APS-C را به یک جایگزین واقعی برای فول‌فریم تبدیل می‌کردند، و تولیدکنندگان ثالث نیز می‌توانستند آزادانه هر لنزی که می‌خواستند تولید کنند. اما به نظر نمی‌رسد چنین چیزی در آینده نزدیک رخ دهد.
آینده امیدوارکننده برای APS-C
با این حال، برای کسانی که تصمیم به استفاده از سنسورهای کوچک‌تر گرفته‌اند، گزینه‌های بیشتری نسبت به قبل وجود دارد. این انتخاب‌ها باعث شده دوربین‌هایی مانند EOS R7 و Z50II بتوانند با مدل‌هایی مثل Sony a6700 و Fujifilm X-T5 رقابت کنند.
اگر این روند ادامه یابد، شاید چشم‌انداز APS-C رقابتی‌تر شود – حتی اگر کانن و نیکون توجه کامل خود را به آن معطوف نکنند.
اگر تجربه‌ای با دوربین‌های APS-C یا لنزهای مختلف دارید، خوشحال می‌شویم نظرتان را بخوانیم. به نظر شما این تغییرات می‌توانند APS-C را جذاب‌تر کنند؟ یا شاید لنز خاصی در ذهن دارید که جای خالی‌اش حس می‌شود؟ دیدگاه‌ها و تجربیات شما همیشه ارزشمند است! 🌟